Αναστασιάδης Χρήστος "Το ταξίδι και η ροκάνα"

Και κάπως έτσι ξεκινούσε το ταξίδι …

η κορυφογραμμή μου πλέρια αίσθηση, απ το αγάντα με έσερνε με κόντρα τους αγέρες, που μια στιγμή τους έφτανε να γίνω κονιορτός. Τις σταθερές μου έψαχνα να βάλω τα σημάδια, είτε σώματα είτε ιδέες, αρκεί να είχαν ρίζες … και είπα να ξεκινήσω από την αρχή ξανά .. και πήρα τα πρώτα δυο.

Το δύσκολο έμοιαζε με ντουζίνα
ενώ εγώ κράταγα το ένα και το δυο
μια αγκαλιά ήρθε και μπήκε σφήνα
τα χέρια ένωσε και είδα το σωστό

Με το δώδεκα στο χέρι όλα φάνταζαν αλλιώς, μα είναι το μπέρδεμα που σε κάνει να βλέπεις λυσάρια, γιατί τα λυμένα δάχτυλα ήταν πάντα μπερδεμένα δάχτυλα πριν, αλλιώς ήταν απλά δάχτυλα. Τώρα ποιος με πιάνει, με φτερά στα πόδια και αέρα στην ψυχή, πιάνω σφεντόνα και ρίχνω στον ήλιο που καίει και βάζω πλάτη σε αυτόν που ζεσταίνει.

πήρα χλωρά και κέντησα μια μπάλα
πήρα ξερά και έφτιαξα παιδιά
έβαλα μπάλωμα και λυγαριά μια στάλα
στόλισα αγάπη απλά με μια χεριά

όλα όμορφα και αρμονικά, η φόρα και οι λείες επιφάνειες με έκαναν να πατινάρω πάνω σε χιλιοειπωμένα λόγια, εκεί φοβήθηκα μην πέσω, εγώ που ήθελα να αλλάξω τον κόσμο μη τελικά κατέληγα να αλλάξω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό που είχα πλάσει για μένα

χαλάλι η πρώτη αίσθηση
και ας χαλαστώ μια ντάνα
μα μη χαθώ απ την έπαρση
και μοιάσω με παρόρμηση και παιχνιδιού ροκάνα

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://anorthografies.net/archives/651