 |
Τα χέρια των ανθρώπων άλλοτε τρυφερά,σαν μάνας χάδι που ακουμπά στο μάγουλο σου. Ποιητών,που με το κάρβουνο στέκουν στο χέρι, αλίμονο!χέρι τρυφερό που μόνο από ποίημα ξέρει. Χέρια γέρικα,σημαδευτήκαν γλυκά από το χρόνο παράπονο, που'φτασαν αυτά να κάνουν μόνο. Χέρια που πληγιάζουν δέρμα, χέρια που βάφτηκαν ολότελα στο αίμα. Παρατηρείτε τα χέρια των ανθρώπων. Η ουσία είναι εκεί! Άλλοτε γεννούν κι άλλοτε κάνουν κρότο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου