Όλα Ανθίζουν, Αναγεννώνται.
Η Φύση Οργιάζει την Άνοιξη.
Τα Αισθήματά μου πάλλονται
πανίσχυρα μέσα μου, ξεχειλίζουν
χυμούς Έρωτα.
*************
Η Φύση Γελάει και Δακρύζει.
Δακρύζουν τα φυτά, της αχλύς
τις πρώτες πρωινές ώρες όπως
τώρα, που μου λείπεις αιχμηρά,
αβυσσαλέα, κατακλυσμιαίος πόθος,
ασίγαστο πάθος, με ανείπωτο έρωτα.
************
Οι κάμπιες, οι πυγολαμπίδες και
οι μεταξοσκώληκες έκλαιγαν γιατί
δεν πρόλαβαν να γίνουν Πεταλούδες.
Τα πάντα έκλαιγαν γύρω μου,
κοιτώντας τα στη μέση του
πυκνού δάσους, δίχως μιλιά,
παρά μονάχα κουβαλώντας
στη ψυχή μου νοσταλγία,
υπομονή και μία αγριότητα,
που θα ξετρέλαινε τον Βάκχο,
που ορεγόταν τα σταφύλια
των κρυφών πόθων μας,
καθώς φωνάζαμε μέσα στο
Πάθος της Ιερής Ηδονής
που έρεε ασυγκράτητα,
από κάθε μέλος του κορμιού μας.
***********
Αχόρταγα, αδηφάγα.
Διψασμένοι, πρωτόγονοι
για πάντα εραστές,
τυλιγμένοι οι δυο μας,
μέσα σ΄ένα άσπλαχνο σκοτάδι.
Ανοιξιάτικοι του Πάθους,
κρυφοί Εραστές Εμείς,
με μύθο πλασμένοι,
σφιχτά αγκαλιασμένοι
στις Δικές Μας Στιγμές.
Ρουφάμε τους χυμούς μας
στο κάθε κλάσμα του δευτερολέπτου..
*************
Δεν χορταίνω να σου λέω
Σε Αγαπάω Καρδιά Μου..
Δική Μου Καρδιά,
χτυπάει δυνατά, στην Πλάση
ακούγεται σαν Καμπάνες Επανάστασης
μόνο για Σένα, Φως της Ψυχής μου
Χιλιάκριβο, μοναδικό, φιλντισένιο μου
αγόρι, πόσο μου λείπεις
τα αξημέρωτα βράδυα,
όταν το λάγνο κορμί μου,
καίγεται μονάχο, ζει μόνο και
πάλλεται με τη Φαντασία
που Οργιάζει και Οργίζεται από
την απουσία, απ΄την δίψα
της αστείρευτης πηγής, του
κάθε κύτταρου στο κολασμένο,
αγαλματένιο σαν Ολύμπιου Θεού
Κορμί Σου.. Αγάπη Μου.
************
Ανοιξιάτικος Πόνος ..
τα δάχτυλά μου φυλακίστηκαν
σ΄απόκρυφα σημεία
των σωμάτων μας κι ορέγονταν
κι έπιναν την κάθε Ερωτική Σταγόνα.
Ελιξήριο Ζωής ο Έρωτάς Μας.
Το χρώμα που έχει ο φλοιός
των ζουμερών, ερωτικών,
καυτών καρπών μας,
κύλησε Αγάπη μου,
με Κόκκινες Στάλες.
{Γιούλη Τσουρεκά}
ΠΗΓΗ - http://tgioula.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου