Πόσο λείπει η «στιγμή» στη κούρσα τη ξέφρενη
της κάθεμιας ημέρας,
που το μυαλό δεν στέκεται, καρδιά δεν φτερουγίζει..
Τρέχεις μονάχα βιαστικά, το χρόνο να προλάβεις..
Υπολογίζεις και μετράς, κι ενώ κ...οιτάς ..δε βλέπεις.
... Ακούς, μα πάντα κάπου αλλού στραμμένη
η προσοχή σου..
Στιγμή που δεν.. πληρώνεται μοιάζει χαμένη να ‘ ναι,
κι ευτυχία φαίνεται ..σαν άπιαστη ιδέα..
Μα ευτυχία είναι στιγμές, δεν είναι ένας ..αιώνας.
Μιλά πάντα ψιθυριστά, και διάφανη φαντάζει..
Όσο εσύ τρέχεις, προσπερνά, το χρόνο δε μετράει..
Θέλει τη σκέψη ανοικτή, μάτια απλά να.. βλέπουν,
καρδιά να ξέρει να σκιρτά, να αισθάνεται, να κλαίει..
Ευαισθησία «ισχυρή», να την αναγνωρίσει,
σε μια ματιά, μία φωνή, ένα μικρό ..λουλούδι,
στο στίχο κάποιου ποιητή, στ’ αγαπημένο χέρι.
Και σαν τη πόρτα της διαβεί, «καλώς τη»
να της λέει…!(Στέλλα Σοφια Νικ.Ζυγουρη2012)
.(απο τη νεα μου ποιητ.συλλογη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου