Ελένη Ταϊφυριανού , Σοφία Τανακίδου, Χρήστος Παπαχρυσάφης " ΤΡΙ-ΛΟΓΙΑ ΨΥΧΗΣ " - Ποιητική Συλλογή

Είδος: Ποιητική Συλλογή
Τίτλος: ΤΡΙ-ΛΟΓΙΑ ΨΥΧΗΣ
Συγγραφείς: Ελένη Ταϊφυριανού
                          Σοφία Τανακίδου
                          Χρήστος Παπαχρυσάφης
Είδος: Ποιητική Συλλογή
Εκδόσεις: Αυτοέκδοση
Έτος Έκδοσης: Οκτώβριος 2018
Σελίδες: 206
Σχήμα: 15.24 Χ 22.86
ISBN: 978-1727897326

Τρεις φωνές.
Τρεις ψυχές.
Επειδή η ποίηση πρέπει να μοιράζεται απλόχερα στο βιβλίο αυτό υπάρχουν 135 ποιήματα βγαλμένα μέσα από τις ψυχές μας. Ποιήματα που θέλουμε να αγγίξουν τις δικές σας ψυχές.
* Το βιβλίο πωλείται από τους συγγραφείς καθώς και μέσω της Amazon από ΕΔΩ
https://poetry-road-dream.blogspot.com/

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 

Ελένη Ταϊφυριανού " Ανυπάκουα βραδιά " Τ' ανυπάκουα βράδια μου Και απόψε με ξημέρωσαν, Με στήσανε στον τοίχο Των άγρυπνων ρολογιών, Και πάνω στους λεπτοδείκτες Εκτέλεσαν τον ύπνο μου... Τ' ανυπάκουα βράδια μου Κι απόψε δεν με λυπήθηκαν, Στα μαύρα τους δίχτυα Με τύλιξαν άσπλαχνα, Και στην αγχόνη των σεντονιών Εκτέλεσαν τα όνειρά μου... Τ' ανυπάκουα βράδια μου Κι απόψε με νικήσανε, Στα λάγνα τους υπονοούμενα Πλανέψανε τη σκέψη μου, Και λίγο πριν το χάραμα Εκτέλεσαν τους πόθους μου... Και... Σκληρά με εγκαταλείψανε...
Ελένη Ταϊφυριανού.
❀

Σοφία Τανακίδου " Κανείς δεν ξέρει " 

Κοιμάται ο κόσμος, 
Δεν ξαγρυπνάει ποτέ μαζί μου. 
Γιατί θα πρέπει; 
Κι εγώ για άλλους δεν ξαγρυπνάω. 
Μόνος πορεύεται ο καθένας, 
Στη μοναξιά του και στον πόνο, 
Φτιάχνει ασπίδες, ανοίγει δρόμο. 
Κοιμάται ο κόσμος, 
Δεν ξαγρυπνάει ποτέ μαζί μου. 
Και αυτός που πρέπει... 
Που στα ξενύχτια του έχω λυγίσει, 
Μόνη μ' αφήνει, στη μοναξιά μου 
Και στον πόνο, 
Να φτιάχνω ασπίδες, να ανοίγω δρόμο. 
Έτσι είπε πρέπει... 
Τη δύναμή σου μόνος να βρίσκεις.

Είναι δικά σου τα θεριά. 
Αν δεν παλέψεις να τα νικήσεις,
 Κανείς δεν ξέρει! 
Κανείς δεν βλέπει! 

Σοφία Τανακίδου.

❀

Χρήστος Παπαχρυσάφης " Αχ ρε μάνα "

Αχ ρε μάνα 

Φτωχός γεννήθηκα γυμνός 

Και αντί για σπάργανα πλατάνου φύλλα, μάνα. 

Και αντί για γάλα 

Φαρμάκι μου δωσες να πιω. 

Και εγώ το ήπια για να ζήσω. 

Και ύστερα μάνα στο σχολειό 

Τα γράμματα μισά μου τα μαθες. 

Τα άλλα μισά στο δρόμο τα αναζήτησα 

Και με τούτα τα μισά μορφώθηκα. 

Κι ύστερα μάνα στο στρατό. 

Χρόνια δύο μου στέρησαν, 

Και να μισώ τους άλλους μου μάθαν. 

Αλλά εγώ μάνα δεν μπόρεσα. 

Και ύστερα μάνα αγάπησα, παντρεύτηκα, 

Τα δύο παιδιά μου με αγάπη τα ανάθρεψα, 

Με χίλιες δυο στερήσεις μάνα τα μεγάλωσα 

Ως να σταθούν στα πόδια τους. 

Και να σου πω και κάτι μάνα. 

Τι γεύση απ' το φαρμάκι έχω ακόμα 

Που ούτε στιγμή δεν σταμάτησες να δίνεις. 

Μα ότι κι αν γίνει θα σ' αγαπώ για πάντα 

Μάνα... 

Ελλάδα... 

Χρήστος Παπαχρυσάφης.