|
Φωτογραφία - Μαρία Μπούχλη |
Αλαφροπάτητη κι ωραία
χορεύοντας ακλούθησες τον Ζέφυρο.
Άλλοτε σείστηκες από της Τραμουντάνας το θυμό
κι άλλοτε γήτεψες το μάτιασμα της Όστριας.
Άντεξες ως και του Γαρμπή το λάγνο φίλημα-
αφήνοντας αυτός στην κλίνη την όμορφη γυναίκα του
διάλεξ’ εσένα παλλακίδα του ο αχόρταγος!
Σ΄ανάστησαν καραβομαραγκοί στους ταρσανάδες
μετρώντας τις ζωές τους, με τους ρόζους του πεύκου
και νύφη πολυπλόκαμη σε δώσαν
του ανέμου και του πέλαγου .
Παλιά πατρίδα η θάλασσα ,του ανθρώπου πρώτη μήτρα
σε πήρε στις αγκάλες της και σε ταξίδεψε ,
σου γέμισε τα χέρια μ' όλα τα καλούδια της
σφουγγάρια διάτρητα και σιωπηλά κογχύλια
ψάρια κι αστέρια του βυθού της.
Φύκια πολύχρωμα άπλωσε στην πλώρη σου
κι εκεί στο μεσιανό κατάρτι σου
που φτερουγίζει η μικρή σημαία
κρέμασε το κολιέ με τα μαργαριτάρια .
Τάζοντας τόσα κι άλλα τόσα ,σε ξελόγιαζε
όλο να ξεμακραίνεις
των κοριτσιών και των μανάδων πόθος φλογερός .
....................Το θάνατο αντικρίζοντας
που ατίμωσε το ζηλευτό κορμί σου
σαν τι να σκέφτηκες....!
Ή μήπως ,στα δυο κομμένο το σκαρί σου
ταξιδεύει την Περσεφόνη στη Λίμνη των Απόντων;
(Μαρία Μ.)
4/1/2016
Το ποίημα αυτό γράφτηκε με αφορμή την εντολή που έδωσε η Ε.Ε. να " εξαφανιστούν " τα καΐκια - αυτά τα αριστουργήματα της λαϊκής ναυπηγικής τέχνης των Ελλήνων καραβομαραγκών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου