Τόσοι έρωτες..
Τόσες αγάπες..
Τόσα λόγια…
Τόσες αγάπες..
Τόσα λόγια…
προσάραξαν σε ξέρες…
Είναι που δεν εμπιστευόμαστε πια..
τα τριαντάφυλλα…
τα αδέξια αγγίγματα…
τα ρίγη από δυο μάτια που ανταμώσανε…
τα αδέξια αγγίγματα…
τα ρίγη από δυο μάτια που ανταμώσανε…
Είναι που στενέψανε οι τρόποι να συλλογιόμαστε…
το αγκομαχητό του τραίνου που κινάει…
ένα πλοίο που μπαίνει στο λιμάνι…
τα δάκρυα στων κοριτσιών τα πρόσωπα…
ένα πλοίο που μπαίνει στο λιμάνι…
τα δάκρυα στων κοριτσιών τα πρόσωπα…
Είναι οι έρωτες η αθωότητα των αγαθών προθέσεων…
Κι αν κάποιοι δε στεριώνουν
λένε πως φταίει που πάψαμε
να σφάζουμε κόκκορα στα θεμέλια….
να σφάζουμε κόκκορα στα θεμέλια….
ΑΘΗΝΑ 27/11/2014
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://thothorisargyropoulos.blogspot.gr/
Γεωργία μου σ' ευχαριστώ για την ξεχωριστή τιμή να φιλοξενήσεις στο χώρο σου για μία ακόμη φορά δικό μου κείμενο, δίπλα σε ποιήματα και πεζά τόσων καταξιωμένων φίλων σου...:)
ΑπάντησηΔιαγραφήτο αξίζεις και με το παραπάνω Θοδωρή καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘοδωρή μου εγώ σε ευχαριστώ !!! τα ποιήματά σου είναι κοσμήματα για το Μπλογκ
ΑπάντησηΔιαγραφή