ΜΑΙΡΗ ΣΟΥΡΛΗ " Άπιαστο έγινε το όνειρο μας "

Ax, Πολυγαπημένε,
ήσουν τα ρόδα, ο πόνος και η φωτιά μου.
Τώρα είσαι μόνο της αλήθειας σκιά μου
και η αυταπάτη του έρωτα
για αποδέκτες συναισθημάτων πάθους.
Την βαλίτσα σου
προσπαθούσα να σου την γεμίζω
στέλνοντας σου λίγη ευτυχία
στο ταξίδι της καθημερινότητας
να γίνομαι συνοδοιπόρος στα όνειρα
και στις ψυχικές σου διαδρομές.
Δεν το ένοιωσες..
Όταν απελπισμένα είπες σφίξε με δυνατά
και μη με αφήσεις ποτέ,
στα δύσκολα σου ήμουν εκεί
με όποιο τρόπο μπορούσα.
Ήταν μια αγάπη Θεός κι αγωνίας..
ποίηση μυχού κι ευαισθησίας,
σε κρουσταλλένιες σφαίρες
που τίποτε δεν θόλωνε την καρδιά.
Τι κι αν ήμουν η Πηνελόπη σου
και η αλήθεια που αντανακλούσε χαρά,
ο καημός με γέρασε..
εσύ πλανεμένος έμεινες Οδυσσέα μου
σε θάλασσες, κόσμους κι ορίζοντες..
Ψάχνω στους καθρέφτες συμβιβασμών
στ’ αστέρια, στο φεγγάρι τη θωριά σου.
Μου αξίζει μια σιωπή λουλουδιών..
Αχ πως να μαντέψω
τι κρύβεις στη δική σου σιωπή..!

Από την καινούργια  ποιητική συλλογή
<Φτερά στον Ορίζοντα>