στα μπράτσα του σταυρού μ’ ορθάνοιχτα χέρια
ζητώντας ταπεινά την χάρη Του!
Γρήγορα – γρήγορα θα πέσω
ταπεινά στα γόνατα μπροστά Του
ζητώντας μοναχά μια συγνώμη
για όλα όσα έπραξα!
Θέλει μεγάλη αντίσταση
να μην γενώ ένα μ’ Αυτόν
σαν βλέπω να με καλεί η αγκαλιά του!
Δεν θα γενεί αυτό σήμερα
ή αύριο ή μεθαύριο!
Ωστόσο θα γενεί κάποτε
Αυτό που είναι να γενεί κάποτε
και θα με πάρει τελικά μαζί του!
Ύψιστε ρίξε μια βροχή στην άνυδρη σου αυτή τη γη
ποτίζοντας τις χωμάτινες ψυχές μας
να προβάλουν αγνές και καθάριες
μες απ’ τη λάσπη της ζήσης μας!
"Ευδαίμων Συριανός"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου