ΜΑΡΙΑ ΜΠΙΖΑΝΟΥ " Εκκρεμότητα " Ποιητική Συλλογή

Γράφει η  Αρσινόη Βήτα (Αγγελική Γιαννοπούλου ) 

Μια πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα που αγαπώ το φυλλομέτρημα, τη μυρωδιά που αφήνουν οι σελίδες ενός βιβλίου, ήταν η ανάγνωση της πρώτης ποιητικής συλλογής ''Εκκρεμότητα'' της Μ. Μπιζάνου από το e-book.Μια εξαιρετικά φροντισμένη έκδοση που κοσμούν πίνακες ζωγραφικής του Θανάση Πάνου ο οποίος έχει και την επιμέλεια αυτής της έκδοσης. Χαμηλόφωνος λυρισμός, η χρήση ενός απλού λεξιλογίου ιχνογραφούν την απαισιοδοξία,την απουσία, το αίσθημα του ανικανοποίητου, το κλίμα της παρακμής. Η διάψευση προσδοκιών,η αίσθηση πίκρας για την απώλεια των ιδανικών της ανθρωπιάς :

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

''Όταν ματώνει η ψυχή

Τα δάκρυα στεγνώνουν

Στη συντριβή του πεθαμένου

Τα δάκρυα είναι από θειάφι

Δίχως την ηχώ του αναφιλητού

Η Συγνώμη εκτελέστηκε

Και η Ανθρωπιά μαυροντυμένη Χήρα

Ψάχνει Εραστή Βίαιο!"

H απογοήτευση από την αδιάφορη και μίζερη ζωή της σύγχρονης πόλης:

ΕΡΗΜΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

"Μακρινή Πολιτεία...

τα φώτα σου σαν ανάβεις

το νεκρό πεπρωμένο μου φωτίζεις

από το πτώμα μου ορθώνομαι

και στο χαμόγελο μου σκοντάφτω

Ω ! Τι ειρωνεία, πως με ξεγελάς

Μ' εκείνα τα φώτα σου, γυάλινα μάτια

του τρόμου μυστήριο και

της ρημαγμένης πραγματικότητας

τη θλίψη μου χαράζεις.

ψάξε τον σφυγμό μου

στα ελάφια που χάσκουν εντός μου.

Έρημη Πολιτεία...

που τα φώτα ανάβεις

μα βαθιά σωπαίνεις

σε περιέχω μέσα μου

σε βρίσκω θρηνώντας

κι ύστερα πάλι σιωπή

Τα ελάφια συντετριμμένα

αγγίζουν το έρεβος μου.''

O έρωτας ,η διάχυτη μελαγχολία, ο σκεπτικισμός , το υπαρξιακό αδιέξοδο βρίσκουν την έκφρασή τους με λιτότητα και αμεσότητα.Η πραγματικότητα δεν εξιδανικεύεται, η ευαισθησία της ψυχής που φλέγεται αναζητώντας την αλήθεια που καταυγάζει το σκοτάδι, αναδεικνύει την άλλη πλευρά του φεγγαριού.

ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ:

''Ακόμα συλλέγω λέξεις μουσκεμένες

Φτιάχνω σιωπές δαιμονικές

Ενώνω τις άκρες τους σε κύκλο

Για να σε συναντήσω

Να σου ψιθυρίσω: Έλα

Έλα να σμιλεύσουμε το Θάνατο

Με τις ανάσες μας.

Γλυκόπιοτο κρασί ζυμωμένο

από μυριάδες βότανα της Αιωνιότητας.''

Η Μ. Μπιζάνου με την ευαίσθητη πένα της μεταφέρει ακέραια στο αναγνωστικό κοινό τον τόνο. Ελεγεία, ένας βουβός θρήνος, ένας υπολανθάνων λυγμός στα βάθη της καρδιάς κι ο πόνος αληθινός αυτός ο ελεήμων πόνος που καθαίρει την ψυχή.Με την όμορφη ποιητική γραφή αναζητά διέξοδο, μια απειροελάχιστη ακτίνα φωτός κι εντέλει εξιλεώνεται μέσα από τους στίχους. «Αν δε μου ‘δινες την ποίηση, Κύριε, δε θα χα τίποτα για να ζήσω» λέει ο Νικηφόρος Βρεττάκος.

«Γιατί η ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη δεν την έχει ο θάνατος» συμπληρώνει ο Οδυσσέας Ελύτης.

Αρσινόη Βήτα 

Βρείτε  το βιβλίο " Εκκρεμότητα " στον παρακάτω σύνδεσμο: 

http://openbook.cretaforce.net/ekkremotita/