AΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ " Προσμονή " - Το ποίημα που βραβεύτηκε από την Αμφικτυονία Ελληνισμού.

Το ποίημα του Α. Χατζηματθαίου με τίτλο "Προσμονή" βραβεύτηκε με το Βραβείο του Πλουτάρχου από την Αμφικτυονία Ελληνισμού  στον Δ' Παγκόσμιο Ποιητικό Διαγωνισμό που είχε σαν θέμα " Ο Λόγος ο Ελληνικός ,Φως της Οικουμένης" 

Τα χελιδόνια φέρνουνε την άνοιξη.
Χελιδόνι μικρό,
μέσα στην ομορφιά της ζωής ταξίδεψες κι εσύ,
ένας γλυκός σαλπιγκτής της αγάπης,
που χάθηκε μέσα στα συντρίμμια της θύελλας.

Μεγάλο και δύσκολο το ταξίδι,
μυριάδες εμπόδια να ξεπηδούν από παντού.
Στην κάθε σου απόπειρα να δραπετεύσεις
απ΄ τον στενό κλοιό που σε περιβάλλει,
σε σημαδεύει κι ένα φαρμακερό βέλος,
απ΄ τη σαίτα του πολεμόχαρου Άρη.

Πώς να μπορέσεις έτσι να φθάσεις στον προορισμό σου,
όταν σε κτυπούν ύπουλα από όλες τις μεριές;
Πώς να μπορέσεις να ξεμυτίσεις απ’ το χαράκωμα,
όταν οι εχθροί σου είναι με τα όπλα επισκοπών
και περιμένουν το σύνθημα για να σου ρίξουν κατάστηθα.

Χελιδόνι μικρό,
εραστή της ομορφιάς που έσβησε κάτω από το πέλμα της κατοχικής μπότας,
κουρσεύοντας βάναυσα το κάθε μας όνειρο.

Όταν θυμάμαι εκείνη τη μέρα,
η καρδιά μου κλείνει την πόρτα στην ζωή.
Τη νιώθω που φεύγει κάτω απ΄ τα πόδια μου
βυθίζοντας με σ΄ ένα απύθμενο τούνελ χωρίς έξοδο διαφυγής.

Όταν θυμάμαι αυτή τη μέρα ξανανοίγουν οι πληγές
και το αίμα ρέει ασταμάτητα απ΄ τη λαβωμένη μου ψυχή.

Χελιδόνι μικρό, γλυκός της προσμονής ο χρόνος.
Μοιάζει σαν το χαμόγελο του ήλιου,
που ξεπροβάλει μέσα απ’ τα σύννεφα
κι όλα τριγύρω ομορφαίνουν στο ανάλαφρο χάδι του.
Κι εκεί που πρωτύτερα ζούσε το σκοτάδι κι ο θάνατος,
τώρα αντηχεί ξανά της ζωής το γλυκό τραγούδι.

Τα χελιδόνια φέρνουνε την άνοιξη.
Άνοιξη η εποχή των λουλουδιών,
η πιο όμορφη απ’ τις εποχές του χρόνου.
Πόσο όμορφη είναι αλήθεια η φύση την άνοιξη.
Πόσο γλυκά είναι τα βράδια,
απ’ το γλυκό κελάηδισμα του αηδονιού,
που σε μαγεύει με την λύρα του.

Αναρωτιέσαι τότε αν εξακολουθείς να είσαι ακόμη στη ζωή,
ή έχεις φύγει για το μεγάλο ταξίδι
και βρίσκεσαι πια μεταξύ των αγγέλων
στην αιώνια ομορφιά του παράδεισου.

Ψάχνεσαι, αγγίζεις το στήθος σου,
μετράς τους παλμούς της καρδιάς σου.
Αισθάνεσαι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα
να σε τυλίγει στην γλυκιά του ανάσα.
Μεθάς απ’ τις ευωδιές που ξεχειλίζουν από γύρω.
Κλείνεις τα μάτια από ηδονή.
Αγγίζεις το όνειρο, της απόλυτης ευτυχίας.

Τα χελιδόνια φέρνουνε την άνοιξη.
Ποιος είδε άνοιξη χωρίς χελιδόνι;
Ποιος ένιωσε την χαρά, χωρίς έστω ένα χαμόγελο;

Χελιδόνι, γλυκέ φτερωτέ εραστή.
Εδώ είναι η δικιά σου Ιθάκη.
Εδώ βρίσκετε η δικιά σου Πηνελόπη,
μπροστά στο κατώφλι της
με εγκαρτέρηση να προσμένει το γυρισμό σου.