 |
| Πίνακας Ε. Κορομάντζου |
Ουκ εν τω πολλώ το ευ,
μα φευ,
δεν είμαι ένα,
είμαι πολλά…
Είμαι και γη και ουρανός,
θάλασσα και στάσιμο νερό.
Μετά πυρ κι ατμός
και κάμπος και βουνό.
Είμαι γυνή, παιδί κι ανήρ
σ΄ένα σώμα, μία ψυχή.
Αλλοτε μάνα κι άλλοτε κόρη
έπειτα δούλα, μετά κυρά.
Παντού δοσμένη και πουθενά…
Σαν ερωμένη.
Από αίμα, ανεμώνες,
είναι τα κόκκινα φιλιά!
Δεν είμαι ένα!
Είμαι πολλά…
21/11/14
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου