Στη μοναξιά μου μίλησα, γινήκαμε και …φίλες.
Την ευχαρίστησα λοιπόν, γιατί μαζί της διάβηκα της σκέψης και του λογισμού(έμπνευση), τιις σφαλιστές τις πύλες.
Στη σιγαλιά βλέπεις πολλά, Μα με …κλειστά τα μάτια, αλήθειες που ..ζυγίζονται με της ψυχής καράτια.!
..Κι ενώ μιλώ με τη σιωπή.. μου λέει ιστορίες, Κι εγώ γελώ στις τραγικές….και κλαίω στις αστείες!..
Σταμάτα να μιλάς και ζήσε!
Άσε τη σιωπή να μιλήσει για σένα.
Δεν υπάρχει πιο ευλάλητος ρήτορας..
Εκείνη ξέρει όσα εσύ δεν έμαθες ποτέ.
Άκουσε τη προσεχτικά, και πολλά θα διδαχτείς.
Αγάπησα τις λέξεις.
..Αλλά μόνο μέσα στη σιωπή έμαθα
να εκτιμώ…την αξία τους.(Στέλλα Σοφία Ζυγούρη2011)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου