Ο χρόνος οδύνη. Η νύχτα φορτωμένη μολύβι και φωτιά. Το σώμα- σωρός αχρηστίας- δύναμη μόνο η ψυχή. Το χάσμα του χρόνου βαθύ. Οι ώρες δεσμά. Ο κουρνιαχτός της μοναξιάς σαρώνει την ελπίδα κι η σκέψη μοιάζει στείρα. Το πηδάλιο της ζωής έχασε την ευθυγράμμισή του. Ζητώ δικαίωση με συνείδηση του χτες και με την αγωνία του αύριο!
ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
Από το βιβλίο <<Μικρές Ζωές Μεγάλες Πνοές>> 1980
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΧΕΙ ΜΠΕΙ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ ¨ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ¨.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου