ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Ο χρόνος τεντωμένος σε δυο παλάμες "

Ακροπατώντας στις χορδές
της ξεκούρδιστης κιθάρας μου
μέσα από τις ψευδαισθήσεις μου
με χτυποκάρδι προσπάθησα
ν΄αγγίξω την αιωνιότητα στιγμών.

Τα αποτσίγαρα πληθαίνουν,
ο καφές πικρός,
οι φουσκάλες πλαταγίζουν
στα τοιχώματα κάθε φορά
που αλλάζει ο καιρός
και παίρνει την άραχλη
φιλάρεσκη μορφή του.

Ενώ στο βαθύ σκοτάδι
χάνεται η εικόνα, το νόημα,
των ήχων,
κάτω από ένα στέγαστρο
υποτυπώδες,
τα δοξαστικά τι κάνουν
όταν περιστρέφονται;

Γρηγορία Πελεκούδα
16/7/17