ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Άργησε νάρθει μα ήρθε το κόκκινο φεγγάρι "

Το είδα ν΄ανατέλλει στη σιγή των οριζόντων να περιφέρεται στη χλεύη των καιρών, τις χούφτες μου άπλωσα απαλά να γύρει. Σχίζοντας το σκότος το είδα να πλέει στα βάθη να ψάχνει στη γυμνότητα των ήχων, και εμείς κοφεύαμε, όταν τα κόκκινα σπλάχνα του δείχνει με λυγμούς που αιμορραγούν στις μνήμες δαχτύλων, ματωμένο να περιφέρει στο χρόνο τα ψιμύθια του. Πίνοντας από τη λήθη της ψευδαίσθησης του έρωτα, όπου η απουσία της τελείας δηλώνει τον θάνατο. Δίχως να το σκεφτούμε του ρίξαμε φωτιές, το λαβώσαμε, ενώ ο αρχάγγελος χτυπούσε τα φτερά του, τους αιώνες μετρούσε με τα μοιρολόγια του. Γρηγορία Πελεκούδα