Η μπόρα ξέσπασε στα βάθη της ψυχής μου
συναισθήματα ανακατεμένα απ'την δύναμη του ανέμου
σκέψεις μουσκεμένες απ'την ακατάπαυστη βροχή
προχωρούν στο δρόμο τον κατασκευασμένο με πικρές αναμνήσεις.
Μαύρισε ο ουρανός ,μαύρισε και την ψυχή μου
που περπατά στο δρόμο της καταιγίδας που ακόμα δε λέει να κοπάσει.
Χρόνια ολόκληρα, ζωές ολόκληρες και η βροχή ακόμα πέφτει
στο πρόσωπο, στο κορμί, στην ψυχή και όπου ακόμα υπάρχει πνοή.
Άγνωστό ακόμα για πόσο θα κατατρώει τα σωθικά μου
διαβρώνοντας σιγά σιγά και υγρά την καρδιά μου
Αιώνες βροχής που σταγόνα σταγόνα έχουν γεμίσει
και έχουν ξεχειλίσει το ποτήρι της ζωής μου.
Αναπολώ τον ήλιο που δεν ήρθε, το χαμόγελο που μας προσπέρασε
και ανυπομονώ να κόψει η καταραμένη πια βροχή για να ζήσω
έστω και μια ιδέα στιγμής..αξίας ανεκτίμητης
μετά από τόσους αιώνες κατάμαυρου ουρανού..!!
Carpe
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου