Φιλιππούπολη
Η σύγχρονη Φιλιππούπολη καταλαμβάνει μια έκταση 101 τ.χ., λιγότερο από το 0,1 % της συνολικής έκτασης της Βουλγαρίας. Αυτό την καθιστά την πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της χώρας με 3.769 κατοίκους ανά τ.χ. Μέσα στην κυρίως πόλη υπάρχουν έξι λόφοι. Στην αρχή του 20ού αιώνα υπήρχαν επτά, αλλά ο ένας (Μάρκοβο Τεπέ) ισοπεδώθηκε. Τρεις από αυτούς ονομάζονται Τρίλοφος (Βουλγαρικά : Трихълмие, Τριχάλμιε), οι άλλοι ονομάζονται Λόφος της Νεολαίας (Βουλγαρικά : Младежки хълм, Μλαντέτσκι χαλμ), Λόφος των Απελευθερωτών (Βουλγαρικά : Хълм на освободителите, Χαλμ να οσβομποντιτελίτε) και Λόφος του Ντάνοφ (Βουλγαρικά : Данов хълм, Ντάνοφ χαλμ)
Είναι σημαντικό οικονομικό, συγκοινωνιακό, πολιτιστικό και εκπαιδευτικό κέντρο. Στις 5 Σεπτεμβρίου 2014 επελέγη ως Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2019 Ο πληθυσμός της είναι κατεξοχήν Βουλγαρικός αλλά ζουν και μειονοτικοί πληθυσμοί Τσιγγάνων, Ελλήνων, Τούρκων, Εβραίων και Αρμενίων. Από τις αρχές του 20ού αιώνα η Φιλιππούπολη αναπτύχθηκε σαν σημαντικό βιομηχανικό κέντρο. Η επεξεργασία τροφίμων, ο καπνός, η ζυθοποιία και η κλωστοϋφαντουργία ήταν οι βασικοί πυλώνες της βιομηχανίας. Επί του κομμουνιστικού καθεστώτος η οικονομία της πόλης επεκτάθηκε σημαντικά και επικράτησε η βαριά βιομηχανία. Παράγει ακόμη μόλυβδο και ψευδάργυρο, μηχανήματα, ηλεκτρονικά, φορτηγά, χημικά και καλλυντικά. Μετά την πτώση του Κομμουνισμού το 1987 και την κατάρρευση της σχεδιασμένης οικονομίας της Βουλγαρίας έκλεισαν αρκετά βιομηχανικά συγκροτήματα.
Η περιοχή πρωτοκατοικήθηκε από τη Νεολιθική Εποχή, πριν από την 6η χιλιετία π.Χ. γι’αυτό και αποκαλείται από τους Βούλγαρους «Αιώνια Πόλη». Από τις πρώτες φυλές που κατοίκησαν ήταν οι Θράκες και η πόλη αρχικά λεγόταν Ευμολπιάς, από το μυθικό βασιλιά των Θρακών Εύμολπο, γιoς του Ποσειδώνα και της Ροδόπης. Οι αρχαίοι Θράκες ονόμαζαν την περιοχή Πουλπουδάβα (Pulpudava ή Pulpudeva), από το «δάβα = κώμη ή τόπος».
Από τον 4ο π.Χ. αι. η πόλη ονομάστηκε Φιλιππόπολις (Fhilippopolis), δηλαδή «Φιλίππου Πόλις», προς τιμή του Φίλιππου Β΄ της Μακεδονίας. Το 342 π.Χ. ο Φίλιππος Β΄ της Μακεδονίας (382– 336 π.Χ.), γιος του Αμύντα Γ΄ και πατέρας του Μ. Αλέξανδρου, εισχώρησε με το στρατό του στην αρχαία Θράκη όπου μετά από αλλεπάλληλες μάχες, την κατέλαβε. Σκοπός του ήταν να υποτάξει ολόκληρη την περιοχή, που ήταν αποικία των Αθηναίων, για να αποκόψει τις εμπορικές συναλλαγές που είχαν αναπτύξει προς τον Εύξεινο Πόντο. Αφού έδιωξε από το θρόνο τον Κερσοβλέπτη (357 – 341 π.Χ.), βασιλιά των Οδρυσών, φυλή που κατοικούσε στην αρχαία Θράκη, άρχισε να οργανώνει τη διοίκηση της περιοχής πάνω σε νέες βάσεις. Έκτισε πόλεις – φρούρια, στη μέση της κοιλάδας του Έβρου, μεταξύ αυτών και τη Φιλιππούπολη, η οποία ήταν μεγαλύτερη από όλες αυτές τις πόλεις.
Διαμάντια αρχιτεκτονικής βρίσκονται σε όλη την πόλη της Φιλιππούπολης...
Κατά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η πόλη ονομάστηκε Τριμόντιον (Trimontium) δηλαδή «Τρίλοφος» ή «Πόλη των Τριών Λόφων», από τους 3 λόφους πάνω στους οποίους ήταν κτισμένη, οι Νεμπέτ Τεπέ (Nebet Tepe), Τζαμπάζ Τεπέ (Dzhambaz Τepe) και Ταξίμ Τεπέ (Taksim Τepe).
Το όνομα Plovdiv πρωτοεμφανίζεται τον 15ο αι.
Στις 4-1-1878 η Φιλιππούπολη απελευθερώθηκε από την Οθωμανική Κυριαρχία, με τη βοήθεια του ρωσικού στρατού, με τη «Μάχη της Φιλιππούπολης»,.
Την 6η Σεπτεμβρίου 1885 ενσωματώθηκε στη Βουλγαρία και από τότε στη χώρα γιορτάζεται η «Ημέρα Ενοποίησης» ή «Ημέρα Φιλιππούπολης».
Βρύσες......Γεμάτη αγάλματα και βρύσες όλη η πόλη !
Η Knyaz Alexander I συναντάει σε ένα σημείο την πλατεία Stefan Stambolov. Άλλη μια όμορφη πλατεία που περιβάλλεται από ενδιαφέροντα κτίρια και καφέ και στη μία του πλευρά βρίσκεται το γραφικό παλιό κτίριο του Δημαρχείου ........
Το Δημαρχείο της Φιλιππούπολης..
Η κεντρική οδός της Φιλιππούπολης είναι η Kyanz Alexander I που εκτείνεται από τους κήπους Tsar Simeon και περνά από την πλατεία Dzhumaya. Στη συνέχεια διασχίζει τον ποταμό Μαρίτσα στη μορφή πεζογέφυρας. Όλη η οδός είναι πεζοδρομημένη και γεμάτη με καφετέριες, καταστήματα και δέντρα. Ιδανική για βόλτες και περίπατους καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας.
Αριστερά,το Δραματικό θέατρο Φιλιππούπολης....
H Παλιά πόλη της Φιλιππούπολης είναι ιστορική διατηρητέα περιοχή, γνωστή για το αρχιτεκτονικό της ύφος της Βουλγαρικής Αναγέννησης. Η Παλιά Πόλη καλύπτει την περιοχή των Τριών Λόφων Νεμπέτ Τεπέ, Τζαμπάζ Τεπέ και Ταξίμ Τεπέ. Σχεδόν κάθε σπίτι στην Παλιά Πόλη έχει τη χαρακτηριστική εξωτερική και εσωτερική του διακόσμηση.
Η μασκότ του πεζόδρομου ο Мильо/Miljo!......Λένε ότι αν ψιθυρίσεις μια ευχή στο αυτί του ...αυτή πραγματοποιείται.Βρίσκεται στον πεζόδρομο. Για τους ντόπιους αποτελεί σημείο συνάντησης.
Επί της Glavnata (κεντρικός δρόμος ) μέρος της οποίας είναι η ulitsa Knyaz Alexander I. Ο δημοφιλής πεζόδρομος πλαισιωμένος από πολλά ιστορικά κτίρια, καταστήματα και υπαίθρια καφέ είναι ιδανικός για περίπατο. Είναι ιδιαίτερα προσεγμένος σχεδόν σε όλο το μήκος του με δέντρα, παγκάκια και πεντακάθαρος σε κάθε γωνιά του. Αξιοσημείωτο ότι απαγορεύεται η διέλευση ποδηλάτων!
Η πόλη έχει πάνω από 200 αρχαιολογικούς χώρους, από τους οποίους 30 είναι εθνικής σημασίας. Υπάρχουν πολλά απομεινάρια από την αρχαιότητα – η πόλη είναι μεταξύ των λίγων, που έχουν δύο αρχαία θέατρα -, τμήματα μεσαιωνικών τειχών και πύργων, Οθωμανικά λουτρά και τζαμιά, μια καλοδιατηρημένη παλιά συνοικία από την περίοδο της Εθνικής Αναγέννησης με ωραίες κατοικίες, εκκλησίες και λιθόστρωτα δρομάκια. Υπάρχουν πολλά μουσεία, πινακοθήκες και πολιτιστικά ιδρύματα.Η πόλη φιλοξενεί μουσικές, θεατρικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις.
Στις 5 Σεπτεμβρίου 2014 επελέγη ως Πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2019.
Συνδέεται με αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας (127 χιλιομέτρων) με τη Σόφια. Ο πληθυσμός της είναι κατεξοχήν Βουλγαρικός αλλά ζουν και μειονοτικοί πληθυσμοί Τσιγγάνων, Ελλήνων, Τούρκων, Εβραίων και Αρμενίων.
Η Φιλιππούπολη έχει αδελφοποιηθεί με τη Θεσσαλονίκη καθώς και με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Η Φιλιππούπολη είναι στις όχθες του Ποταμού Έβρου, νοτιοανατολικά της Βουλγαρικής πρωτεύουσας Σόφιας. Η πόλη είναι στο νότιο τμήμα της ομώνυμης πεδιάδας, μιας αλλουβιακής πεδιάδας, που αποτελεί το δυτικό τμήμα της Ανω Θρακικής Πεδιάδας. Στα βορειοδυτικά υψώνεται η Σρέντνα Γκόρα, στα ανατολικά τα Υψώματα Τσίρπαν, ενώ τα Ορη της Ροδόπης περιβάλλουν την πεδιάδα από τα νότια. H πόλη είχε αρχικά αναπτυχθεί στα νότια του Εβρου και επεκτάθηκε εκατέρωθεν του ποταμού μόνο τα τελευταία 100 χρόνια. Η σύγχρονη Φιλιππούπολη καταλαμβάνει μια έκταση 101 τ.χ., λιγότερο από το 0,1 % της συνολικής έκτασης της Βουλγαρίας. Αυτό την καθιστά την πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της χώρας με 3.769 κατοίκους ανά τ.χ.
Το Τζαμί Τζουμαγιά θεωρείται το αρχαιότερο, από την εποχή της Οθωμανικής Κυριαρχίας, θρησκευτικό κτίριο στα Βαλκάνια. Επί Μουράτ Β΄(1421 – 1451) το παλαιό τζαμί κατεδαφίστηκε και τη θέση του πήρε το σημερινό. Ανακαινίστηκε το 1785 και το 1818 μετά από καταστροφές που υπέστη από σεισμούς. Έχει 9 θόλους από μόλυβδο, 1 μιναρέ και στη NA πλευρά εξωτερικά θα δείτε ένα μικρό ρολόι τοποθετημένο στην ακμή του τοίχου.
Η Φιλιππούπολη έχει ίχνη κατοίκησης, που χρονολογούνται από τη Νεολιθική εποχή, περί το 6.000 π.Χ. Οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει ωραία αγγεία και άλλα αντικείμενα της καθημερινής ζωής, μέχρι και από τη Νεολιθική εποχή, που φανερώνουν ότι στο τέλος της 4ης χιλιετίας π.Χ. υπήρχε εκεί εγκαταστημένος οικισμός, έχουν ανακαλυφθεί Θρακικές νεκροπόλεις που ανάγονται στη 2η και 3η χιλετία π.Χ., ενώ η Θρακική πόλη ιδρύθηκε μεταξύ της 2ης και της 1ης χιλετίας π.Χ.
Στην πλατεία Dzhumaya βρίσκονται μερικά από τα σημαντικότερα αξιοθέατα όπως το ομώνυμο τέμενος. Το Dzhumaya Τζαμί στην καρδιά του πεζόδρομου, κτισμένο τον 14ο αιώνα είναι ένα από τα παλαιότερα και μεγαλύτερα στα Βαλκάνια. Ο 23 μέτρων ροζ μιναρές του στέκεται περήφανος ενώ εντύπωση προκαλεί η ξυλόγλυπτη πρόσοψή του από τη μία πλευρά.
Ρωμαϊκό Στάδιο, (The Ancient Stadium of Fhilippopolis ή The Stadium of Trimontium in Plovdiv), 2ος αι.Κτίστηκε τον 2ο αι. και βρίσκεται στη πλατεία Τζουμαγιά, στον κεντρικό πεζόδρομο Kanyaz Alexander I. Αποτελεί ένα από τα 12 διατηρητέα μνημεία παρόμοιου τύπου σε όλο τον κόσμο. Είχε μήκος 240 μ. και πλάτος 50 μ. και μπορούσε να φιλοξενήσει έως και 30.000 θεατές.
Σήμερα έχει γίνει μερική αποκατάσταση του Β. τμήματος του σταδίου, δηλαδή του κυρτού τμήματος και φαίνονται και οι 14 σειρές καθισμάτων. Μια μικρογραφία που εκτίθενται στην πλατεία, φαίνεται το αρχικό σχήμα του Ρωμαϊκού Σταδίου εκείνης της εποχής.
Τα απομεινάρια από το τείχος του Βερολίνου έγιναν καμβάδες για τους Καλλιτέχνες και εκτίθενται γύρω από την αρχαία Ρωμαϊκή αρένα που σώζονται ερείπια της και έχουν αναδειχθεί !!!
Εγιναν εικαστικά στολίδια στον κεντρικό πεζόδρομο της Φιλιππούπολης....
Στις αρχές του 20ού αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε ως σημαντικό βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο με ανεπτυγμένη ελαφρά βιομηχανία, κυρίως τροφίμων. Στην πόλη επενδύθηκαν γερμανικά, γαλλικά και βελγικά κεφάλαια στην ανάπτυξη του σύγχρονου εμπορίου, των τραπεζών και της βιομηχανίας. To 1939 υπήρχαν 16.000 τεχνίτες και 17.000 εργάτες σε βιομηχανίες, κυρίως επεξεργασίας τροφίμων και καπνού. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο επεκτάθηκε η καπνοβιομηχανία, καθώς και η εξαγωγή φρούτων και λαχανικών. Το 1943 1.500 Εβραίοι διασώθηκαν από την εκτόπιση σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από τον αρχιεπίσκοπο της Φιλιππούπολης Κύριλλο, που αργότερα έγινε Βούλγαρος Πατριάρχης. Το 1944 η πόλη βομβαρδίσθηκε από τους Συμμάχους (Βρετανόυς-Αμερικανούς).
Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων είναι Χριστιανοί - κυρίως Ορθόδοξοι - και υπάρχουν Καθολικοί, Ουνίτες και Προτεστάντες (Αντβεντιστές, Βαπτιστές και άλλοι). Υπάρχουν επίσης μερικοί Μουσουλμάνοι και Εβραίοι. Στη Φιλιππούπολη υπάρχουν πολλές εκκλησίες, δύο τζαμιά και μία συναγωγή
Η Φιλιππούπολη, ευρισκόμενη στο κέντρο μιας πλούσιας γεωργικής περιοχής, από τις αρχές του 20ού αιώνα αναπτύχθηκε σαν σημαντικό βιομηχανικό κέντρο. Η επεξεργασία τροφίμων, ο καπνός, η ζυθοποία και η κλωστοϋφαντουργία ήταν οι βασικοί πυλώνες της βιομηχανίας. Επί του κομμουνιστικού καθεστώτος η οικονομία της πόλης επεκτάθηκε σημαντικά και επικράτησε η βαριά βιομηχανία. Παράγει ακόμη μόλυβδο και ψευδάργυρο, μηχανήματα, ηλεκτρονικά, φορτηγά, χημικά και καλλυντικά. Μετά την πτώση του Κομμουνισμού το 1987 και την κατάρρευση της σχεδιασμένης οικονομίας της Βουλγαρίας έκλεισαν αρκετά βιομηχανικά συγκροτήματα.
Η πόλη έχει πάνω από 200 αρχαιολογικούς χώρους, από τους οποίους 30 είναι εθνικής σημασίας. Υπάρχουν πολλά απομεινάρια από την αρχαιότητα - η πόλη είναι μεταξύ των λίγων, που έχουν δύο αρχαία θέατρα -, τμήματα μεσαιωνικών τειχών και πύργων, Οθωμανικά λουτρά και τζαμιά, μια καλοδιατηρημένη παλιά συνοικία από την περίοδο της Εθνικής Αναγέννησης με ωραίες κατοικίες, εκκλησίες και λιθόστρωτα δρομάκια. Υπάρχουν πολλά μουσεία, πινακοθήκες και πολιτιστικά ιδρύματα.Η πόλη φιλοξενεί μουσικές, θεατρικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Θεωρείται αφετηρία για εκδρομές σε μέρη της περιοχής, όπως το Μοναστήρι Μπάτσκοβο, 30 χλμ. προς νότον, το χιονοδρομικό κέντρο Παμπόροβο, 90 χλμ. προς νότον ή τα κέντρα ιαματικών πηγών προς βορράν Χισάρια, Μπάνυα, Κράσνοβο και Στρέλτσα.
Προσέξτε τα κτήρια - Δεν υπάρχει αρχιτεκτονική παραφωνία μέσα σε όλη την πόλη!!
Ανεβαίνοντας για την Παλιά πόλη....
Η παλιά πόλη έχει μια εντελώς διαφορετική εμφάνιση και αίσθηση απ’όλη την υπόλοιπη πόλη. Οι δρόμοι είναι πλακόστρωτοι και τα σπίτια χαρακτηρίζονται από την Εθνική Βουλγάρικη αρχιτεκτονική του 19 ου αιώνα.
Τα σπίτια εκείνη την εποχή ήταν μεγάλα, φανταχτερά και πλούσια διακοσμημένα με τοιχογραφίες, στήλες, όμορφες βεράντες και χειροποίητα έπιπλα. Πολλά από αυτά τα σπίτια πλέον λειτουργούν σαν μουσεία ανοιχτά προς το κοινό.
Το σπίτι του Κονσταντίν Στοιλοβ.......Ο διδάκτωρ Κονσταντίν Στοΐλοφ είναι ο πρώτος βούλγαρος διδάκτωρ νομικών, που αποφοίτησε στη Γερμανία, ειδικεύτηκε στη Γαλλία και δύο φορές ήταν πρωθυπουργός της Βουλγαρίας, το 1887 και το 1894-1899. Ο Ιβάν Εβστάτιεφ Γκέσοφ αποφοίτησε εμπορικές επιστήμες στο Μάντσεστερ και ήταν πολλές φορές υπουργός και πρωθυπουργός της Βουλγαρίας την περίοδο 1911-1913. Ο Ιβάν Στέφανοφ Γκέσοφ, επίσης αποφοίτησε στο Μάντσεστερ και ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους δημάρχους του Πλόβντιβ, μετά διπλωμάτης. Η δεύτερη και η τρίτη γενιά των οικογενειών του Πλόβντιβ αποτελούν μέρος των ανθρώπων που δικαίως ονομάζουμε «Οικοδόμοι της σύγχρονης Βουλγαρίας».
Ελληνική συνοικία της Φιλιππούπολης ...
Είμαστε στην παλιά πόλη,πάνω σε έναν από τους τρεις,ή επτά λόφους που είναι κτισμένη η Φιλιππούπολη...Από κάτω ο δρόμος που βγάζει στο Κέντρο της πόλης!
Στον κεντρικό δρόμο προς την παλιά πόλη σε μικρό ύψωμα ο ναός της Παναγίας τρίκλητη βασιλική με εξαιρετικό διώροφο τέμπλο και τοιχογραφίες αγίων και παραστάσεων από τη Βίβλο.Το κωδωνοστάσιο τύπου μπαρό διαφέρει από το άλλο κτίσμα αλλά δημιουργεί την αίσθηση ενός άλλου ρυθμού......Κτίστηκε το 1844 αλλά η σημερινή της μορφή χρονολογείται από τον 19ο αιώνα...
House of Stepan Hindliyan
Δημοτική Πινακοθήκη Καλών Τεχνών σε ένα επιβλητικό κτίριο του 1881. Η ξενάγηση στα Βουλγάρικα κοστίζει 5 lev και στα Αγγλικά 10 lev. H γκαλερί περιλαμβάνει ζωγραφική, γραφικές τέχνες, γλυπτική, εφαρμοσμένες τέχνες, φωτογραφία, συλλογή εικόνας και Μεξικάνικης τέχνης.
Το σπίτι του πρώτου φαρμακοποιού....Και το Φαρμακείο του!
Ενα μικρό πάρκο στην κορυφή ενός από τους λόφους που ειναι χτισμένη η παλιά πόλη της Φιλιππούπολης...
Η Παλιά Πόλη...........έργο τέχνης αρχιτεκτονικής και αρμονίας...
Η Εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης η οποία βρίσκεται στην καρδιά της παλαιάς πόλης της Φιλιππούπολης, σημερινό Пловдив (Πλόβντιβ) της Βουλγαρίας, έχει κτιστεί το 1832 πάνω στα ερείπια αρχαίου κάστρου (έχει επικρατήσει η Τουρκική λέξη "Χισάρ").
Πρίν από τον ναό αυτόν, κατά τον 4ο αιώνα, υπήρχε στην ίδια θέση ναός αφιερωμένος στους Αγίους Σεβερίνο και Μέμνο, οι οποίοι μαζί με άλλους κατοίκους της Φιλιππούπολης είχαν μαρτυρήσει κατά την περίοδο των διωγμών του αυτοκράτορα Διοκλιτιανού... Κάτω από το ιερό της εκκλησίας υπήρχαν τα υπόγεια οκταγωνικού πύργου του αρχαίου κάστρου τα οποία την περίοδο των διωγμών χρησιμοποιούνταν ως κατακόμβες και νεκροταφείο των πρώτων Χριστιανών...
Η εκκλησία έχει εκπληκτική εξωτερική εικονογράφηση... Χαρακτηριστική το "Όραμα του Μέγα Κωνσταντίνου"...
Το 313 ο ναός μετονομάστηκε σε Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, προς τιμήν του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου και της μητέρας του... Η εκκλησία υπέστη σοβαρές ζημιές το 1830, πιθανότατα από φωτιά... Στην θέση της ανοικοδομήθηκε νέος ναός... Για τον σκοπό αυτό, ο πλούσιος ράφτης από την Копривщица (Κοπρίβστιτσα) Тодор Моравенов (Τοντόρ Μοραβένοβ) συγκέντρωσε και έδωσε 200.000 γρόσια...
Μοναδικό στο Πλόβντιβ το σε στυλ μπαρόκ εικονοστάσι που φιλοτεχνήθηκε στην Βιέννη από τον Μετσοβίτη ξυλογλύπτη Γιάννη Πασκούλη ή στα Βουλγαρικά Йоан Пашкула (Ιοάν Πασκούλα) και παραδόθηκε στην εκκλησία το 1839. Η κύρια σειρά εικόνων του εικονοστασίου αποτελείται από έργα του ζωγράφου Захарий Христович Димитров (Ζαχαρίη Χριστόβιτς Ντιμιτρόβ) γνωστού ως Захари Зограф (Ζάζαρι Ζογκράφ 1810-1853), του πιο γνωστού Βούλγαρου ζωγράφου της περιόδου της Βουλγαρικής Εθνεγερσίας, ο οποίος την περίοδο 1836 με 1840 εργαζόταν στην περιοχή... Χαρακτηριστικές είναι οι "Άγιοι Κωνσταντίνος και Ελένη", η "Βρεφοκρατούσα", ο "Ιησούς Χριστός Παντοκράτωρας" και ο "Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής". Στην εκκλησία υπάρχει και η θαυματουργή εικόνα των "Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης" του 14ου αιώνα...
Η νέα εκκλησία έχει διαστάσεις μήκος 26 μέτρα, πλάτος 18 και ύψος 8 μέτρα...
Είναι ρεστωράν................Μοναδικής ομορφιάς!
Η Φιλιππούπολη απλώνεται πάνω σε επτά χαμηλούς λόφους και είναι μια από τις αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης. Η παλιά πόλη είναι το διαμάντι του Πλόβντιβ ίσως και ολόκληρης της Βουλγαρίας. Χαρακτηριστικό της παλιάς πόλης είναι τα υπέροχα αρχοντικά του 18ου και 19ου αιώνα τα περισσότερα από τα οποία είναι αναπαλαιωμένα και ανακαινισμένα εξαιρετικά και λειτουργούν σαν μουσεία και γκαλερί τέχνης. Σχεδόν όλα αυτά τα σπίτια-μουσεία βρίσκονται στον ιστορικό δρόμο ul. Saborna καθώς και ενδιαφέροντα καταστήματα με αντίκες. Ο λιθόστρωτος δρόμος ήταν αρκετά κουραστικός ειδικά σέρνοντας τις βαλίτσες αλλά η διαδρομή ήταν μια αποκάλυψη. —
Το Σπίτι του Λαμαρτίνου (Lamartin House)Κτίστηκε το 1828-1830 και ιδιοκτήτης ήταν ο πλούσιος Έλληνας έμπορος Μαυρίδης. Ονομάστηκε το «Σπίτι του Λαμαρτίνου», καθώς ο Γάλλος ποιητής Alphonse De Lamartine έμεινε εδώ φιλοξενούμενος (1833), κατά την περιοδεία του γνωστή ως VOUAGE EN ORIENT
Balabanov House ...
Αρχοντικό Lamartine στην οδό Kniaz Tseretelev 19. Ήταν η οικία του Γιώργου Μαυρίδη κατασκευασμένο το 1829. Σήμερα είναι μουσείο αφιερωμένο στον Γάλλο ποιητή Alphonse de Lamartine που είχε εγκατασταθεί στην οικία κάπου στο 1833.
Το Αρχαίο θέατρο (Αντικεν τεάτουρ) είναι πιθανόν το γνωστότερο μνημείο από την αρχαιότητα στη Βουλγαρία. Κατασκευάσθηκε στις αρχές του 2ου αιώνα επί της βασιλείας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τραιανού. Bρίσκεται στον αυχένα μεταξύ των λόφων Τζαμπάζ Τεπέ και Ταξίμ Τεπέ. Χωρίζεται σε δύο διαζώματα με 14 σειρές το καθένα. To θέατρο μπορούσε να χωρέσει 7.000 άτομα. Η τριώροφη σκηνή είναι στο νότιο τμήμα και είναι διακοσμημένη με — και αγάλματα. Το θέατρο μελετήθηκε, συντηρήθηκε και αποκαταστάθηκε μεταξύ 1968 και 1984. Πολλές εκδηλώσεις γίνονται ακόμη στη σκηνή του, όπως το Φεστιβάλ Βέρντι και το Διεθνές Φολκλορικό φεστιβάλ. Το Ρωμαϊκό Ωδείο αναστηλώθηκε το 2004. Κατασκευάσθηκε μεταξύ 2ου και 5ου αιώνα και είναι το δεύτερο (και μικρότερο) αρχαίο θέατρο της Φιλιππούπολης με 350 θέσεις. Κτίστηκε αρχικά ως βουλευτήριο και αργότερα ανακατασκευάστηκε ως θέατρο.
 |
Πίσω από το Ρωμαϊκό Θέατρο απλώνεται η πολύχρωμη πόλη της Φιλιππούπολης...
Η είσοδος της Ακαδημίας Μουσικής Χορού και εικαστικών τεχνών....
Πανεμορφα Καφέ σε όλη την Φιλιππούπολη..
Η Μητρόπολη της Φιλιππούπολης..
Το υπέροχο μαύρο σκαλιστό τεέμπλο του ναού της Μητρόπολης της Φιλιππούπολης..
59Αριστερά στο κτήριο Foli ...μια από τις σπάνιες παραφωνίες της ιστορικής πόλης!!
Το μεγάλο πάρκο της Φιλιππούπολης.....Προσέξτε τους μικρούς τσιμεντένιους και ζωγραφισμένους κάδους σκουπιδιών....Προσέξτε και κάτω..Δεν υπάρχει ίχνος σκουπιδιών!
Η λίμνη .....Στο Πάρκο της Φιλιππούπολης ...
Ρωμαϊκό Φόρουμ romaiko-forum-plovdiv Δεν θα μπορούσε να υπάρχει ρωμαϊκή πόλη χωρίς ένα φόρουμ – μια ανοικτή δημόσια πλατεία αφιερωμένη σε οικονομικά, θρησκευτικά και πολιτικά θέματα – που χρησιμεύει σαν σημείο συγκέντρωσης αλλά και σαν αγορά.
Τα ερείπια απ’ ότι έχει μείνει βρίσκονται πίσω από το κεντρικό ταχυδρομείο στην οδό General Gurko.
Το βόρειο τμήμα του συγκροτήματος περιέχει ένα θέατρο 300 θέσεων που χρησιμοποιείται για συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις.
Σόρυ για την μετάφραση........Δεν υπήρχαν πληροφορίες στα Ελληνικά.....ο Καθολικός καθεδρικός ναός του αγίου Λουδοβίκου στο κέντρο της Φιλιππούπολης αναγνωρίζεται ως ένας από τους κύριους συνόδων, και στην αρχή της δεκαετίας του 2000, έγινε η πιο μεγάλη επιρροή στην καθολική περιβάλλον Βουλγαρία. Ακριβώς σε αυτό το καθεδρικό ναό βασίζονται καθολική επισκοπή της Σόφιας και της Φιλιππούπολης. Ο προστάτης του ναού έγινε ο Λουδοβίκος ο ΙΧ
Ο ναός κτίστηκε το 1850 δεκαετία, κατά την περίοδο της βασιλείας του εφημέριος του Ανδρέα Canova. Συνολικά η αρχιτεκτονική του ναού θα πρέπει να ταξινομούν μπαρόκ. Πρόσοψη συνδυάζει επίσης στοιχεία κλασικισμού: κοσμούν πολλά αγάλματα, полуколонны και διακοσμητικά στολίδια.
Το 1931 ο ναός υποστεί σοβαρές ζημιές από την πυρκαγιά: κάηκε το ξύλινο σκαλιστό ταβάνι сцентрального του κυρίως ναού. Ως αποτέλεσμα, το εσωτερικό του καθεδρικού ναού του αγίου Λουδοβίκου έχει ανακατασκευαστεί. Ζωγραφισμένα στο επικαιροποιημένο ναό έκανε ο καλλιτέχνης Krusty Стаматов. Πρόσοψη της εκκλησίας ακολουθήσει σε νεοκλασικό στυλ, για το οποίο φέρουν ευθύνη αρχιτέκτονας Kamen Петков. Από τον μάιο του 1932 ναός επαναλειτούργησε για το εκκλησίασμα.
Οι φώτο είναι από το Πουλμαν......η έξοδος της πόλης της Φιλιππούπολης.....Οι Βούλγαροι τον ποταμό Εβρο τον λένε Maritsa και διατρέχει όλη την Φιλιππούπολη...Ο Έβρος είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Βαλκανικής χερσονήσου. Κατά τη μυθολογία η αρχική του ονομασία ήταν Ρόμβος, πήρε δεν τη σημερινή ονομασία μετά τον πνιγμό του Έβρου, γιου του βασιλιά της Θράκης Κασσάνδρου.
Ο Έβρος πηγάζει από την οροσειρά του Ρίλου (αρχαίο Σκόμιο) στη Βουλγαρία, εισέρχεται στην Ελλάδα και αποτελεί το φυσικό όριο μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας για ένα μικρό τμήμα από το Ορμένιο έως τα Μαράσια. Από την περιοχή αυτή εισέρχεται και διατρέχει την Τουρκία. Από τη Νέα Βύσσα και μέχρι τις εκβολές του αποτελεί την Ελληνοτουρκική μεθοριακή γραμμή.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ : ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
πηγές πληροφοριών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου