Ένα δάκρυ στασιάζει ανελλιπώς.
Κάποια άλλα, κυλούν διάφανη βροχή
στ’ άλικο των χειλιών.
Βυθισμένα στη θλίψη, ψελλίζουν
λυπημένα λόγια στο νου.
Ματωμένο δείλι ξυπνά η σιωπή.
Βιαστικό σκιτσάρισμα το χρώμα
στα μάτια της
κι όλα γίναν χτες και αύριο.
Έξω, αργοσβήνει το σήμερα.
Ξέρεις, του ‘λαχε ο κλήρος
να κρατεί στα χέρια του τη ζωή..
Εγώ,
της ποίησης παιδί, σε σπίτι ξεσκέπαστο
θα κοιμίσω τους στίχους.
Θεέ μου!
Ας μη βρέξει άλλα δάκρυα απόψε…
27/4/2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου