Είμαστε το πιο μαγικό και τρυφερό παιχνίδισμα αμέτρητων χαρακτηριστικών που μπορούν να πάρουν τα μυαλά κάποιου από ευτυχία, αν εμείς το θέλουμε. Η κάθε μέρα μπορεί να είναι πραγματικά καλή μέρα, με παιχνιδιάρικη διάθεση και πείσμα για ζωή και για νέα υπέροχα ξεκινήματα... για ό,τι ο καθένας μας θέλει! Πιο δυνατά, παρακαλώ τη μουσική στη συγκεκριμένη μελωδία! Γιατί; Γιατί η ζωή είναι ωραία! Κι ας γίνεται η πραγματικότητα ''βαρύ πλήγμα'', όταν πετάς στα σύννεφα της ευτυχίας και της πληρότητας, ακόμη και χωρίς σπουδαίο λόγο. Λίγο το έχουμε που σήμερα βγήκε ο ήλιος φωτεινός; Το πρωί στο δρόμο, είπα δυο τρεις καλημέρες σε αγνώστους, έσκασα μερικά χαμόγελα πλατιά, -σοκαρίστηκε πολύς κόσμος, μη νομίζετε- και ίσως κάποιοι θα με πέρασαν για τρελή! Είναι όμως από τις μέρες εκείνες που μας πιάνει η διάθεση να πειράξουμε όλο τον κόσμο και να αυτοσαρκαζόμαστε, για να δώσουμε χρώμα στο γκρίζο. Ακόμη πιο δυνατά τη μουσική, παρακαλώ...
Υπάρχουν όμως δυστυχώς γύρω μας και οι χωμένοι στην άρνηση και τη μιζέρια. Οι τσιγκούνηδες στα αισθήματα - η τσιγκουνιά εξάλλου δε βρίσκει έκφραση μόνο στα υλικά... Και δε φτάνει που περνάμε των παθών μας τον τάραχο με όλα όσα μας βασανίζουν καθημερινά, θέλουν κι αυτοί να μας φορτώσουν αμέτι μουχαμέτι και όλα τα θλιβερά τους συναισθήματα. Μα δε θέλω, άνθρωπέ μου, όχι, εκεί προίκα!... Είναι τα παιδιά αυτά, που θέλουν μόνο να παίρνουν χωρίς να δίνουν, που δε σέβονται τα όρια και τις ανάγκες μας, που μας παρασύρουν σε άσχημες σκέψεις, που μας φθονούν κρυφά ή φανερά και που σπαταλούν το χρόνο μας με ανούσιες παρατηρήσεις. Επειδή ασφαλώς αυτοί τα ξέρουν όλα (!). Το παιχνίδι μαζί τους είναι ''ενδιαφέρον'' και για δυνατούς παίκτες, αλλά προτιμότερο είναι να μην παίξεις καθόλου, να μην τους αφήνεις να σε πλησιάζουν σε απόσταση ''χ'' μέτρων, ανάλογα με το πόσο ''επικίνδυνοι'' είναι για το νευρικό μας σύστημα. Εάν πάλι είμαστε αναγκασμένοι να τους έχουμε κοντά μας, είτε είναι διευθυντής μας, ανώτερος ή ο,τιδήποτε άλλο που σε φέρνει κοντά, τότε οι μηχανισμοί άμυνας και αυτοσυντήρησης θα πρέπει να πάρουν φωτιά, να δουλεύουν υπερωρίες, ενώ απαιτείται και καλό μαρκάρισμα της συναισθηματικής μας περιοχής, αν θέλουμε να επιβιώσουμε και να βγούμε αλώβητοι! Υπεύθυνοι είμαστε αποκλειστικά εμείς. Δε φταίει ο κακός ο λύκος στο δάσος, αυτός θα είναι πάντα εκεί και δεν πρόκειται να αλλάξει. Φταίει η κοκκινοσκουφίτσα που τον άφησε να την πλησιάσει με τα γνωστά αποτελέσματα!
Μαζί επίσης με όλους εκείνους τους ''ραδιενεργούς'' και ''κακούς λύκους'' που επιβάλλεται να απομακρύνουμε, καλό θα είναι να απαλλαγούμε από τα περιττά βαρίδια του παρελθόντος: αρνητικές εμπειρίες, δυσάρεστες αναμνήσεις, τραύματα και γράμματα, σημειώσεις ξεχασμένες, φωτογραφίες που σου θυμίζουν στιγμές που πονάνε. Έπαθες. Δεν έμαθες ακόμη;...Ε, ας κάνουμε για αρχή και καμιά διαγραφή μηνύματος, καταχώρησης επαφής, με ύφος θριαμβευτή και τροπαιοφόρου Αυτοκράτορα! Υπολογιστές, κινητά, ακίνητα, πάρε το κινητό και....''εν τούτω νίκα'', ψυχή μου! Φυσικά και μπορείς, ένα κουμπάκι δρόμος, ένα ''κλικ'' είναι από τη διαταραχή στη διαγραφή! Και λίγο θάρρος πασπαλισμένο με τσαγανό ποτέ δεν έβλαψε κανέναν! Καιρός είναι θαρρώ να γίνει εκθρόνιση όσων ανάξιων είχαμε ανεβάσει σε χρυσοποίκιλτο θρόνο. Καιρός να επέλθει ισορροπία στην ψυχή μας, στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και καιρός να καταλάβουμε πως η αλήθεια βρίσκεται στην ισότητα και στο καθαρό βλέμμα, χωρίς μονόπλευρες εξιδανικεύσεις. Οι θρόνοι και οι μύθοι κρύβουν παγίδες τελικά. Να επισημάνουμε εδώ ότι δεν πρόκειται για την ''κατάλληλη στιγμή'', που ωρίμασαν οι συνθήκες για αλλαγή, όπως θα νομίσουν οι πολλοί. Γιατί για να έρθει η στιγμή αυτή, χρειάστηκαν πολλές στιγμές οδύνης, που οδήγησαν στο...''στιγμιαίο'' ξέσπασμα!
Η ζωή δεν σε περιμένει, ούτε αγαπά τους δειλούς και τους λίγους, ούτε εκείνους που ντρέπονται για τα συναισθήματά τους...Η ζωή αποστρέφεται τα ''ημι-'' που μας μειώνουν σαν υπάρξεις και σαν ψυχές! Εντάξει, ήδη ακούω τον αντίλογο και έχετε δίκιο: ούτε και η αφεντιά μου τα καταφέρνει καλά και πολύ συχνά μπερδεύει το φρένο με το γκάζι στη ζωή της, ποιος δεν το κάνει εξάλλου;... Και σαφώς δεν κάνω την έξυπνη, γιατί δεν είμαι. Οι αλλαγές και μεταστροφές δεν έρχονται σε ένα βράδυ, ούτε εντελώς μόνοι μας θα τα καταφέρουμε. Καλό είναι να δώσουμε χρόνο στο χρόνο. Με τη βοήθεια όσων αγαπάμε και μας νοιάζονται θα κάνουμε μικρά βήματα. Με τη βοήθεια ειδικού, όταν χρειάζεται. Κυρίως όμως με αγάπη για ζωή και τον άνθρωπο. Και ας κλάψουμε σε αγκαλιά του φίλου ή στον καναπέ του ψυχολόγου. Για να προλάβουμε και να μη γελάμε στο γραφείο του ψυχιάτρου! Το θέμα είναι να παλεύεις, να κάνεις αρχή και όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Κανείς δε θα μας θυμάται για τις μυστικές μας σκέψεις, αλλά για τις πράξεις μας, τους μικρούς δικούς μας άθλους, που στα μάτια όσων μας αγαπούν φαντάζουμε Ολυμπιονίκες! Η πεταλούδα στην αρχή είναι μεταξοσκώληκας, μην το ξεχνάμε αυτό! Καλή στιγμή, για να αρχίσουμε να αγαπάμε αυτό το προσωπάκι που βλέπουμε στον καθρέφτη κάθε πρωί, δε νομίζετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου