ΜΑΡΙΑ ΜΠΟΥΧΛΗ " Ατιτλο "

Christian Schloe - Artwork

Μύρισε απόβραδο κι ήταν ακριβώς η ώρα που η μέρα διστάζει να φύγει κι η νύχτα δειλιάζει να ΄ρθει.. Σαν κοπελούδα που κάνει να βγάλει το φουστάνι μα καθυστερεί καθώς αισθάνεται τα στραμμένα βλέμματα των αγοριών στο άμεστο κορμάκι της ... Αν ήταν να κρατήσω κάτι από τη μέρα που γλίστρησε στο χτες θα ήταν ο αγέρας σου στο πλάι μου που έπαιρνε την καρδούλα μου ταξίδι στα ψηλώματα εκεί που η πυξίδα της λογικής στρίβει ανάποδα φοβισμένη. Κι εκείνο το κοφτερό σου βλέμμα που δε χρειάστηκε δεύτερη φορά να με ακουμπήσει γιατί απλά δεν υπήρχα, είχα κιόλας αναληφθεί ως οι αγγέλοι! Ένα σύννεφο θρονιάστηκε στο κεφάλι μου σαν την πρωινή ομίχλη του χωριού μου γεμάτο σταγονίτσες από το δικό σου ιδρώτα! Αν είναι να πεθάνουμε... ας ζήσουμε πρώτα... (Μαρια Μ.)