Περπατώ στην ομίχλη
και τη βροχή
οι δρόμοι είναι άδειοι
χειμώνας, κρύο
ένα στενό παρακάτω
συναντώ την παλιά μου αγάπη
είναι γερασμένη πρόωρα
δεν με γνώρισε
φαίνεται άλλαξα κι εγώ
συνεχίζω στην έρημη πόλη
μια παρέα φαίνεται από μακριά
όταν κοντεύουν
βλέπω τους παλιούς μου φίλους
σκελετωμένους
με βαθουλωμένα πρόσωπα
να μιλάνε κουνώντας τα χέρια
δεν μου μίλησαν
μήπως είμαι αόρατος, σκέφτηκα
τρέχω πίσω
πάω στο δωμάτιο μου
είχα αρχίσει ν΄αναρωτιέμαι
αν είμαι ζωντανός
πάω στον καθρέφτη μου
και βλέπω
ένα θαμπό περίγραμμα
που δεν θύμιζε σε τίποτα
ανθρώπινη ύπαρξη.
Μπραβο!
ΑπάντησηΔιαγραφή