Μαρία Παπαδοπούλου **ΓΥΝΑΙΚΑ.....**

Το ξύλο , τα καρφιά γυρεύω για να συγχωρέσω , να συγχωρεθώ.
Να ξεπλύνω αμαρτίες , ν' αλαφρώσω ψυχές.
Ν' αφήσω ελεύθερα το αίμα να ποτίσει τη γη για ν' ανθίσουν ξανά οι σπόροι των χαμένων ονείρων.
Να πάρουν χρώμα άλικο και να φωτίσουν νέους δρόμους , νέες πατρίδες.
Ν' απλωθούν οι ρίζες τους απ' άκρη σ' άκρη , στη στέρφα γη.Ξανά να ζωντανέψουν το χαμόγελο και η αγάπη στα μάτια των παιδιών.
Και στων γερόντων τα χαροκαμένα πρόσωπα να λάμψει πάλι η περηφάνεια.
Αυτή την Ανάσταση προσδοκώ...