 |
Γιατί όταν σε σκέφτομαι
χωριό μου σιγοκλαίω
κι όπου βρεθώ κι όπου σταθώ
για τσ’ ομορφιές σου λέω;
#
Τους πύργους, τα μουσεία σου
τους έξυπνους ανθρώπους.
Τα ήθη και τα έθιμα
δε βρίσκεις σ’ άλλους τόπους.
#
Τους λαογράφους, ποιητές,
τη Διαλεχτή Ζευγώλη.
Είσαι το ένδοξο χωριό
του Γλέζου του Μανώλη!
#
Σκαρφαλωμένο εκεί ψηλά
στου Φαναριού την πλάτη,
καμάρι όλου του νησιού
δε το χορταίνει μάτι.
#
Τα άσπρα καλντιρίμια σου
τα μαρμαροστρωμένα,
τα στειαστά, τα βόρτα σου
χιλιοτραγουδισμένα.
#
Τα γλέντια, τα ξενύχτια σου
θυμάμαι και δακρύζω
όταν μεσ’ την πρωτεύουσα
τους φίλους μου αντικρύζω.
#
Πούν’ του Σταμάτη το βιολί,
του Βόντα τα τραγούδια
που ξεσηκώνανε τους νιους
μα και τα κοπελούδια.
#
Τώρα δε βλέπω τίποτα
από τα περασμένα,
κι έχω, όσο τα σκέπτομαι,
τα μάτια μου κλαμμένα.
Ο Γιάννης Εμμ. Πολυκρέτης κατάγεται από την Απείρανθο της Νάξου (Τ' Απεράθου)
Η φωτογραφία είναι από http://www.google.gr/
συφχαρητήρια
ΑπάντησηΔιαγραφή