Alone by the sea by Georgios Miliokas |
Μια μοναξιά αυτό το καλοκαίρι. Κι ο ήλιος πνιγηρός σαν ναός αποτυχημένων παρακλήσεων. Tα αισθήματα ανάκατα με σκέψεις καθημερινές, ψευτοεπαναστάσεις πάνε να γεννήσουνε, μέσα στις κληματαριές. Η λιτανεία των ψυχών σκυφτά προχωρά στον δρόμο της σιωπής. Τα φώτα ατενίζει στις ανηφοριές. Κι οι προσευχές της αγκομαχούν ν’ ανέβουν στα μονοπάτια. Δεν σμιλεύουν πια αλήθειες. Ακόμα κι οι ήρωες δειλά αντικρίζουνε τις κορφές. Δεν προχωρήσανε τα όνειρά τους. Φοβηθήκανε το λάθος. Σταθήκανε να περιμένουν τους χορούς των γυναικών, μήπως κι οι ελπίδες ξαναρθούνε στα νικημένα πρόσωπα. Μα , στα θερισμένα χωράφια οι άγιοι δεν λησμονούν τους νεκρούς. Κι οι πιστοί της ομορφιάς τραγουδούν τα εμβατήρια των λύκων. Μουσικές κι όνειρα λοιπόν, μέχρι τ’ άλλο καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου