Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019

Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής " Το λευκό μας γέννησε " της Ιωάννας Καβαγιάδα



Σας προσκαλώ όλους με χαρά ,σε ένα απόγευμα ποίησης,ένωσης,καλής διάθεσης,ζεστασιάς και θαλπωρής,συνοδευόμενη με τραγούδι και κιθάρα ,με απαγγελία ποίησης,με χαρούμενα και ιδιαίτερα πρόσωπα, που αφορά την πρώτη μου έκδοση Βιβλίου."Το λευκό μας γέννησε" είναι ένα βιβλίο το οποίο εκπέμπει θετικά μηνύματα μέσω της ποίησης ,χορταστικό μόλις 74 σελίδων και όχι μόνο θα σας ταξιδέψει ,αλλά θα σας αφήσει κι ένα χάδι αγάπης ,ένωσης διότι όλα τα ποιήματα είναι γεννημένα στο λευκό ,στην αθωότητα που θα μπορούσε να έχει μια ψυχή στην καλύτερη εκδοχή των σχέσεων.Ο σκοπός της εκδήλωσης φιλανθρωπικός , Τα έσοδα του θα διατεθούν σε παιδάκια μονογονεϊκών οικογενειών.
Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στην αδελφή μου και στον Άγιο Παρθένιο,προστάτη καρκινοπαθών του οποίου το ιερό προσκύνημα βρίσκεται στην εκκλησία "Ιερά υψώσεως τιμίου Σταυρού ,Νικαίας" .Μαζί μας στην εκδήλωση ,Ιδιαίτερος προσκεκλημένος και ένα αγαπημένο και τιμώμενο πρόσωπο ,βραβευμένο για την φιλανθρωπική του δράση 

Ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Π.Ε. κ.κ. Παρθένιος Α΄.

που προσωπικά και εγκάρδια ευχαριστώ που δέχτηκε την πρόσκληση μου να βρεθεί κοντά μας και να μιλήσει για το βιβλίο.

Όπως ευχαριστώ και όλα τα υπόλοιπα αξιότιμα μέλη που απαρτίζουν το πάνελ βοηθώντας την φιλόξενη ατμόσφαιρα και την διεκπεραίωση αυτής της εκδήλωσης.


Σας παραθέτω κάποια αποσπάσματα σαν μια πρώτη γνωριμία 
με το βιβλίο:
.
Της ζωής τα σπλάχνα με δύναμη ψυχής τραντάζω....

να πέσουν από την αγκαλιά της γερασμένα όνειρα,
να γίνουν δρόμοι οι γκρεμοί,
ξέγνοιαστοι κάμποι να γίνουν της πίκρας οι θάλασσες 
και η μοναξιά να σπάσει σε χίλια τραγούδια...
=================================
Όταν κάποιοι νιώθουν δέος
στο χείλος του γκρεμού,
εγώ μεθάω τον ίλιγγο και τολμώ ένα 
πέταγμα στον αέρα ...
λίγο πριν τα χωμάτινα φτερά μου 
ξαποστάσουν αλώβητα στο χώμα.
========================
Υπόσχομαι....
Πώς κάθε μέρα θα με αγαπώ.
Στην ανατολή θα κρεμάω αδοκίμαστες
ελπίδες και σε κάθε αύριο θα θυμάμαι να τινάξω
όσες στο φως ξεθώριασαν.
==========================
Να φίλευε λέει η δική σου εκπνοή δανεικά τη φωτιά,
σε κάθε δικής μου αυγής ακάπνιστο όνειρο.
===========================
Μαντάρησα τρύπια όνειρα στον δικό μου ουρανό,
σαν αστέρια τα στρίφωσα για να θυμάμαι
πριν πλαγιάσω ,να μην μου μένει
τίποτα το χάραμα,παρά μόνο 
η αφόρετη αρχή.
===========================
Αν ποτέ σου δεν με άγγιζες δεν θα γνώριζα 
την αιτία που ένα λουλούδι ,τόσο πολύ αγαπά τον Ήλιο,
================================
Μια αστραπή πληρότητας κυνηγάμε στη ζωή,
πιστεύοντας την κάθε φορά πώς την τσακώσαμε,
πεθαίνουμε με την ελπίδα και
ξαναγεννιόμαστε πιο δυνατοί με νέες...
Σπουδαίο το ρήμα “Θέλω”στην ενεργητική φωνή

Σας ευχαριστώ όλους

Μετά Τιμής

Ιωάννα Καβαγιάδα









1 σχόλιο: