ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ " Η τελευταία παρουσία "

Ζούσες με περιορισμένα όνειρα.

- Η ελευθερία δεν μπορεί να παρεκκλίνει από ελεγχόμενα πλαίσια,
γιατί δημιουργεί αναρχία,
έλεγες.

Απολάμβανες επίπλαστη ευημερία από ηλεκτρομαγνητικά πεδία.

- Οι ρακένδυτοι που σέρνονται καταγής είναι αποκυήματα φαντασίας νοσηρών 
εγκεφάλων,
μονολογούσες.

- Πένητες και αδικημένοι είναι απόρροια δικών τους άστοχων επιλογών.

Πίστευες ότι μόνο εσύ είχες την εύνοια επίγειων και επουράνιων θεών.

Τώρα γυμνοί, κρεμασμένοι σε σταυρούς, ξεψυχάμε αργά, βασανιστικά.

Το αίμα ρέει στα πόδια, βάφει δρόμους, πλατείες, αποδομεί τα σώματα .

Μυριάδες εσταυρωμένοι λησταί,
αλλόφρονες, μετέωροι, εκ δεξιών και εξ ευωνύμων του ανθρώπου.

Ο θρήνος θρυμματίζει το στερέωμα,
η οιμωγή σε ώτα μη ακουόντων.

Ο ήλιος εξατμίζει τις τελευταίες ρανίδες αλαζονείας από τα χείλη των 
χαμερπών.

Με όση δύναμη του απέμεινε ο άνθρωπος φώναξε:
-Τα παιδιά! Σώστε τα παιδιά!

" Ανάμεσα σε δυο στιγμές "
Κώστας Βασιλάκος / Εκδόσεις Σοκόλη