ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ " Ευωδιαστή ταπεινοσύνη "

Η πόλις κουράστηκε κι οι δρόμοι έρημοι,
---------------- έρμαιοι στον άνεμο, απόψε
Στης μοναξιάς το τζάκι τρίζουν τα όνειρα
---- σπιθίζουν οι λέξεις
Λαμπαδιάζοντας
σαν φρύγανα φλέγονται και σβήνουν
---------- ξαφνικά οι φρούδες μας ελπίδες
Έτσι που
να φωτίζουν στις γωνιές της κάμαρης
--------------------------- τον αιμοβόρο τίγρη
Μα πώς να μετρήσεις το θάνατο
------ αν όχι με τη μεζούρα της παγωνιάς
Η ακροτελεύτια νηνεμία της
------------------------- πάντα μας γαληνεύει
------ πάντα μας λυτρώνει απ’ την έπαρση
Έχετε δει ποτέ τον παγωμένο οδοιπόρο
----------------------------------- να επαίρεται;
Γι’ αυτό λοιπόν κι εγώ σας κερνάω
απόψε θλίψη, παγωνιά
------------------- κι ευωδιαστή ταπεινοσύνη
Ολόκαρδα
Απ το χειμέριο καθαρτήριο της ποίησης
--- με τα παγωμένα δάχτυλά μου
---------------------- γαντζωμένα στο μολύβι

Πως αλλιώς αφού
----- όποιος δεν γεύεται την παγωνιά
------------------- τον αιφνιδιάζει ο θάνατος;

Γιάννης Ποταμιάνος

https://toxefwto.blogspot.com/