πηγή φωτογραφίας |
Κι όταν ο αναστεναγμός συγκεντρώνεται στ' αστέρια,
η άνοδος λογίζεται ως παρτίδα επί ίσοις όροις...
Κι είναι τόσο απλή η αγάπη, σαν τον θάνατο
με το νεύμα ενός θεού υποσχετικού...
Κι εκείνο το μειδίαμα, τετελεσμένο, απόλυτο...
Σου έγραψα στην σκόνη,
στην θάλασσα σου έγραψα αφρό
κι ήταν το φιλί σου σαν παραθύρι στο αέναο...
Τόση γνώση και τόσος έρωτας σε μιάν παρτίδα
που ποτέ δεν θέλω να νικήσω...
Τόση διαδρομή στα στενά όρια των ανθρώπων,
τόση προσμονή για ένα άγγιγμα στην ρότα του χρόνου...
Αλήθεια, σου είπα σ' αγαπώ στο γέρμα της ημέρας;
Έλα, θα ξημερώσει, ας παραταχθούμε...
--------------------------
"Μονόπρακτη ποίηση" Μαρίνα Σολδάτου
** ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ**
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου