Η Γέφυρα των Αετών (ΟΡΛΩΦ ΜΟΣΤ)
Λεωφόρος Μακεδονίας................
Η Σόφια (βουλγαρικά: София) είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας. Βρίσκεται στη δυτική Βουλγαρία, στις πλαγιές του όρους Βίτοσα.
Φώτο απο το πούλμαν....
Η Σόφια είναι η 14η μεγαλύτερη πόλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με πληθυσμό πάνω από 1,3 εκατομμύρια κατοίκους. Βρίσκεται στο κέντρο της Βαλκανικής Χερσονήσου, στο μέσο μεταξύ Μαύρης Θάλασσας και Αδριατικής Θάλασσας, ενώ η πλησιέστερη σε αυτή θάλασσα είναι το Αιγαίο. Απέχει λιγότερο από 50 χμ. οδικώς από τα Σερβικά σύνορα.
Φώτο απο το πούλμαν....
Πηγή με ιαματικό πόσιμο νερό ,όπου οι κάτοικοι γεμίζουν μπιτόνια για το σπίτι.....Απέναντι ακριβώς είναι το τεράστιο Αγαλμα του Ρώσου,ακριβώς στην είσοδο της πόλης....Οι Βούλγαροι τιμούν τους Ρώσους γιατί αυτοί τους απελευθέρωσαν από την Οθωμανική κατοχή!
Φώτο απο το πούλμαν....
Η Σόφια είναι τόπος ανθρώπινης κατοίκησης τουλάχιστον από το 7.000 π.Χ. και η δεύτερη αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης, ιδρυμένη πριν από 7.000 χρόνια, ενώ το σλόγκαν της πόλης είναι "μεγαλώνει αλλά δεν γερνά". Η αρχαιότερη επίσημη αναφορά της πόλης ήταν τον 7ο αιώνα π.Χ.Πολλά από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια, πολιτιστικά ιδρύματα και εμπορικές επιχειρήσεις της Βουλγαρίας είναι συγκεντρωμένες στη Σόφια. Η Σόφια ήταν η οικονομικά πιο προσιτή για επίσκεψη πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2013.
Φώτο απο το πούλμαν....
Η Σόφια είναι ένας από τους προορισμούς της Βουλγαρίας με τους περισσότερους επισκέπτες, μαζί με τα παραλιακά και ορεινά θέρετρα. Η Πόλη αποτελεί τον βασικό σιδηροδρομικό κόμβο της Βουλγαρίας και έχει 8 σιδηροδρομικούς σταθμούς. Το αεροδρόμιο της Σόφιας είναι το μεγαλύτερο της χώρας.
Φώτο απο το πούλμαν....
Οι πολυκατοικίες "μπλοκ" της Βουλγαρίας,έχουν οι περισσότερες αναπαλαιωθεί και χρωματιστεί όμορφα ,παρουσιάζοντας ένα χαρούμενο θέαμα μέσα στην μουντάδα του Βουλγαρικού Χειμώνα!!
Φώτο απο το πούλμαν....
Δεν έχει τον ρομαντισμό του Παρισιού ή την καλλιτεχνική σκηνή του Λονδίνου. Δεν έχει τα γραφικά τοπία της Μεσογείου, τις επιλογές διασκέδασης της Αθήνας ή την αίγλη μιας μεγάλης δυτικής μητρόπολης. Αλλά η Σόφια δεν θα σε κοροϊδέψει. Δεν παριστάνει ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι: Μία ήσυχη βαλκανική πρωτεύουσα που προσπαθεί δειλά να
κοιτάξει προς τη δύση, με ζωή που κινείται σε χαλαρούς ρυθμούς και ταξιδιωτικό προφίλ που εγγυάται τα πιο οικονομικά weekends στη «γειτονιά» μας, με λίγο απ’ όλα: Ιστορικό sightseeing, καλό φαΐ και low budget αεροπορικά και διαμονή. Με άλλα λόγια, ένας προορισμός που δεν είναι γκράντε, αλλά δεν έχεις απολύτως τίποτα να χάσεις, αν την επισκεφτείς.
Φώτο απο το πούλμαν....
Το κέντρο της Σόφιας Είναι compact, θυμίζει σύγχρονη μεγαλούπολη – παρ’ ό,τι έξω από τα όρια του κέντρου το σκηνικό θυμίζει περισσότερο σοβιετική παρακμή – και περπατιέται άνετα σε λίγες ώρες. Το κέντρο είναι διάσπαρτο με επιβλητικές εκκλησίες, χριστιανικούς τρούλους, οθωμανικά τζαμιά και μνημεία του κόκκινου στρατού.
Φώτο απο το πούλμαν....
Ο κεντρικός δρόμος εισόδου της Σόφιας είναι πετρόστρωτος σαν καλντερίμι....Από εκεί ξεκινάει το τραμ,που μπαίνει στο κέντρο και εκτελεί όλη την συγκοινωνία !!Λεωφορεία και τρόλευ υπάρχουν μόνο γύρω γύρω από την Σόφια,στην περιφέρειά της!!Μέσα στο Κέντρο κυκλοφορεί μόνο το τραμ και το μετρό,κι έτσι η κυκλοφορία δεν είναι ασφυκτική και η ατμάσφαιρα καθαρότερη από των άλλων πόλεων.
«Ο ναός του Αγίου Ιωσήφ είναι η μεγαλύτερη καθολική εκκλησία στην Βουλγαρία», εξηγεί η Κατελίνα Σαλτίροβα-Παβλόβα. «Η ιδέα για την δημιουργία του γεννηθηκε το 1875 και τα έργα ξεκίνησαν το 1878, καθώς σύμφωνα με το σχέδιο έπρεπε να οικοδομηθεί μια μικρή εκκλησία με συγκρότημα δίπλα της. Στο συγκρότημα θα έπρεπε να υπήρχε ένα μοναστήρι και μια αίθουσα για συναυλίες. Σύμφωνα με μερικούς αυτοπρόσωπους η οικοδομή της εκκλησίας τελειώσε το 1885. Όλο το συγκρότημα ολοκληρώθηκε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά καταστράφηκε κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών τον Μάρτιο του 1944. Έμεινε μόνο η αίθουσα για τις συναυλίες. Το 2002 ο πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β' παρέστη στην ίδρυση του καινούργιου ναού στο μέρος που είχε καταστραφεί. Τα χρηματικά κονδύλια συγκεντρώθηκε με δωρεές από καθολικούς απ' όλο τον κόσμο. Το κατασκευαστικό σχέδιο είναι έργο των αρχιτεκτόνων Κόσιο Πέεφ και του Στογιάν Γιάνεφ, ενώ τα έργα συνεχίστηκαν 4 χρόνια. Ο καινούργιος καθεδρικός ναός είναι πολύ μεγαλύτερος από τον παλιό. Σ' αυτό υπάρχουν 350 θέσεις και μπορούν να μαζευτούν 1.000 πιστοί».
Το άγαλμα της Σοφίας βρίσκεται στην διασταύρωση των λεωφόρων Мария-Луиза (Μαρία Λουίζα) και Тодор Александров (Τοντόρ Αλεξάντροβ). Είναι έργο του γλύπτη Георги Тодоров Чапкънов (Γκεόργκι Τοντόροβ Τσαπκανόβ) ή Чапа (Τσάπα) και του αρχιτέκτονα Станислав Константинов (Στάνισλαβ Κωνσταντίνοβ) και τοποθετήθηκε το 2000 στην θέση όπου μέχρι το 1991 υπήρχε το άγαλμα του Λένιν.
Το άγαλμα έχει οκτώ μέτρα ύψος και είναι φτιαγμένο από χαλκό και μπρούντζο, ενώ είναι τοποθετημένο σε στύλο δεκαέξι μέτρων ύψους. Το στεφάνι στο δεξί της χέρι συμβολίζει την φήμη, η κουκουβάγια στον αριστερό της ώμο την σοφία, ενώ το στέμμα που φοράει στο κεφάλι συμβολίζει την δύναμη. Η μορφή της Σοφίας θυμίζει και την προσωποποίηση της αρχαίας πόλης Σαρδικής που υπάρχει και στο έμβλημα της πόλης...
Ο ναός της Αγίας Κυριακής ανήκει στο τρίτο κύμα οικοδομής χριστιανικών εκκλησιών σ’ αυτό το μέρος . Θεωρείται ότι χτίστηκε τον 10ο αιώνα, αλλά με βεβαιότητα εκκλησία υπήρχε εκεί τον 12ο, αιώνα όταν η λατρεία της Αγίας Κυριακής έγινε και επίσημη ως προστάτιδα των βασιλέων. Στην αυλή του ναού σύμφωνα με την παράδοση υπήρχαν χριστιανικοί τάφοι. Εκεί είχε βρεθεί και θαμμένη στη γη η εκκλησία του Αγίου Αρχαγγέλου, ενώ αργότερα, κατά το 1849 με δωρεές των πλούσιων της Σόφιας, είχε χτιστεί ένα σχολείο. Η μεγαλύτερη δωρεά ήταν από τον Βούλγαρο επιχειρηματία Ιβάν Ντένκογλου .
Τον 19ο αιώνα ο ναός της Αγίας Κυριακής ήταν φτιαγμένος με πέτρες και ξύλινους τοίχους. Το 1856 σε εκείνο το μέρος ξεκίνησε να χτίζεται ο καινούργιος ναός ο οποίος αγιάστηκε το 1867. Το 19ο αιώνα και αρχές του 20ου αιώνα ήταν γνωστός με το όνομα «Άγιος Βασιλιάς» γιατί τον 18ο αιώνα είχαν φυλαχτεί εκεί τα λείψανα του Αγίου βασιλιά Στεφάνου Ούρου Β’ . Οι κάτοικοι της Σόφιας πίστευαν ότι έχουν θεραπευτική δύναμη και προστατεύουν από τις αρρώστιες.
H Σόφια έχει έκταση 432 τετ.χιλ., ενώ η Επαρχία της 1344 τετ.χιλ. Η εξέλιξη της Σόφιας σε σημαντικό οικισμό οφείλει πολλά στην κεντρική της θέση στα Βαλκάνια. Βρίσκεται στη δυτική Βουλγαρία, στους βόρειους πρόποδες του Ορους Βίτοσα, στην Κοιλάδα της Σόφιας, που περιβάλλεται στο βορρά από τον Αίμο. Η κοιλάδα έχει μέσο υψόμετρο 550 μέτρων. Σε αντίθεση με τις περισσότερες Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες η Σόφια δεν έχει μεγάλους ποταμούς ή γέφυρες, αλλά περιβάλλεται από παντού από σχετικά ψηλά βουνά. Στην πόλη οδηγούν τρεις ορεινές διαβάσεις, που είναι βασικοί δρόμοι από την αρχαιότητα, συνδέοντας την Αδριατική θάλασσα με την Κεντρική Ευρώπη με τη Μαύρη θάλασσα και το Αιγαίο πέλαγος. Την πόλη διασχίζουν ορισμένα ποταμάκια, όπως οι Βλαντάισκα και Πετρόφσκα. Ο ποταμός Ισκαρ στην ανώτερη πορεία του ρέει κοντά στην ανατολική Σόφια. Η πόλη είναι γνωστή για τις πολλές υδάτινες και ιαματικές πηγές της. Τεχνητές λίμνες και φράγματα κατασκευάσθηκαν τον 20ό αιώνα.
Το κτίριο της ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ (ΧΑΛΙΤΕ) χτίζεται σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ναούμ Τόρμποφ σε μια έκταση 3.200 μ2 στη λεωφόρο «Πριγκίπισσα Μαρία Λουίζα», από το 1909 ως το 1911. Ημεταλλική κατασκευή είναι επηρεασμένη από την μοντέρνα εκείνη την εποχή, αρχιτεκτονική των περιπτέρων της Διεθνούς έκθεσης του Παρισιού (1900). Πάνω από την είσοδο κρέμεται το έμβλημα της πόληςενώ στην σκεπή ανυψώνεται πύργος με ρολόι. Στο ισόγειο εκτίθενται ευρήματα από την Αρχαία Σέρντικα και το μεσαιωνικό Σρεντέτς.
Η Εβραϊκή Συναγωγή.......
Χτίστηκε σε σχέδια του Αυστριακού αρχιτέκτονα Friedrich Gruenanger και εγκαινιάστηκε από τον Τσάρο της Βουλγαρίας Φερδινάνδο Α’, το Σεπτέμβριο του 1909.[2] Το κτίριο της συναγωγής είναι τετράγωνο. Η κεντρική αίθουσα της είναι οκτάγωνη με διάμετρο 20μ. και ύψος 31μ. και ο κεντρικός τρούλος της έχει διάμετρο 19μ. και ύψος 23μ. Υπάρχουν άλλοι τέσσερις μικρότεροι τρούλοι στις τέσσερις γωνίες του κτιρίου ενώ σε κάθε πλευρά υπάρχουν και δύο πυργίσκοι. Η κεντρική αίθουσα είναι διακοσμημένη με πολύχρωμα μωσαϊκά, μαρμάρινες κολώνες και διακοσμητικά γλυπτά. Εκεί βρίσκεται και ο μεγαλύτερος πολυέλαιος της χώρας, που το βάρος του ξεπερνα τους 2,2 τόνους και εισήχθη από τη Βιέννη. Η Συναγωγή της Σόφιας χωράει περισσότερα από 1000 άτομα.
Η Συναγωγή της Σόφιας ακολουθεί το αρχιτεκτονικό στυλ του εκλεκτικισμού και συνδυάζει στοιχεία της Μαυριτανικής αναγέννησης (νεομαυριτανισμός) και του Ζετσεσιονισμού ενώ στην πρόσοψή της έχει στοιχεία της βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής. Από το 1992 στη Συναγωγή της Σόφιας στεγάζεται το Εβραϊκό Μουσείο Ιστορίας και τα γραφεία της εβραϊκής κοινότητας.
Σήμερα η Σόφια είναι μια δυναμικά αναπτυσσόμενη ευρωπαϊκή πόλη με συνεχώς εκσυγχρονιζόμενη και διευρυνόμενη υποδομή. Ο χαρακτήρας της όψης της εκφράζεται στην αναζήτηση και την ανακάλυψη της ισορροπίας μεταξύ των συσσωρευμένων στη διάρκεια των αιώνων πολιτιστικών στρωμάτων που ανοικοδομούν την πλούσια ιστορία της και τον ενεργητικό ρυθμό της σύγχρονης πόλης. Ο ανεπανάληπτος συνδυασμός από πλούσιο παρελθόν και πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων – συναυλίες, παραστάσεις και εκθέσεις, βρίσκεται στα θεμέλια της επάξιας αυτοπεποίθησης της Σόφιας, να υποβάλλει αίτηση για πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης 2019.
Μια πόλη γεμάτη ιστορικά κτήρια ..Πεντακάθαρη,τακτική,χωρίς μια μολυβιά στους τοίχους !!
Το γραφικό κτίριο των κεντρικών μεταλλικών λουτρών . Το ιστορικό αυτό αφιέρωμα, το κτίριο αυτό στεγάζει τώρα το Μουσείο Ιστορίας της Σόφιας , αφιερωμένο στη συναρπαστική ιστορία της πόλης. Μετά από μακρά εργασίες ανακαίνισης στο κτίριο, το Μουσείο άνοιξε ξανά το περασμένο έτος το 2015 για το κοινό και τώρα προσφέρει πάνω από χίλιες εκθέσεις που χρονολογούνται από το 6000 π.Χ. μέχρι σήμερα. Οι επισκέπτες μπορούν να σκοντάψουν σε οτιδήποτε από μια ανακατασκευασμένη νεολιθική οικία στο χρυσό ρολόι που παρουσιάστηκε στον Πρίγκιπα Φερδινάν από τη Βασίλισσα Βικτώρια .
Λεπτομέρεια απο το Ιστορικό Μουσείο της Σόφιας...
Το τζαμί Μπάνια Μπασί χτίστηκε το 16ο αιώνα. Σύμφωνα με τον Εβλιγιά Τσελεμπή, χρονογράφο από τον 17ο αιώνα, το τζαμί είχε υπέροχο μιναρέ . Το τζαμί έχει ένα μεγάλο χώρο για προσευχή για τους άντρες και ένα άλλο για τις γυναίκες. Υπάρχει μια μεγάλη βρύση στην οποία μπορούν να πλυθούν προτού να μπουν στο χώρο για να προσευχηθούν. Στις πιο εσωτερικές πλευρές του τζαμιού υπάρχουν γραμμένοι στίχοι από το Κοράνι.
Ο σταθμός του μετρό Serdika όπου είχαν ανακαλυφθεί δυο από τους αρχαιότερους δρόμους που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι για να επισκέπτονται την πόλη. Εκτός από την αρχαία πόλη της Serdika που βρέθηκε κατά την διάρκεια των έργων του Μετρό στον χώρο, υπάρχει και η κρύπτη του 4ου αιώνα που επάνω της κτίστηκε μεταξύ του 13ου και 14ου αιώνα, μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στον St Pekta. Λειτουργεί ακόμα και μέσα της μπορεί κάποιος να εντοπίσει μερικά κομμάτια της νωπογραφίας από την εποχή της ανέγερση της , υπάρχει ένας μύθος που λέει πως ο εθνικός ήρωας της Βουλγαρίας ο Vasil Levski είναι θαμμένος εκεί.
Ρουμάνικη εκκλησία ....
Στην πλατεία Νezavisimost.... Το κτίριο που στέγαζε το ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ (ΠΑΡΤΙΕΝ ΝΤΟΜ) χτίζεται σε σχέδια ομάδας αρχιτεκτόνων με επικεφαλή τον Πέτσο Ζλάτεφ. Η ανοικοδόμησή του αρχίζει το 1948 και τελειώνει το 1954. Το κόκκινο αστέρι τοποθετημένο βάση του σοβιετικού προτύπου αφαιρέθηκε μετά την πτώση του καθεστώτος ενώ το κτίριο, πρώην έδρα της Κεντρικής Επιτροπής του Βουλγάρικου Κομμουνιστικού Κόμματος χρησιμοποιείται σήμερα από την δημόσια διοίκηση της Βουλής.
Περνώντας την πύλη του κτηρίου όπου στεγάζεται το υπουργείο παιδείας βρισκόμαστε δίπλα στον ναό του Αγίου Γεωργίου (Ροτόντα) . Χτίστηκε τον 4ο αιώνα και τους τοίχους του κοσμούν νωπογραφίες από τον 12ο ,13ο και 14ο αιώνα. Ο εσωτερικός χώρος είναι μικρός αλλά πολύ όμορφος. Γύρω από τον ναό βρίσκονται τα αρχαία απομεινάρια των ρωμαϊκών λουτρών που οι φυσικές πήγες γέμιζαν με ζεστό θαυματουργό νερό.
Η Προεδρική Φρουρά ....Πετύχαμε τους Στρατιώτες την ώρα του ξεμουδιάσματος και κάναμε ακριβώς όπως κάνουν οι τουρίστες στην Αθήνα,στον Αγνωστο Στρατιώτη!!
Το Αρχαιολογικό Μουσείο που επί Τουρκοκρατίας ήταν τζαμί.
«Αυτός ο ναός λεγόταν Μπουγιούκ Τζαμί και είναι χτισμένος τον 15ο αιώνα», λέει ο διδάκτωρ Κάμεν Μπογιατζίεφ από τη Βουλγάρικη Ακαδημία Επιστημών, στην οποία υπάγεται το Εθνικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο και το Μουσείο. – «Πρόκειται για ένα από τα παλαιότερα διατηρημένα κτίρια της πρωτεύουσας που χτίστηκε με πρωτοβουλία του Μαχμούτ Πασά, ο οποίος ήταν Μεγάλος Βεζίρης του Μωάμεθ Β΄ του Πορθητή. Το χτίσιμο του τζαμιού διήρκεσε 40 χρόνια και ολοκληρώθηκε το 1494 μετά τον θάνατο του Μαχμούτ Πασά.»
Το Παλάτι του Boriss του Γ`...
Το επιβλητικό κτίριο της πρώην βασιλικής κατοικίας που στεγάζει τώρα το Εθνογραφικό Μουσείο . Διαθέτει μία από τις πλουσιότερες συλλογές της ποιμαντικής ξυλογλυπτικής και πάνω από 4, 000 διαφορετικά εκθέτες που απεικονίζουν βουλγαρικό τρόπο ζωής από τις αρχές του 19 ου έως τα μέσα του 20 ου αιώνα. Οι βουλγαρικές πεποιθήσεις, οι παραδόσεις και ο πολιτισμός ενσωματώνονται σε πολλά προϊόντα σκάλισμα, κέντημα και μουσική
Το Κρατικό Θέατρο Ιβάν Βάζοφ (βουλγαρικά: Народен театър „Иван Вазов“, Naroden teatar „Ivan Vazov“) είναι το εθνικό θέατρο της Βουλγαρίας. Είναι το παλαιότερο και πιο αξιόλογο θέατρο της χώρας και ένα από τα σημαντικά αξιοθέατα της Σόφιας, της πρωτεύουσας της Βουλγαρίας. Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, στραμμένο προς τον Κήπο της Πόλης.
Ιδρύθηκε το 1904 από τους καλλιτέχνες της ομάδας Salza i Smyah, (Δάκρυα και Γέλιο) και η αρχική του ονομασία ήταν απλά Εθνικό Θέατρο. Προτού ονομαστεί προς τιμήν του εξέχοντα συγγραφέα Ιβάν Βάζοφ, έφερε το όνομα του Κραστιού Σαράφοφ από το 1952 έως το 1962. Συμπτωματικά, το θεατρικό έργο του Βάζοφ, Οι Απόκληροι, ήταν η πρώτη παράσταση που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο όταν άνοιξε. Το κτήριο του θεάτρου είναι νεοκλασικό , σχεδιασμένο από τους διάσημους Βιεννέζους αρχιτέκτονες θεάτρων Χέρμαν Χέλμερ και Φέρνιναντ Φέλνερ[2] Ολοκληρώθηκε το 1906 και άνοιξε στις 3 Ιανουαρίου 1907. Το θέατρο υπέστη εκτεταμένες ζημιές από πυρκαγιά το 1923, κατά τη διάρκεια ενός εορτασμού επετείου, αλλά ανακατασκευάστηκε το 1929 από το Γερμανό αρχιτέκτονα. Μάρτιν Ντούλφερ
Το 1925 ιδρύθηκε θεατρική σχολή ως τμήμα του Εθνικού Θεάτρου. Οι βομβαρδισμοί της Σόφιας στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο προκάλεσαν σημαντικές ζημιές στο κτήριο, αλλά ανακατασκευάστηκε το 1945. Άλλη μια ανακατασκευή ακολούθησε τα χρόνια 1971-1975, και μια εργασία αποκατάστασης κόστους 100,000€ τέθηκε σε εφαρμογή το 2006.
Το Εθνικό Θέατρο διαθέτει μια καλά εξοπλισμένη κεντρική σκηνή με 750 θέσεις, μια μικρότερη με 120 θέσεις και μια ακόμα 70 θέσεων στον τέταρτο όροφο.
Η πρόσοψη του κτιρίου απεικονίζεται στην εμπρόσθια όψη του χαρτονομίσματος των 50 λέβα , που εκδόθηκε το 1999 και 2006.
Στο θέατρο έχουν φιλοξενηθεί παραγωγές από σημαντικούς σκηνοθέτες, όπως ο Αλέξανδρος Μορφόφ που είναι διευθυντής του από το 1993.
Στις αρχές του ΧΧ αιώνα η πόλη ηλεκτροδοτείται, η κίνηση στους κεντρικούς δρόμους ρυθμίζεται, οι οδοί λιθοστρώνονται. Τα λεωφορεία με άλογα αντικαθιστούνται από τον «αμερικάνικο σιδηρόδρομο», δηλαδή τα τραμ, κουδουνίζουν τα πρώτα τηλέφωνα, οι Σοφιανοί διακοσμούν τα σπίτια τους αλά Ευρωπαϊκά και ντύνονται σε στυλ «μοντέρν». Με αφορμή την συμμετοχή του Δήμου της Σόφιας στην Διεθνή Έκθεση του Παρισιού στις αρχές του 1900 φτιάχνεται το έμβλημα της Σόφιας, έργο του ζωγράφου Χαραλάμπι Τάτσεφ.
Ο Αγιος Νικόλαος ο Ρώσος........
Η εκκλησία αυτή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και έχει μακρά ιστορία. Ο πρώτος χριστιανικός ναός σ’ αυτή τη θέση ανεγέρθηκε τον 4ο αιώνα μ. Χ., την περίοδο της βασιλείας του Μεγάλου Κωνσταντίνου και βρισκόταν στα όρια του ανακτορικού συγκροτήματος, το οποίο χρησιμοποιούσε ο αυτοκράτορας κατά την παραμονή του στην επονομαζόμενη τότε Σερδική. Τον 13ο αιώνα την πόλη, που τότε ονομαζόταν Σρεντέτς, διοικούσε ο σεβαστοκράτορας Καλογιάν, ξάδερφος του βασιλιά της Βουλγαρίας, Κωνσταντίνου Τίχ. Οι μορφές του Καλογιάν και της συζύγου του, Ντεσισλάβα κοσμούν την ξακουστή εκκλησία της Μπογιάνα της οποίας ήταν κτήτορες ενώ το παλάτι τους βρίσκονταν στην ίδια θέση με το παλάτι του Κωνσταντίνου και η εκκλησία του συγκροτήματος συνέχισε να λειτουργεί και επί τουρκοκρατίας.
Η σημερινή μορφή του ναού είναι από το 1970 όταν ανακαινίζεται με εντολή του Πατριάρχη της Βουλγαρίας, κ. Κύριλλου και από τότε η εκκλησία θεωρείται πολιτιστικό μνημείο.
"Για 12 χρόνια ο ναός αυτός ήταν ρώσικη εκκλησία", συνεχίζει ο ίδιος. "Όταν το 1934 η Βουλγαρία ανανεώνει τις διπλωματικές της σχέσεις με την Ρωσία που πλέον ονομάζεται Σοβιετική Ένωση, οι Ρώσοι ιερείς βρίσκουν άσυλο στον Άγιο Νικόλαο στην οδό Καλογιάν. Αργότερα τους δίνουν την ρώσικη εκκλησία που επίσης είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο και εκεί βρίσκεται ο τάφος του Ρώσου αρχιεπίσκοπου Σεραφίμ Σομπόλεφ στον οποίο οι πιστοί γίνονται μάρτυρες πλήθους θαυμάτων. Στην εδώ εκκλησία το εικονοστάσιο είναι από το παρεκκλήσι του παλατιού Βράνα, η εικόνα της Παρθένου είναι από τον ναό του Αγίου Σώστη, που δεν υπάρχει πια, ενώ οι τοιχογραφίες είναι ζωγραφισμένες από τον Κάρλο Γιορντανόφ".
Η Ρωσική εκκλησία του Αγίου Νικολάου του θαυματουργού. Χτίστηκε μεταξύ του 1912 και του 1914, από πολλούς από τους εργάτες που έχτισαν τον γειτονικό καθεδρικό ναό του αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι. Στην θέση της εκκλησίας, παλιότερα υπήρχε τζαμί, το οποίο είχε καταστραφεί το 1882. Αρχιτέκτονας ήταν ο Ρώσος Михаил Преображенски (Μιχαήλ Πρεομπραζένσκι).
Η εκκλησία αποτελούσε την επίσημη εκκλησία της Ρωσικής πρεσβείας που ήταν ακριβώς δίπλα. Η παράδοση, πάντως, θέλει η εκκλησία να έχει χτιστεί για να μπορεί να εκκλησιάζεται ένας Ρώσος διπλωμάτης, ο Σεμαντόβσκι-Κουρίλο, ο οποίος δεν ήθελε να πηγαίνει σε Βουλγάρικες εκκλησίες, καθώς θεωρούσε την Βουλγάρικη Ορθόδοξη Εκκλησία σχισματική.
Στις 29 Ιουλίου του 1014 ο βυζαντινός στρατηγός Νικηφόρος Ξιφίας εξαπέλυσε μια αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον των Βουλγάρων στην τοποθεσία Κλειδί, στο στενότερο σημείο της κοιλάδας του ποταμού Στρώμνιτσα. Την επίθεση υποστήριξε με τις δυνάμεις του και ο ίδιος ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄. Χιλιάδες Βούλγαροι έπεσαν στο πεδίο της μάχης, οι περισσότεροι όμως αιχμαλωτίστηκαν. Ο ίδιος ο Βούλγαρος τσάρος Σαμουήλ μόλις διέφυγε της αιχμαλωσίας. Το τραγικό θέαμα που «σκότωσε» τον Σαμουήλ Η τύχη των συλληφθέντων συμπατριωτών του όμως ήταν φρικτή. Δόθηκε εντολή να τυφλωθούν με πυρωμένο σίδερο. Στις 4 Οκτωβρίου ο Σαμουήλ αντίκρισε μια εικόνα βγαλμένη από την κόλαση. Μια ατελείωτη πορεία 15.000 τυφλών στρατιωτών οι οποίοι καθοδηγούνταν από έναν τυχερό μονόφθαλμο για κάθε 100 άνδρες. Ο τσάρος αρχικά λιποθύμησε στη θέα των ανδρών του και έπεσε αναίσθητος στο έδαφος. Οι γύρω του προσπάθησαν να τον συνεφέρουν. Όταν ο Βούλγαρος ηγεμόνας συνήλθε, ζήτησε να πιει κρύο νερό. Αυτό του προκάλεσε καρδιακή προσβολή και δύο ημέρες αργότερα εξέπνευσε. ...
Το γλυπτό αυτό περιγράφει τον θρήνο των Βουλγάρων στρατιωτών του τσάρου Σαμουήλ που τυφλώθηκαν από τον Βουλγαροκτόνο...και κάτω δεξιά,μια μάνα που συμβολίζει την μάνα τους,κλαίει απαρηγόρητη!!................
Η σκληρή τιμωρία που επιβλήθηκε στους στρατιώτες αιχμαλώτους πολέμου άφησε πράγματι να υποθέσει κανείς, ότι οι Βούλγαροι και ο ηγεμόνας τους Σαμουήλ θεωρήθηκαν στην πραγματικότητα ως απλοί στασιαστές, εναντίον του φυσικού μονάρχη τους, δηλαδή του Βυζαντινού αυτοκράτορα. Η αφαίρεση της όρασης ήταν η τιμωρία που προέβλεπαν οι βυζαντινοί νόμοι για τους ενόχους εγκλημάτων προδοσίας, και αυτομάτως αποκλείονταν κι από τη διεκδίκηση του θρόνου, αφού δεν ήταν αρτιμελείς. Κάθε ενέργεια των Βουλγάρων εναντίον των Βυζαντινών ισοδυναμούσε με αδελφοκτόνο πόλεμο. Τη συνέκριναν με ανταρσία ενός αχάριστου γιού ενάντια στον πνευματικό του πατέρα, που την υποκινούσε ο διάβολος για τον όλεθρο των χριστιανικών ψυχών. Γι’ αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί από τον Θεό και επομένως από τον εκπρόσωπο του στη γη, δηλαδή τον Βυζαντινό αυτοκράτορα....
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/giati-o-voulgaroktonos-tiflose-15-000-voulgarous-o-tsaros-samouil-pethane-apo-to-sok/
Το 1905 ο δήμαρχος της πρωτεύουσας Μαρτίν Τεοντόροφ προτείνει στο Δημοτικό Συμβούλιο την κεραμική οδόστρωση. Η εταιρεία «Ιζίντα» εισάγει τους κυβόλιθους από ορυχείο κοντά στη Βουδαπέστη που βρίσκεται τότε στην Αυστρο-Ουγγαρία και της αναθέτουν να τα τοποθετήσει μετά από δημοπρασία. Οι κίτρινοι κυβόλιθοι μετατρέπονται σε έμβλημα της πόλης. ..
Ο ναός της Αγίας Σοφίας είναι ένα από τα σύμβολα της πρωτεύουσας, παρουσιάζεται και στο έμβλημά της. Θεωρείται, ότι η σημερινή εκκλησία είναι η τέταρτη σ' αυτό το μέρος..."Κάτω στους υπόγειους χώρους οι επισκέπτες μπορούν να δουν 50 από τους συνολικά 100 ερευνημένους τάφους από τις αρχές του 3ου μέχρι τον 4ο αιώνα", εξηγεί η ίδια. "Ουσιαστικά μετά το 450 δεν διαθέτουμε στοιχεία κάτω από την σύγχρονη βασιλική να υπήρχαν τάφοι. Αυτό σημαίνει, ότι λήφθηκε απόφαση να χτισθεί νέος, μεγαλύτερος ναός και γι' αυτό σταμάτησαν οι ενταφιάσεις.
ΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ βρίσκεται δίπλα στην εκκλησία «Αγ. Σοφία» και έχει σχεδιαστεί από τον αρχιτέκτονα Νικόλα Νικόλοβ και τον γλύπτη Λιουμπομίρ Ντιμιτρόφ. Το λιοντάρι μπροστά στο μνημείο είναι έργο του γλύπτη Αντρέι Νικόλοφ και συμβολίζει το βουλγάρικο κράτος και τους θαρραλέους του στρατιώτες.
Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου τελούνται το 1933.
ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (έδρα της Αγίας Συνόδου της Βουλγάρικης Ορθόδοξης Εκκλησίας) χτίζεται το 1909 – 1910, σε σχέδια των αρχιτεκτόνων Πέτκο Μομτσίλοφ και Ιορντάν Μιλάνοφ, στο στυλ του εθνορομαντισμού. Ο πολύχρωμος κεραμικός διάκοσμος είναι έργο των Χαραλάμπι Τάτσεφ και Στέφαν Ντιμιτρόφ. Πάνω από την είσοδο του κτιρίου απεικονίζονται οι τρείς αρχιερείς με ιστορική συμβολή στον αγώνα για ανεξάρτητη βουλγαρική εκκλησία – ο Ιλαριόν Μακαριοπόλσκι, ο Αυξέντιος Βέλεσκι και ο Παΐσιος του Πλόβντιβ. Οι μορφές τους είναι έργο των ζωγράφων Αντόν Μίτοφ και Χαραλάμπι Τάτσεφ.
Το κτίριο της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗΣ ΞΕΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ στέγαζε αρχικά το Κρατικό Τυπογραφείο και βρίσκεται στην πλατεία «Αγ. Αλεξάντερ Νιέβσκι». Σχεδιάστηκε από τον γερμανό αρχιτέκτονα Φρίντριχ Σβάνμπεργκ και χτιζόταν από το 1883 έως το 1887. Συντηρήθηκε από ομάδα αρχιτεκτόνων με επικεφαλή τον Νικόλα Νικόλοφ το 1984 ενώ ο διάκοσμος με τα γλυπτά είναι έργο του Λιουμπομίρ Ντιμιτρόφ. Η Πινακοθήκη διαθέτει πλούσιες συλλογές από έργα ξένων καλλιτεχνών.
Η κατασκευή του καθεδρικού ναού του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (που σχεδιαζόταν από τις 19 Φεβρουαρίου 1879) ξεκίνησε το 1882 , όταν τέθηκε ο θεμέλιος λίθος, αλλά το μεγαλύτερο τμήμα του χτίστηκε μεταξύ 1904 και 1912. Ο Αγιος Αλέξανδρος Νιέφσκι ήταν Ρώσος πρίγκιπας και ο καθεδρικός ναός κατασκευάστηκε προς τιμή των Ρώσων στρατιωτών που έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου του 1877-1878, αποτέλεσμα του οποίου ήταν να απελευθερωθεί η Βουλγαρία από τηνΟθωμανική κυριαρχία.
Ο καθεδρικός ναός σχεδιάστηκε από τον Αλέξανδρο Πομεράντσεφ, με τη βοήθεια των Αλέξανδρου Σμιρνόφ και του Αλέξανδρου Γιάκοβλεφ, που άλλαξε ριζικά το αρχικό σχέδιο του 1884-1885 του Ιβάν Μπογκομόλοφ. Το τελικό σχέδιο ολοκληρώθηκε το 1898, και η κατασκευή και διακόσμησή του έγιναν από ομάδα της Βούλγαρων, Ρώσων, Αυστροούγγρων και άλλων Ευρωπαίων καλλιτεχνών, αρχιτεκτόνων και εργατών.
Στην εσωτερική διακόσμηση του ναού έχουν χρησιμοποιηθεί πολύχρωμα ιταλικά μάρμαρα, βραζιλιανικός όνυχας, αλάβαστρο και άλλα πολυτελή υλικά, ενώ τα ψηφιδωτά και τα γλυπτά, φιλοτεχνημένα από Βουλγάρους, Ρώσους και άλλους ξένους καλλιτέχνες, είναι ιδιαίτερα υψηλής τέχνης.
Ο κεντρικός θόλος του ναού είναι ζωγραφισμένος από το διάσημο Ρώσο ζωγράφο Ιβάν Γκριγκόρεβιτς Μιασοέντοφ (1881 – 1953). To αριστουργηματικό αυτό έργο έχει συνολική επιφάνεια 850 τ.μ., ενώ στην περίμετρο του θόλου είναι γραμμένο το «Πάτερ Ημών» με χρυσά γράμματα.
Στο εικονοστάσιο του κεντρικού κλίτους και σε κάθε πλευρά της Ωραίας Πύλης υπάρχουν οι εικόνες του Ιησού Χριστού και της Παρθένου Μαρίας, έργα του μεγάλου Ρώσου ζωγράφου Βίκτορ Βεσνέτσοφ (1848 – 1926). Στα αριστερά της Παναγίας υπάρχει η εικόνα του Αγίου Αλέξανδρου Νιέφσκι.
Στα αριστερά της αγίας τράπεζας σε περίτεχνη λειψανοθήκη εκτίθενται τα λείψανα του Αγίου Αλέξανδρου Νιέφσκι, που δωρήθηκαν από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Αν και η συνοδευτική στη βουλγαρική γλώσσα πλάκα αναφέρεται απλώς σε «λείψανα» (мощи), το στοιχείο στην οθόνη φαίνεται να είναι κομμάτι από πλευρό.
Μέσα στον ναό δεν υπάρχουν καθίσματα,γιατί ο ισχυρισμός είναι ότι όταν οι άνθρωποι έρχονται στο ναό είναι για να προσευχηθούν και μόνο !!..Γιαυτό και η λειτουργία κρατάει μόνο 45`....Οι Βούλγαροι είναι Παλαιοημερολογίτες Χριστιανοί Ορθόδοξοι .
Στα αριστερά μας βλέπουμε ένα κιόσκι που πωλεί θρησκευτικά είδη και από την άλλη ένα κιόσκι που πουλάει κεριά !Στην Βουλγαρία,υπάρχει σε κάθε εκκλησία,ένα ταμείο για την αγορά κεριών!Θα αγοράσεις τόσα όσα θέλεις και θα πληρώσεις,τόσα χρήματα όσο αντιστοιχεί η ποσότητα των κεριών που θα ζητήσεις!!
Ο καθεδρικός ναός του Αλέξανδρου Νιέβσκι είναι μια σταυροειδής βασιλική με πέντε κλίτη και τρούλο, με τονισμένο τον κεντρικό τρούλο. Ο επιχρυσωμένος τρούλος του ναού έχει ύψος 45 m και το καμπαναριό φθάνει τα 53 μέτρα. Ο ναός έχει 12 καμπάνες, που χυτεύθηκαν στη Μόσχα, με ανάγλυφες διακοσμήσεις και συνολικό βάρος 23 τόνων, η βαρύτερη βάρους 12 τόνων και η ελαφρύτερη 10 κιλών.
Υπάρχει ένα μουσείο Βουλγαρικών εικόνων μέσα στην κρύπτη του καθεδρικού ναού, παράρτημα της Εθνικής Πινακοθήκης. Η εκκλησία υποστηρίζει ότι το μουσείο περιλαμβάνει τη μεγαλύτερη συλλογή Ορθόδοξων εικόνων στην Ευρώπη.
Η ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ (ΜΠΑΝ) ιδρύεται σαν Βουλγάρικος Φιλολογικός Σύλλογος στην Μπραΐλα το 1869. Μετά την απελευθέρωση μεταφέρεται στη Σόφια ενώ το 1911 μετονομάζεται σε Βουλγάρικη Ακαδημία των Επιστημών. Το κτίριο ανεγείρεται σε σχέδια του αρχιτέκτονα Χάινριχ Μάιερ, διευρύνεται και ανοικοδομείται το 1921.
Λεπτομέρεια από την Εθνική Πινακοθήκη Ξένης Τέχνης....
ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ “ΑΓ. ΚΛΗΜΗΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΑΣ” είναι το πρώτο Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα στη Βουλγαρία. Το πρώτο σχέδιο είναι του γάλλου αρχιτέκτονα Ζαν Μπρεασόν (1906), αλλά το ίδρυμα «Εβλόγκι και Χρίστο Γκεοργκίεβι» αναθέτει στον αρχιτέκτονα Ιορντάν Μιλάνοφ να το επεξεργαστεί το 1921. Μπροστά στην κύρια είσοδο τοποθετούνται τα χάλκινα αγάλματα των ευεργετών του πανεπιστημίου, έργο
του γλύπτη Κίριλ Σιβάροφ. Για την καλλιτεχνική διαμόρφωση προσελκύονται επίσης ο Μιχάιλο Παράστσουκ, ο Λιουμπομίρ Ντάλτσεφ, ο Λιουμπομίρ Ντιμιτρόφ. Τα βιτρώ κατασκευάζονται στο Μόναχο σε σχέδια των ζωγράφων Ιβάν Πένκοφ, Φραντς Μάιερ, Ντέτσκο Ουζούνοφ, Χαραλάμπι Τάτσεφ και άλλων. Οι δύο πτέρυγες του πανεπιστημίου – η Βόρεια και η Νότια χτίζονται αργότερα και το κτίριο ολοκληρώνεται τη δεκαετία του 1980.
Η φώτο είναι μέσα από το πούλμαν.....
Η Τουρκική Πρεσβεία....
Η ΓΈΦΥΡΑ ΤΩΝ ΑΕΤΏΝ (ΟΡΛΩΦ ΜΟΣΤ) χτίζεται πάνω από τον ποταμό Πέρλοβσκα το 1891 σε σχέδια του Βάτσλαβ Πρόσεκ με την συμμετοχή του Ίρζι/Γκέοργκ Πρόσεκ και του Ιόζεφ Πρόσεκ. Οι αετοί και τα φωτιστικά είναι από το εργοστάσιο του Ρούντολφ Φίλιπ Βάγκνερ στη Βιέννη. Η γέφυρα είναι αφιερωμένη στους βουλγάρικους «αετούς» - εξόριστους, φυλακισμένους, βασανισμένους και απελευθερωμένους από τις τουρκικές φυλακές μετά τον Ρωσο-Τουρκικό πόλεμο (1877–1878) γιατί εδώ τους υποδέχτηκαν επίσημα οι Σοφιανοί τον Μάρτιο του 1878. Δυτικά από την γέφυρα ξεκινά η πιο διάσημη λεωφόρος της πόλης ενώ ανατολικά βρίσκεται η είσοδος προς το αγαπημένο πάρκο των πρωτευουσιάνων.
Ενα από τα μοντέρνα κτήρια της Σόφιας....βγαίνοντας από την πόλη ....η φώτο είναι από το πούλμαν...
Δεν το φωτογράφισα στραβά....έτσι είναι!!!!
πηγές πληροφοριών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου