Πίνακας Θ. Ράλλης |
Ὡραία γυναῖκα, τὸ
τρελλὸ τὸ
γέλιο σου διαβαίνει,
σὰ μάταιος ἦχος καὶ σκορπᾷ, κι οὔτε
μία ἠχὼ
ξυπνᾷ
στὴν ἀκατάδεχτη καρδιά, ποὺ ἀγάπη τήνε δένει
μ᾿ ἀθῶα χαμόγελα βουβά.
στὴν ἀκατάδεχτη καρδιά, ποὺ ἀγάπη τήνε δένει
μ᾿ ἀθῶα χαμόγελα βουβά.
M᾿ αὐτὰ
ποὺ δείχνουνε χαρά, μὲ κάποια ποὺ
σκεπάζουν
τὸν πόνο τους ἀμίλητον οἱ εὐγενικὲς ψυχές,
μ᾿ ἐκεῖνα ποὺ μαραίνονται κρυφὰ καὶ ξεθωριάζουν,
σ᾿ ἀρχαῖες εἰκόνες σκοτεινές,
τὸν πόνο τους ἀμίλητον οἱ εὐγενικὲς ψυχές,
μ᾿ ἐκεῖνα ποὺ μαραίνονται κρυφὰ καὶ ξεθωριάζουν,
σ᾿ ἀρχαῖες εἰκόνες σκοτεινές,
κι ἀστράφτουν μόνο στῶν ματιῶν βαθιὰ τὴ σιγαλιά,
ὡσὰν τ᾿ ἀντιφεγγίσματα ποὺ ἁπλώνονται τὸ δείλι
στὴν πελαγίσιαν ἐρημιά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου