Τα πέπλα της νυχτιάς σείονται,
η θάλασσα ερωτική με πνίγει,
στα δίδυμα φεγγάρια των ωρών μου
η μαεστρία του αρχιπελάγους
ένα ρέκβιεμ απειλητικό ενορχηστρώνει
σε σκόνη συμπαντική,
τον ασφόδελο στο όρος της προσμονής,
τον βυθό στα κοχύλια της ψυχής,
τα χέρια σου στους ανέμους
που φυσούν στα μαλλιά μου
και τ' ολοκαύτωμα των χειλιών
στις αιμάτινες διαδρομές...
Στο κατάστρωμα η σιωπή μειδιά,
πλεγμένα τα φύκια ξενερίζουν
την γοργόνα της φωνής...
Εκκολαπτόμενο το μουσικό θέμα
γράφει την ομίχλη π' αγαπώ
κι οι θεοί ελλιμενίζονται...
Η ομολογία είναι πάντα ο έρωτας,
αυτός που σου έχω,
αυτός ο παντός καιρού ναυτικός...
Ποτέ δεν ήταν η θάλασσα το κεντρικό θέμα...
--------------------------
"Μονόπρακτη ποίηση" Μαρίνα Σολδάτου
** ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ**
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου