Evening Mood , William-Adolphe Bouguereau, 1882
|
Όπου το χρυσό και το σμάλτο
απ΄τον πυρήνα σιτοβολώνων
στην κοιλιά του πελάγου
βυθίζονται τα ολόλευκα
δάκτυλα,
κι από το σκοτάδι
το μέλλον ραγίζει στο χθες.
απ΄τον πυρήνα σιτοβολώνων
στην κοιλιά του πελάγου
βυθίζονται τα ολόλευκα
δάκτυλα,
κι από το σκοτάδι
το μέλλον ραγίζει στο χθες.
Τον έρωτα εικονίζει το παρόν
το σήμερα το αύριο
που είναι καμωμένο
από ρόδο αμάραντο
και κανείς δεν ξεχνά ποτέ
όταν δονούνται μνήμες
στην αναμονή αιώνων.
το σήμερα το αύριο
που είναι καμωμένο
από ρόδο αμάραντο
και κανείς δεν ξεχνά ποτέ
όταν δονούνται μνήμες
στην αναμονή αιώνων.
Κλάψε και μοιρολόγα τραγούδι
κι εσύ αγέρα μην κοιτάς
μόνο άκου τους ήχους
που σκοτώνει ότι πάει ν΄αναστηθή
μιας φυσαρμόνικας άκου,
στης ακτής τα ναυάγια
ένα από αυτά τα χαμένα και μοναχικά
όνειρα θα ΄ρθει να ζωντανέψει μόνο του.
κι εσύ αγέρα μην κοιτάς
μόνο άκου τους ήχους
που σκοτώνει ότι πάει ν΄αναστηθή
μιας φυσαρμόνικας άκου,
στης ακτής τα ναυάγια
ένα από αυτά τα χαμένα και μοναχικά
όνειρα θα ΄ρθει να ζωντανέψει μόνο του.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου