ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΡΟΝΑΚΗΣ - ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΑΚΡΟΝ» ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΓΡΙΒΕΑ { ΑΚΡΟΝ : μια αέναη «ες τουναντίον των πραττομένων μεταβολή» ! }

Γιάννης Χρονάκης " ΑΚΡΟΝ :  μια αέναη  «ες τουναντίον των πραττομένων μεταβολή» ! "

Πρόκειται για τον  τίτλο του πρόσφατου μυθιστορήματος του Μιχάλη Γριβέα, τίτλος που αποδεικνύεται εύστοχος,  εφόσον ο αναγνώστης, καθόλη τη διάρκεια της ανάγνωσης, διαπιστώνει ότι η συνήθης  «μεσότης» απουσιάζει. «Ακρότητα γεωγαφική (στο έσχατο σημείο της Πελοποννήσου μας μεταφέρει), ακρότητα στη δράση και τα πάθη των ηρώων, ακρότητα στις καταστάσεις τις οποίες αντιμετωπίζουν. Από την άφατη ευτυχία, στην έσχατη δυστυχία και αντιστρόφως. Από τη δημιουργική ειρήνη, στον αποτρόπαιο  καταστροφικό πόλεμο και επάνοδος. Μια  αέναη  «ες τουναντίον των πραττομένων μεταβολή».

Η συχνή παράθεση της επισήμανσης «όνομα και πράγμα» σφραγίζει γοητευτικά το παιχνίδι με τα ονόματα, τακτική που υπόρρητα μας κρατά διαρκώς σε επαφή με τη ρίζα μας, τον πρώτο διδάξαντα, τον Όμηρο. Από τον «ωραίο ως Έλληνα», τον στίλβοντα,  Άγι Στίλβα και την πολύτιμη Ρουμπίνη του, μέχρι τον φαύλο Φαυλάκο, ο ακροβατισμός με τα ονόματα είναι  επιτυχής  και ικανοποιεί τον αναγνώστη κάθε φορά, βέβαια, που τον διακρίνει.

Η επιστράτευση του ονείρου, του οιωνού, του οράματος, του φαντάσματος ως μέσων προώθησης του μύθου, ως μέσων προοικονομίας του τι θα ακολουθήσει , συνέχει περαιτέρω το μυθιστόρημα και διατηρεί ακμαίο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

Εξαιρετικές εικόνες, συγκλονιστικές σκηνές,  ζωηροί διάλογοι αποδίδουν με ενάργεια τις σφοδρότατες συγκρούσεις που συντελούνται έξω στον κόσμο και μέσα  στις ψυχές των ηρώων. Ή, αλλιώς,  συντελούνται στις ψυχές των ηρώων και εξεικονίζονται στη φύση.

Η αέναη μετάβαση από τον «Πόρο» στην «Απορία», από το Θάνατο στην Ανάσταση, από το ευχάριστο στο δυσάρεστο, η όλη ανάπτυξη του «ουδέν καλόν αμιγές κακού» και αντιστρόφως,  συνιστούν πολύ καλή αρχιτεκτονική. Αποτελούν άριστον τρόπο δόμησης του μυθιστορήματος καθότι  εξασφαλίζουν συνοχή, και σε συνάρτηση με τις συχνές αναφορές στον αρχαίο μύθο του προσδίδουν  εξαιρετική στερεότητα.

Δικαίως, λοιπόν, ο έπαινος στον συγγραφέα Μιχάλη Γριβέα, που δοκιμάζεται επιτυχώς και στο πεδίο της λογοτεχνίας.

24  Μαρτίου 2017.

Γιάννης Χρονάκης , Φιλόλογος