 |
Έτρεμα
και το χέρι μου
μια αγκαλιά με το μυαλό να ζωγραφίζει τη ζωή μου
Μια χούφτα χώμα, κλεμμένο απ’ τον κήπο σου,
ασήμωσα και ρίζωσα αντράνεμο κορμί
Στη σάρκα του μην ξεχαστείς, αγκάθια έσπειρα
να μου ματώνουν την καρδιά
Τα χέρια που με κράταγαν και μού ’διναν ζωή
πράσινα φύλλα, ασήμι και χαρτί
Κόκκινο τριαντάφυλλο, καρδιά και έρωτας μαζί,
το άρωμα της στέρησης
Μέσα στα σπλάχνα σου θα ζω
όσο το αίμα αρκετό για να σε φέρω πίσω.
Ευαγ. Ρήγας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου