Κι ήρθαν στιγμές που φοβήθηκε πως θα χάσει το λογικό του...
Και τον έσωσε μια μικρή αράχνη στη γωνιά,που την έβλεπε ακούραστη κι υπομονετική να υφαίνει τον ιστό της...
Και κάθε μέρα της τον χάλαγαν με τις μπότες τους μπαίνοντας.
Κι εκείνη τον ξανάρχιζε κάθε μέρα.
Και της τον χάλαγαν πάλι.
Και τ’ άρχιζε ξανά....
Εις τους αιώνας των αιώνων....
*Τάσος Λειβαδίτης
Είμαι μια μικρή αράχνη... Με βλέπεις να στριφογυρίζω...
Θα σ' αφήσω να μπεις μόνο αν γινεις το δείπνο μου...
Ευχαριστώ θερμά για την όμορφη παρουσίαση του άλμπουμ μου Γεωργία μου ��
ΑπάντησηΔιαγραφή