ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΕΛΗ " ΑΤΙΤΛΟ "

Sisyphus - Robert E Gigliotti

Ένα βουνό. Μια καλύβα. Ένα ποτάμι παραπλήσια. Δάσος.
Κανένα πρόσωπο.
Καπνός από τζάκι .Φράχτης.
Το σκιτσάρω ακόμα και τώρα ...Ίδιο πάντα .
Μα πως δεν το σκέφτηκα ; Ζωγράφιζα τον μυστικό κόσμο μου .
Σε πακέτα τσιγάρων ,ακροσέλιδα σοβαρών βιβλίων ,

στα πόδια μου επάνω (αγαπημένη συνήθεια),σ έντυπα.
Με στυλό ,μπογιές ,το χνώτο μου σε τζάμια ...
Συνειδητά ή αφηρημένα.
Τ' αγαπημένο μου σχέδιο!!!
Ακόμα και σε μια ζαρντινιέρα στο μπαλκόνι μου, αυτό έχω ζωγραφίσει .
Μ εκπλήττω απόψε .Όχι για την επανάληψη.
Για την αποκάλυψη .
Μάλλον από κάπου έλειπα .

Τελικά δεν μ ενδιαφέρει το δίκιο ή το καλό, πλέον.
Αυτή η τελευταία εναιώρησή μου με το χάος ας τελειώσει .
Θα πετάξω ή θα χαθώ .
Η ακροβασία έλαβε τέλος .
Με κούρασα .Εγώ τόκανα .
Μ εξάντλησα .
Πέταγμα ή γκρέμισμα, ίδιο αποτέλεσμα .
Φυγή.
Πάλι τα ίδια ...

Ο Σίσυφος με την πέτρα .
Κατάληξη καμιά .
Διαδρομές ατέρμονες .
Επαναλήψεις .
Μαρτύριο .
Νιώθω μοναξιά .
Όχι ασυντρόφευτη.
Μόνη .
Κι όταν ο Σίσυφος ανεβαίνει ,αυτό πιστεύει.
Πως η διαδρομή αυτή είναι η τελευταία του .
Αυτό βιώνω .
Την αίσθηση της τελευταίας διαδρομής .
Είμαι πεισμωμένη, παρ' όλα αυτά.
Τελικά θα τα καταφέρω .
Δεν είμαι μόνη .
Έχω την πέτρα μου .
Μπορεί και τις ψευδαισθήσεις μου ...

■ Κατερίνα Δελή