Οι δύο διάσημοι σκηνοθέτες , ο Αντρέι Ταρκόφσκι κι ο Στήβεν Σπίλμπεργκ, συναντήθηκαν σε ένα μπιστρό στο Παρίσι. Το πάτωμά του έμοιαζε με σκακιέρα. Ήταν φτιαγμένο με άσπρα και μαύρα πλακάκια, τοποθετημένα σε σειρές . Στάθηκαν σαν πύργοι, ο ένας απέναντι στον άλλον, διαλέγοντας στρατηγική, προκειμένου να μιλήσουν περί τέχνης.
«Κύριε Σπίλμπεργκ, λέω ότι η αποτυχία της σύγχρονης καλλιτεχνίας εστιάζεται σε κάποια στοιχεία. Καταρχήν , οι δημιουργοί κοιτούν να φανούν μοντέρνοι και ν’ ανέβουν –τάχιστα- τα σκαλιά της φήμης , φορτώνοντας τον κόσμο θνησιγενή και εύκολα πράγματα, δίχως ομορφιά. Ναι, είναι γεγονός πως , ό,τι γίνεται ακόμα και από κορυφαίους σκηνοθέτες, συγγραφείς , ποιητές και ζωγράφους χάνεται (συμφεροντολογική λειτουργία για όφελος και χρήμα) . Και το πιο αντιπνευματικό από όλα είναι ότι οι καλλιτέχνες μοχθούν ν’ αρέσουν στο απαίδευτο πλήθος, που εκπαιδεύτηκε ν’ ακολουθεί με προθυμία αγέλης ό,τι είναι χυδαία εκμοντερνισμένο. Η ημιμάθεια προκαλεί καταστροφές ή τις υπομένει , αστόχαστα ».
«Μα τι λες Αντρέι! Να γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν ; Να τα βλέπουμε όλα ασπρόμαυρα !»
«Όχι , δεν είπα να καθηλωθούν οι καλλιτέχνες στο παρελθόν , αλλά να σεβαστούν την κλίση τους , την αλήθειά τους. Αν έχουν μέσα στο έργο τους ποίηση και προσήλωση σε κάτι ανώτερο από τους ίδιους, αυτά θα φανούν στον καμβά της δημιουργίας. Δεν υπάρχει δύναμη που να σταματά την ωραιότητα τής τέχνης .Φροντίζει το σύμπαν για αυτό ,και όχι συνωμοτικά ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου