ΒΕΛΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ { Και μετά σιωπή...}

"Και μετά σιωπή, ούτε φασαρία, ούτε κίνηση στα κτίρια, ούτε πόρτα κλειστή, ατάκτως ριγμένα πληγωμένα όνειρα, δίπλα σε δόγματα ενοχής επιβιώνουν/
 επιστροφή στην τάξη; επιστροφή στο λήθαργο ήταν, τακτοποιημένα μέχρι της αυγής τις ώρες, η εικόνα τέλεια, όπως τόσες φτιαχτές/
 περιθώρια λάθους δεν επιτρέπονταν σε αυτό το συγύρισμα, φορτωμένα στα χακί και τις ανασφάλειες, παγιδευμένα, στέκανε τα χρόνια μας/ 
τελειώνανε πια οι αρρωστημένες μέρες, νέα εποχή έστεκε απέναντι, μετρώντας προβληματισμένη τα θύματα στην πολύβουη μεγαλούπολη/ 
ούτε κυβερνώντες, ούτε στρατιώτες, ούτε εξουσίες, ούτε προσταγές, κερδίζαν κάτι εκείνη τη μέρα, μια καθαρεύουσα η παράσταση/ 
ξεχασμένο αεράκι μάζευε ότι η νύχτα πέταγε προκλητικά στο φως, αυτό χαράχτηκε βαθιά μέσα μας, όχι ως νίκη, όχι ως ήττα, μόνο ως πληγή, σαν παρατήρηση στην ιστορία/ 
συνηθισμένοι από λάθη αλλά και ακρότητες, απλά προσπερνούσαμε τα γεγονότα, δεν καταλαβαίναμε, δεν πιστεύαμε, ότι όλα ξαφνικά άλλαξαν".
 Γιάννης Βέλλης