Στη λιτανεία των αιώνων υποκλίνονται οι στιγμές.
Έρχονται απ’ τη χώρα της σιωπής
και γεμίζουν ελπίδες τους λεπτοδείκτες.
Στέκονται προσοχή τα ρολόγια.
Πίσω τους κρύβονται όλα τα θαύματα.
Παίρνουν το ηλιόφως και ζεσταίνουν ψυχές,
στάλες βροχής για μετάνοια,
σπαργανωμένες ευχές για το χρόνο που βρυχάται.
Διπρόσωπη λαλιά της απεραντοσύνης,
ρίξε μια ματιά στο λεξικό της αγάπης,
αναμάρτητη να ξεκινήσει η παραμυθία.
Η τελευταία ανατολή ας φέρει το ποθούμενο.
Ένα μερόνυχτο αρκεί.
Κάποιος χτύπησε την πόρτα...
Είναι το χέρι του Θεού που ελεεί. Το είδα.
6/1/2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου