Giorgio de Chirico. The Enigma of the Hour (Fatality). 1914.
Στην κόψη τη σκληρή
Τα ακροδάχτυλά μου
Ματώνουν στην αφή.
Μια ζωή τρεκλίζω
Διαρκώς παραπατώ
Τα πόδια μου στρατιώτες
Στου μάταιου τον στρατό.
Θα σβήσω κάποια μέρα
Όπως ο ήλιος γέρνει
Το άστρο αλαργεύει
Το δάκρυ αργοκυλάει
Ο κεραυνός σιγά.
Φύλλο του φθινοπώρου
Στη γης θα επιστρέψω
Εκεί για να χωνέψω
Στην πρώτη αγκαλιά.
Πόνος, χαρά μισεύουν
Μάτια ,μιλιά αποπλέουν
Και μόνη παρουσία
Μια στάλα υγρασία
Στης γης το μαξιλάρι
Μια ζωής ηχώ.
24/1/2019
Πόπη Πασχαλίδου
Η φωτογραφία είναι από το Pinterest
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου