Σφήνωσε για τα καλά σε τούτο το ακρογιάλι
Από τότε που έπεσε εδώ σαν αγριεμένος βράχος
Τότε που ξεκόλλησε βίαια από τον Καύκασο της ερημιάς και στάλαξε σαν μαρτύριο
Φαίνεται με την πρώτη ματιά
Στάχτη και αλμύρα είναι από καραούλι αρματωλού
Κάτι βράδυα σαν το αποψινό περονιάζει η θύμηση
Από το απόγευμα άλλαξε χρώμα και η θάλασσα μισή καφέ μισή γκρίζα έγινε
Σαν καλοκαίρι που έμεινε απούλητο στο καλάθι
Κατεβασιά είχε το ποτάμι μνήμες λέξεις μισοπνιγμένους πόνους
Η διαχωριστική κλωστή του μυαλού μαζί με την τελευταία καταιγίδα της σκέψης ξέθαψε όλους τους νεκρούς και τους ακούμπησε στα πόδια της ....
Έπιασε να χιονίζει ακυρώνει την έξοδο
Οι φίλες της θα συζητάνε για την Γενεύη και το Σακραμέντο
Ψήνει καφέ
Θα φύγω μονολογεί και δεν θα ξαναγυρίσω
Ένας πυροβολισμός και ήχος από χειροπέδες ακούστηκαν
Κάποιος κλειδώνει με δυό αρμαθιές κλειδιά
Στην τσέπη της ένα μισοσβησμένο γράμμα λέει
Εδώ θα πληρώσεις όλους τους ανερμήνευτους φόνους των ελεύθερων της γης
Σαν σφαχτό κρεμιέται η ελπίδα πάνω της και την γεμίζει δηλητήριο...
Eleni Kioupi
πηγή φωτογραφίας : https://gr.depositphotos.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου