Γ. ΤΖΙΑΣ "Εικόνες ηττημένων "

Σε μόνιμη χειμέρια νάρκη ο χώρος μου 
ζωντανός εφιάλτης τα παγωμένα όνειρα 
αλλόκοτη εικόνα στης μέρας το φευγιό.

Μοναχικό το κούρνιασμα στα εσώψυχα 
εγώ και ο εαυτός μου και πάλι αντίδικοι, 
το μεγάλο μας «γιατί» δημόσιος κατήγορος.

Του σκυλιού τ’ αλύχτισμα ο φόβος μου 
μαυροφόρα του ανέμου μοιρολογίστρα 
εμβατήριο παρελάσεων ο οδυρμός του.

Καράβι ακυβέρνητο οι παλιοί διαδηλωτές
μινιατούρες αναποφάσιστων ανθρωπάκων 
χωρίς δεσμά στης Κίρκης τα καλέσματα. 

Θυμωμένα του ηλιοστάσιου τα πνεύματα 
την ισορροπία της φύσης διαταράσσουν 
τυφλοί κριτές στους βιαστές της ιστορίας.

Στο εδώλιο η δράση μου απολογείται 
τ’ αποτέλεσμα διαμορφώνει την ετυμηγορία 
τις προτροπές της συνείδησης αποσιωπούνε.

Συγγενολόι του Χάροντα οι ηττημένοι 
της επίσημης ιστορίας ψιλά γράμματα 
νόθοι απόγονοι του Προμηθέα οι φίλοι μου.

(γιώργος θ. τζιας, από τη συλλογή «ονείρων κέρασμα»)