ΝΕΛΛΑ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ "ΦΩΝΕΣ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ "

Salvador Dalí - Metamorphosis of Narcissus

Μέσα από το γέρικο κορμό του δέντρου της ζωής στα φύτρα των ριζών μου καταδύθηκα, άβατα βάθη, στους ιερούς μου τόπους καταφύγιο να βρω. Κι αντίκρισα αρμονικά εγκολπωμένους τους προγόνους. Όχι, αυτοί δεν ήταν οι αχνοί αναστημένοι, μα οι υπερβατικοί ζώντες στο τόξο των αιώνων• άνθρωποι, ζώα και βλαστήματα κι άυλες ύλες. Κορμί, ανθός, μαζί και θάνατος και φως. Το πύρινο ύδωρ και τα χωματένια ουράνια. Η αιθέρια γη και η φωτιά τ' ασάλευτου νερού. Φάλαγγα ιχνηλάτισσα οι φύλακές μου, να με χαιρετούν ευλαβικά. Τελετουργία. Τα μάτια μου πια δεν θωρούν, μον' αναβρύζουν πόνο. Θωρούν τα μάτια της ψυχής κι από τον πόνο μια ευδαιμονία εξαίσια απόσταγμα ανασύρουν. Δεν είμαι μόνη. Οι ρίζες μου βυθίζονται στον ήλιο του πυρήνα και αγκαλιάζουν μαγικά το απύθμενο βάθρο των λησμονημένων ανιόντων πίσω από μένα, των κλειδοκρατόρων της ζωής μου, και προστατών μου και τιμωρών μου• αυτοί ώθηση μου δίνουν και νόημα να υπάρχω. Αν τους αφουγκραστώ σωστά και δεν τρομάξω το διεισδυτικό τους βλέμμα πάνω μου• αν κατάματα ατενίσω το αδυσώπητο.

«Μην τρέχεις», μου είπαν, «αν δε χρειάζεται»• 

«χαλάρωσε, το μέγιστο αν έχεις δώσει»• 

«με ευρεία κίνηση κι ευλυγισία μες τον χώρο σου

κινήσου»•
«μα από τη ζωή σου γρηγορότερα μην τρέχεις»•
«τη ζωή σου μην την προσπερνάς»!

Μου είπαν…

ν.σ.