ΚΑΒΒΑΔΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑ " Γράμμα στον άι Βασίλη "

Κ. Παλιάν " Ο οικοδόμος"

Κοιτούσε τα χέρια του σκεφτικός. Οι ρόζοι δε φαίνονταν πια, τα σκασίματα απ τον ασβέστη είχαν κλείσει. Μόνο κείνο το βλέμμα της μικρής του δεν έφευγε από πάνω του. Μ' αυτή τη πληγή στο βλέμμα κοιτούσε τα σκελετωμένα κορμιά, που καρτερούσαν αυτά τα δουλεμένα χέρια να τα στήσουν πάλι ορθά, γερά στα θεμέλια τους. Τα μπετά πήραν κι άνοιγαν και στις ρωγμές τους φώλιαζε η κατάρρευση.

Τα χέρια στις τσέπες αναζητούσαν ζεστασιά. Το γράμμα της μικρής του ήταν εκεί. Έπρεπε να το διαβάσει.

'' καλέ μου παππούλι φέτος δε θέλο πεχνίδια. οχι ότι μεγάλοσα μα ξέρις, φέτος θέλο να φέρις ένα δόρο στον μπαμπά μάλλον έχασε εκίνο το σιδερένιο κουβαδάκι που η μαμά του έβαζε φαγάκι για τη δουλιά έχι κερό να το κρατίσι και πολύ στενοχωριέτε γι αυτό. αυτό θέλο για φέτος. του χρόνου θα σου ζητίσω κίνη την κούκλα με τις χρισές μπούκλες. οχι φέτος όμος. Και να το τιλίξις όμορφα βάλε πολούς φιόγκους πάνω και κόκινο γιαλιστερό χαρτί και χρισοσκονι Από κίνο που μιρίζι όμορφα εκίνο που χες τιλίξι πέρισι το σερβίτσιο με τα κουζινικά που μου χες φέρι. σ ευχαριστό άγιε μου Βασίλι. Φιλάκια στα ελαφακια. ''

Ένα δάκρυ κύλησε στη λέξη '' δουλειά ''.

Σήκωσε το βλέμμα κι ένας φίλος του, που καταπιανόταν με λέξεις τον κοιτούσε θλιμμένος.

- Τι τρέχει φίλε ; μπορώ να βοηθήσω ;

- Η έμπνευση φίλε ... η έμπνευση με εγκατέλειψε.

Κοιτά το γράμμα στα χέρια του, το δάκρυ είχε σβήσει τη λέξη '' δουλειά '' .

- Πάρε το - του είπε - . Είναι η τυχερή σου μέρα. Με λέξεις καταγίνεσαι, θα βρεις τη λέξη που λείπει.

Και πήρε το δρόμο της επιστροφής. 

Δήμητρα Καββαδία 27/11/2014