Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου - 19 Μαϊου Ημέρα Μνήμης

Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή τουΠόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923.Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος και την Αυστραλία αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.

Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».

Για το ελληνικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη από την Άνοιξη του 1914 μέχρι το1923, ο Αριστοκλής Ι. Αιγίδης στο σημαντικότατο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα "Η Ελλάς χωρίς τους πρόσφυγας" (Αθήνα 1934) τονίζει ότι «1.200.000 ψυχές αποτελούν τον τραγικόν εις ανθρώπινας απώλειας απολογισμόν του αγώνος». Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών και διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τονίζει ότι «μιλάμε για πάνω από 800.000 Έλληνες».

 Στις 20 Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του μνημονίου διαβάζουμε:

«Η επίτευξη της ανακωχής με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό ... ότι πάνω από 500.000 ‘Έλληνες εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν...»

Πριν από τον όρο "Γενοκτονία" υπήρχε ο όρος "Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας". Πρόβλημα στη δίκη των γενοκτόνων μπορεί να υπάρξει με το νομικό όρο "nullum crimen nulla poena sine lege", δηλαδή δίχως προϊσχύοντα νόμο δεν υπάρχει έγκλημα ούτε ποινή. Ο όρος της Γενοκτονίας δεν υπήρχε την εποχή εκείνη, έτσι η τιμωρία και καταδίκη εκείνων τίθεται υπό ερωτηματικό. Το ποινικό Δίκαιο, για να εξασφαλίσει τη δίκαιη μεταχείριση των κατηγορουμένων δεν μπορεί να δράσει αναδρομικά. Από την άλλη άποψη όμως σε όλα τα νομικά πλαίσια υπήρχε η τιμωρία της δολοφονίας.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα. Επίσης, στο 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος».

Στο Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, και εξέδωσε το εξής ψήφισμα:

«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»

Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΔΙΑΛΕΚΤΟ

                      I  Ο ΘΡΗΝΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΣ

   

ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ  η φωτογραφία από  http://euxinpontos.blogspot.gr/2012/04/blog-post_102.html

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν,

εβγαίν' από την Πόλην,

ουδέ στ'αμπέλ(ε)α κόνεψεν,

ουδέ στα περιβόλ(ε)α

επήγεν και εκόνεψεν

'ς σ'Αγια-Σοφιάς την πόρταν'.

Έσειξεν τ'έναν το φτερόν,

στο αίμαν βουτεμένον,

έσειξεν τ'άλλο το φτερόν,

χαρτίν είshεν γραμμένον.

Σιτ' αναγνώθ' σιτ(ε)ά κλαίει,

σιτ' ανακρούει την καρδ(ε)άν:

-Αϊλί εμάς και βάι εμάς,

'πάρθεν η Ρωμανία!

Μοιρολογούν τα εγκλησ(ε)ας,

κλαίγ'νε τα μοναστήρ(ε)α

κι' Αϊ-Γιάννες, ο Χρυσόστομον,

κλαίει στερνοκοπάται.

-Μη κλαίς, μη κλαίς, Αϊ-Γιάννε μου,

και δερνοκοπισκάσαι.

-Η Ρωμανία 'πέρασεν!

Η Ρωμανία 'πάρθεν!

-Η Ρωμανία κι' αν πέρασεν,

ανθεί και φέρει κι' άλλο.

                                     II   ΠΟΝΤΟΣ ΕΝ ΑΣΤΡΟΝ ΦΩΤΕΙΝΟΝ

ΙΝΕΠΟΛΗ   η φωτογραφία από http://einai-adynaton.blogspot.gr/2011/11/blog-post_11.html

Πόντος! Εν άστρον φωτεινόν σ' Ελλενικούς αιώνας.

Αργοναυτών το όρωμαν και τη Ακρίτα κάστρον.

Νύφε ακριβοθώρετος τη Πόντου τη Ευξείνου,

Πυκνέσα δύσσα σα ραςά μάραντα φορτωμένα.

Πόντος! Αγέρας παρχαρί, θύμηρου μυρωδία,

Τη λύρας γλυκολάλεμαν, νερόπα πάντα κρύα.

Πόντος! Η πρώτεσα χαρά μ',το υστερνόν μ' ο πόνος.

Αροθυμώ και τραγωδώ, αροθυμώ και κλαίω.

Κι έρθενε χρόνια δίσεκτα, καταραμένα χρόνια

Ο ουρανόν ελίβωσεν, σην γην ποτάμ' το (γ)αίμαν.

Κ' εσκώθεν θρήνος θάνατος, πέρα περού σον Πόντον.

Ξαν κρούγ'νε οι Αγαρηνοί και καίγ'νε και ρημάζ'νε,

Ο βίον χάται γενεών, ο κόσμον ξεριζούται

Κι ένας λαός πορεύκεται σ' Αδάμ την εξορίαν.

Αποτελειώνε σον γιαλόν το έργον των Αγαρηνών οι Φραγκολεβαντίνοι

Και κ' εγροικάς ο άκλερον ποίος τεσόν έν' ο εχθρόν και ποίος έν' ο φίλον.

Και σην Ελλάδαν έρθαμε ρίζα 'μουν προαιώνιον

ΠΑΤΡΙΔΑ τη ΠΑΤΡΙΔΑΣ

Και ξαν πουλί μ' ασ'ήν αρχήν χτίζομεν το γεφύριν.

Σα μαύρα τα χαλάσματα άθα και μανουσάκια.

Την γήν κατατρυπαίνομεν μ' αλέτριν και χορόν,

Τον ήλιον ξαν σα χέρα 'μουν αγαπεμέν κρατούμεν

Και μ' έναν στόμαν, μ' έναν ψήν και νούν βροντολαλούμεν

ΠΟΝΤΟΣ! 'εν' άστρον φωτεινόν

Ο ψε, σήμερον και πάντα.

                                                             III Ζει ο Πόντον

ΚΑΣΤΑΜΟΝΗ η φωτογραφία  από  http://euxinpontos.blogspot.gr/2012/04/blog-post_102.html

Όλα σκωτούμες για τεσέν, σα χώματα να κείμες.

Εσύ, πατρίδα μου, θα ζεις, εμείς πα να μην είμες.

Ζει ο Πόντον, ζει ο Πόντον, κι αν σκωτούμες όλ' εμείς.

Ίνας Πόντιος κανείτε για να παίρ' ατόν οπίς!

Όσα σον κόσμον εν τεσά τα άξια παιδία σ',

Συ απές θα ζεις, κι θ'αποθάν'ς σ' ποντιακά καρδίας.

Πόνος εμόν πάντα σ'εσέν και σ'άλλα τόπ' αν ζούμαι,

Εσέν απές σο ψόπον μου με το Χριστόν κρατούμαι.

Ζει ο Πόντον, ζει ο Πόντον, κι όλ' α χάμες α ση γη.

Ίνας Πόντιος κανείτε να τσαΐζ' «ο Πόντον ζει»!

                                 IV O Πόντον'μουν εχάθεν

ΣΙΝΩΠΗ η φωτογραφία από  http://pontiakiistoria.blogspot.gr/2011/01/blog-post.html

Που'θεν πουλί κι κελαειδή

ο ήλιον ξάι κε φάνθε

μαύρο χαμπάρ επέραμε

ο Πόντον'μουν εχάθεν, εχάθεν, εχάθεν (δις)

Φεύ'νε μανάδες με μωρά

σασιρεμένα φεύνε

κι'ξέρνε που κες να παγνέ

αχπαρεμένα τρέχνε, τρέχνε, τρέχνε (δις)

Κλόσκουμε μάνα, οπίς τερώ

το σπίτα'μου κι φένταν

εκάαν τα χωρία μου

φωτιά καπνός ένταν,ένταν,ένταν (δις)

Που είναι ο κύρυ'μ, ο αδερφό'μ

τεμέτερα παιδία

επέθαναν ε σο ρασίν

ατί χωρίς ταφία, ταφία, ταφία (δις)

Γραιάδες κλέγνε, γραιάδες κλέγνε

μοιρολογούν, μοιρολογούν

με την ψυ'να τουν κλέγνε (δις)

Τον Πόντο'μου επέρανε,επέρανε (δις)

σα σέρα του επέμνε (δις)

ναίλι εμάς (τρις)

Ο Πόντον'μουν εχάθεν, εχάθεν, εχάθεν (τρις)

ΠΗΓΕΣ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ 

http://pontosworld.com/index.php?option=com_content&task=category&sectionid=4&id=36&Itemid=54