Ο ΜΗΝΑΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ( ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ .ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ, ΜΟΥΣΙΚΗ, ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ ,ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ )

Πίνακας Γ. Τσαρούχης 

Ο Αύγουστος στην αρχαιότητα

Ο Αύγουστος είναι ο όγδοος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και το Γρηγοριανό ημερολόγιο και έχει 31 ημέρες.

Στο αττικό ημερολόγιο ο Αύγουστος ήταν ο δεύτερος μήνας του έτους και ονομάζονταν Μεταγειτνιών διάρκειας 29 ημερών που αντιστοιχεί με το χρονικό διάστημα από 24 Ιουλίου έως τις 22 Αυγούστου. Ο Αύγουστος, κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, ήταν ο έκτος μήνας, γι' αυτό αρχικά στα Λατινικά ονομάζονταν Sextilis και είχε 31 ημέρες, ευθύς εξ αρχής από την εγκαθίδρυση του Ιουλιανού ημερολογίου το 45 π.Χ. (έτος 709 από κτίσεως Ρώμης). Το έτος 8 π.Χ. ο Αύγουστος Καίσαρας του έδωσε το όνομά του χωρίς την προσθήκη μίας ημέρας από τον Φεβρουάριο (όπως λανθασμένα αναγράφεται σε ορισμένες αναφορές). Λέγεται ότι ο Αύγουστος έβαλε τον μήνα σε αυτή την θέση, για να τιμήσει τον θάνατο της Κλεοπάτρας η οποία, όπως λέγεται, έθεσε τέλος στη ζωή της στις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ. αν και ο ακριβής λόγος του θανάτου της καλύπτεται από μυστήριο. Κατά το Βυζαντινό ημερολόγιο που ακολουθεί ακόμη και σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία, και το οποίο αρχίζει τον Σεπτέμβριο, ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου κι έτσι η 31 Αυγούστου γιορτάζονταν ως παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Αστρονομικά, ο ήλιος βρίσκεται στην αρχή του μήνα στον αστερισμό του Καρκίνου (21 Ιουλίου έως 9 Αυγούστου) και στο τέλος στον αστερισμό του Λέοντα (10 Αυγούστου έως 15 Σεπτεμβρίου).

Η ανατολή του Σείριου

Σε μερικές περιοχές θεωρούνταν ότι οι μέρες του Αυγούστου συμπίπτουν με την «εώα επιτολή» του Σείριου, την ανατολή δηλαδή του λαμπρότερου άστρου της νύχτας λίγο πριν από την ανατολή του Ήλιου. Όπως αναφέρουν οι Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου:

«Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο άστρο του αστερισμού του Μεγάλου Κυνός και η εώα επιτολή του σ’ αυτή τη χρονική περίοδο είχε συνδεθεί στην αρχαιότητα με τα κυνικά καύματα (τα dies caniculariae των Λατίνων), δηλαδή με τις θερμότερες ημέρες του έτους, τα οποία καύματα οι αρχαίοι απέδιδαν στην επί πλέον αύξηση της θερμοκρασίας από την υποτιθέμενη προσθήκη της ακτινοβολίας του Σείριου στην ακτινοβολία του Ήλιου». 

— Μάνος Δανέζης & Στράτος Θεοδοσίου

Εορτές τον Αύγουστο

Ο Αύγουστος είναι φυσικά γνωστότερος για τον «δεκαπενταύγουστό» του, το πρώτο δεκαπενθήμερο του μήνα πριν από την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου. Η Παναγία, άλλωστε, είναι το ιερό εκείνο πρόσωπο που ο λαός μας τιμά και σέβεται περισσότερο από κάθε άλλο. Αμέτρητες φαίνεται να είναι οι προσωνυμίες που αποδίδονται στο πρόσωπό της: Ελεούσα, Μεγαλόχαρη και Φανερωμένη, Χρυσοσπηλιώτισσα,Παντάνασσα και Κεχαριτωμένη, είναι μερικές μόνο από τις χαρακτηριστικές δοξασιολογίες που αποδίδει στην Παναγία ο λαός μας που τιμά την μνήμη της Κοίμησής της με νηστεία και παρακλήσεις δύο εβδομάδων. Ανήμερα, όμως, στη γιορτή της, καθώς και στα εννιάμερά της στις 23 Αυγούστου,«γιορτές και πανηγύρια» παντού. Σύμφωνα με την λαογράφο Ελένη Ψυχογιού:

«Τα πανηγύρια της Παναγίας τελούνται παραδοσιακά στο απόγειο του καλοκαιριού, όταν έχει ολοκληρωθεί ο παραγωγικός κύκλος, αφήνοντας στους ανθρώπους χρόνο σχόλης και προσόδους για να καταναλώσουν σε μια ‘τελετουργική σπατάλη’… Πέρα από εκδηλώσεις πίστης, τα πανηγύρια αποτελούν συλλογικά πολυσύνθετα και ύψιστης σημασίας επικοινωνιακά γεγονότα, που λειτουργούν ως θεμέλια πολιτισμού για τις ανθρώπινες κοινότητες ακόμα και στις μέρες μας, με όποια μορφή επιτελούνται κατά τόπους».

— Ελένη Ψυχογιού

Οι εορτές της Παναγίας δεν είναι, φυσικά, οι μοναδικές του μήνα, αφού σπουδαία θέση στο χριστιανικό εορτολόγιο κατέχει και η 6 Αυγούστου όταν η Εκκλησία εορτάζει τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος Χριστού, μία από τις δώδεκα δεσποτικές εορτές της Ορθοδοξίας. Γι' αυτό, άλλωστε, παρ' όλη την νηστεία του δεκαπενταύγουστου, αυτή την ημέρα επιτρέπεται να φάμε ψάρι. Επίσης την ημέρα αυτή, όπως αναφέρει ο Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης,

«...έθιμο από τα πιο διαδεδομένα, με μορφή θρησκευτικού νομίμου, είναι η προσκομιδή στις εκκλησίες και ευλόγηση με ειδική ευχή των πρώτων σταφυλιών της χρονιάς… Σ’ αυτό το έθιμο επιζεί η αρχαία συνήθεια των απαρχών, της προσφοράς δηλαδή των πρώτων καρπών στους θεούς, όπως εκφραζόταν στην ιστορική αρχαιότητα ως συγκροτημένη λατρευτική εκδήλωση με τις εορτές των Θαργηλίων, των Θαλυσίων και τωνΠυανοψίων». 

— Γεώργιος Ν. Αικατερινίδης

Ο Αύγουστος στην Ελληνική Λαογραφία

Οι λαϊκές ονομασίες του μήνα (όπως Συκολόγος και Τραπεζοφόρος ) αναφέρονται κυρίως στην αφθονία των καρπών του: «Αύγουστε καλέ μου μήνα να ‘σουν δυο φορές το χρόνο». Ενώ οι δώδεκα πρώτες ημέρες του Αυγούστου ονομάζονταν και «μερομήνια» γιατί έλεγαν ότι προλέγουν τον καιρό: «κάθε ημέρα κι ένας μήνας». Οι μέρες αυτές ήσαν επίσης γνωστές και ως«δρίμες». Τις μέρες αυτές δεν έπρεπε να πάει κάποιος στη θάλασσα για μπάνιο, ούτε να πλύνεις, ούτε να κόψεις σταφύλια και σύκα.

Παρ' όλα αυτά, όσο κι αν τον Ιούλιο «ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα», ο ερχομός του Αυγούστου δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε ότι «από Μάρτη καλοκαίρι, κι από Αύγουστο χειμώνας»!

Το Καλαντάρι του Αυγούστου από τοTrès Riches Heures du Duc de Berry

ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ

Αύγουστε καλέ μου μήνα, να' σουν δυο φορές το χρόνο.

Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι.

Θεός να φυλάει τα λιόδεντρα απ' το νερό τα Αυγούστου.

Κάθε πράμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο.

Τ' Αυγούστου και του Γεναριού τα δυο χρυσά φεγγάρια.

Από Μάρτη καλοκαίρι κι από Αύγουστο χειμώνα.

Τ' Αυγούστου οι δρύμες στα πανιά και του Μαρτιού στα ξύλα.

Καλός ο ήλιος του Μαγιού, τ' Αυγούστου το φεγγάρι.

Επλάκωσεν ο Αύγουστος, η άκρια του χειμώνα.

Μακάρι σαν τον Αύγουστο να ‘ταν οι μήνες όλοι.

Ο Αύγουστος και ο τρύγος δεν είναι κάθε μέρα.

Αύγουστος άβρεχτος, μούστος άμετρος.

Να 'σαι καλά τον Αύγουστο με δεκαοχτώ βελέντζες.

Ήρθε ο Αύγουστος, πάρε την κάπα σου.

Καλή λαβιά τον Αύγουστο και γέννα τον Γενάρη.

Το Μάη με πουκάμισο, τον Αύγουστο με κάπα.

Όποιος φιλάει τον Αύγουστο, τον Μάη θερίζει μόνος.

Τον Αύγουστο τον χαίρεται οπόχει να τρυγήσει.

Να 'σαι καλά τον Αύγουστο που ‘ναι παχιές οι μύγες.

Καλός ο ήλιος του Μαγιού, τ' Αυγούστου το φεγγάρι.

Ο Αύγουστος πουλά κρασί κι ο Μάης πουλά σιτάρι.

Ούτε ο Αύγουστος χειμώνας, ούτε ο Μάρτης καλοκαίρι.

Χορτοθέρη Αλωνιστή , ρόγα - ρόγα γυαλιστή.

Αυγουστοοικοδέσποινα‚ καλαντογυρεύτρα.

Από το θέρος ως τις ελιές δεν απολείπουν οι δουλειές.

Ενα ψηφιδωτό από τον αρχαίο Θύσδρο, το σημερινό el Djem της Τυνησίας. Το ψηφιδωτό, που χρονολογείται τον 3ο αι. μ.Χ., διακρίνεται σε τετράγωνα διάχωρα που γεμίζουν το πεδίο μαζί με φυτικά διακοσμητικά μοτίβα. Σε τέσσερις σειρές και τρεις στήλες διατάσσονται οι δώδεκα μήνες του χρόνου. Στην αρχή κάθε σειράς εικονίζεται το σύμβολο κάθε εποχής. 

Ο Αύγουστος αντιπροσωπεύεται από τη θεά του κυνηγιού τη ρωμαϊκή Diana με το ελάφι και το σκύλο της -τα γενέθλια της θεάς γιορτάζονταν στις 13 Αυγούστου. Πηγή: www.lifo.gr

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ 

Λούλα Αναγνωστάκη - Χάθηκα μες στη ζωή μου

Αύγουστος, φώτα στην παραλία

τα πλοία φεύγουν για τα νησιά.

Φεύγουν οι φίλοι, φεύγουν τα πλοία.

Με γέλασες και είναι αργά.

Ήρθε ο Σεπτέμβρης, ήρθε ο χειμώνας

στην παραλία τη σκοτεινή.

Χάθηκα μέσα στη ζωή μου,

χαθηκες μέσα στη βροχή…

Νάνος Βαλαωρίτης - Ποια θάλασσα.

Πες μας που πήγε ο Αύγουστος με τα καμπαναριά του
Το γέλιο σου που γέμιζε το σπίτι μας βροχή
Τώρα μας δείχνει ο άνεμος γυμνή την αγκαλιά του
Ω πρόσωπο που σκέπασε σα μάρμαρο η σιγή

Πόσα σβησμένα βλέμματα κοιτάνε όταν κοιτάζεις
Πόσα δεμένα στόματα μιλάνε όταν μιλάς
Ήταν του ήλιου η δύναμη το ρόδο που ωριμάζει
Κλειστά παραθυρόφυλλα τα στήθια που αγαπάς

Νικηφόρος Βρεττάκος  - Αυγουστιάτικος άνεμος

«Είναι τόση η γαλήνη, που δεν ξέρω αν υπάρχουν

καρδιές χωριστές – τόσα μάτια, όσα βλέπουν

αυτή τη στιγμή: ζώα, ψάρια, φυτά και πουλιά

κι αδερφοί το στερέωμα, πάμφωτο, διάφανο, ανάμεσα

στην κάτασπρη γύρη του.

Νιώθω μέσα στο στήθος μου

την καρδιά μου νερό που χορεύει και νιώθω

σα να ‘μαι ένας διάττοντας που πέφτοντας στάθηκε

για λίγο μετέωρος και γύρισε πάλι, φωτεινός και

χαρούμενος,

προς τα πάνω. Ψυχή μου! Τι σε θέλω, ψυχή μου; Τι

κάθεσαι και

δε γίνεσαι μέλισσα; Δυο γραμμούλες φωτός,

δυο αστεράκια οι κεραίες σου – πέταξε, πρόλαβε, τρέξε,

ένα γύρο, δυο γύρους, τρεις γύρους, να φέρεις

φωτιά στην κυψέλη σου.

Ψυχή μου, χαρά μου, τι κάθεσαι μέλισσα;

Άνοιξαν όλα τα λουλούδια του σύμπαντος.»

(Νικηφόρος Βρεττάκος, ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Τόμος 2ος, Εκδόσεις Θεμέλιο)

Grimani Breviary: The Month of august  - Flemish Miniaturist

 Κική Δημουλά - Ούτως ή άλλως

Ένας κούφιος θόρυβος έπεσε στο μπαλκόνι

σαν κουκούτσι από σταφύλι που έτρωγε το φως

ή πως μου πέταξε η θάλασσα ξερή

την κόρα μόνο ενός κυματισμού

την ψίχα ως συνήθως θα πρόλαβε ν' αρπάξει 

άλλο πιο επιδέξιο από μένα μακροβούτι. 

Ανάσκελο ένα ξέπνοο τζιτζίκι.

Τροχαίο ατύχημα υποθέτω - αν καταδεχόταν

να φοράει το κράνος της η παραφορά

σήμερα θα ήτανε μια πολύ επιτυχημένη 

αντιφατικότης. 

Όπως και να' ναι στο σημείο της πτώσης

γούβωσε λίγο ο Αύγουστος.

Θα παραγεμίσω αμέσως αυτή τη λακκούβα

με μπάζα περσινά

μην έρθει και κάνει κατάληψη

πάλι καμιά επίσπευση με το συγγενολόι της.

Τι γυφταριό! Κοιμούνται όλοι μαζί στρωματσάδα

κατάσαρκα επάνω στο πτώμα.

(Από τη συλλογή Η Εφηβεία της Λήθης)

Alphonse Mucha -Αugust  

Μάνος  Ελευθερίου  - Παραμονές Δεκαπενταύγουστου

Σαν τη λαίδη Μακμπέθ σε υπνοβασία

πιτσιλισμένη απ' τον ασβέστη

στα μαλλιά και το φόρεμα.

Και τα δωμάτια μοσχοβολούσαν

παραμονές Δεκαπενταύγουστου.

Οι φωτιές της ροδιάς. Η αυλή με τη βρύση.

Τα μυρμήγκια που τρέχουν για να γλιτώσουν.

Τα σκούπιζες και τα 'ριχνες στο κηπάκι

για να σωθούν.

Ωρα έξι το απόγευμα και μάζευες

την άγκυρα να ελευθερωθεί το σπίτι.

Μάζευες τα σκοινιά κι άναβες τις μηχανές

να φύγει το σπίτι, να σαλπάρει το σπίτι

και να ταξιδέψει

στο άσπιλε, αμόλυντε, άφθορε, άχραντε

και σ' εκείνο το θεόνυμφε που υποσχόταν δόξες.

Χαρακτικό  του Σπύρου Βασιλείου

Ο Ελύτης - Ο Αύγουστος

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά

Αύγουστε μήνα και Θεέ σε σέναν ορκιζόμαστε

Πάλι του χρόνου να μας βρεις στο βράχο να φιλιόμαστε

Απ΄την Παρθένο στον Σκορπιό χρυσή κλωστή να ράψουμε

Κι έναν θαλασσινό σταυρό στη χάρη σου ν΄ανάψουμε

Ο Αύγουστος ελούζονταν μες στην αστροφεγγιά

Κι από τα γένια του έσταζαν άστρα και γιασεμιά.

(Τα Ρω του Έρωτα, Ο. Ελύτης, εκδ. Ίκαρος)

Ο. Ελύτης -  Δυτικά της λύπης

Και σε θραύσμα Βρισηίδας βρίσκεται και σε κοχύλι Ευρίπου

εκείνο που εννοώ. Θέλει να ‘χει άγριες πείνες άπνοιας

ο Αύγουστος για να ζητάει μελτέμι

ώστε στο φρύδι ν’ αφήνει λίγο αλάτι και

στον ουρανό ένα μπλε που τ’ όνομά του μέσα στα πολλά τ’ ακούς ευώνυμο

στο βάθος όμως είναι μπλε Ιουλίτας…»

 Eugène Grasset August

Οδυσσέας Ελύτης - Ηλικία της γλαυκής θύμησης 

Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ως τη θάλασσα

Κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ως τη θύμηση

Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στον μεσημεριάτικο ύπνο

Με φύκια ή όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος

Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη στην ειρήνη

του κόλπου των νερών Έχει ο Θεός

Περάσανε τα χρόνια φύλλα ή βότσαλα

Θυμάμαι τα παιδόπουλα, τους ναύτες που έφευγαν

Βάφοντας τα πανιά σαν την καρδιά τους

Τραγουδούσαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα

Κι είχαν ζωγραφιστούς βοριάδες μες στα στήθια.

Οδυσσέας Ελύτης  - Προσανατολισμοί

«…Σαν να μόνο τα ονειρεύεται η Σελήνη

μα πραγματικά τα βλέπει εκείνη.

Και την ώρα που κλαίμε ή τα μάτια κλείνουμε να φανταστούμε τι

γραμμένο ακόμη απομένει κατακέφαλά μας να βρει

αναστεναγμός ακούγεται άλλος

κι από κει που πηγάζουνε οι ροδώνες

μια δροσιά μυριστική με συνοδεία κιθάρας χύνεται.

Ποταμός του Αυγούστου μες στις πεδιάδες.

Πού και πού επιπλέον σπίτια και συστάδες ανθρώπων που μισούνται

κι ερωτεύονται κάτω από τις φιστικιές ανάβουν

τα πάλαι ποτέ φιλιά

ξανά και ξανά στις μύτες των ποδιών ο ίδιος όρκος

και τα ίδια εναντίον της μοίρας λόγια πικρά…»

Adriaen van Stalbemt - Allegory of the Month of August 

Ο. Ελύτης -  Το φωτόδεντρο και η 14η ομορφιά

«…Σε μια παλάμη θάλασσας γεύτηκες τα πικρά χαλίκια

δύο η ώρα το πρωί περιδιαβάζοντας τον έρημο Αύγουστο

είδες το φως του φεγγαριού να περπατεί μαζί σου

βήμα χαμένο. Ή αν δεν ήταν η καρδιά στη θέση της

ήταν η θύμηση της γης με την ωραία γυναίκα

η ευχή που λαχτάρησε μεσ’ απ’ τοε κόρφους του βασιλικού

να τη φυσήξει ο άνεμος της Παναγίας!…»

Ο. Ελύτης - Τα ελεγεία της Οξώπετρας

«Οι δυνάμεις που απαιτούνται για να ολοκληρωθεί ένα καρπούζι τον

Αύγουστο είναι κατά πολύ ανώτερες απ’ τις άλλες που συντρέχουν

για να συντελεστεί ένα κακούργημα σε οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου»

" Summer day " (1911) By Frank Weston Benson

Νίκος Καρούζος - Φωνασκία του αίματος

Αυτός ο αγέρωχος μήνας Αύγουστος…

Φρικώδης του μεγάλου θέρους αναφώνηση

ο τέττιγας* που γίνεται ελέφαντας κοινοτοπίας

προβοσκίδα η υπνώττουσα σκιά μες στο χορτάρι

τις νύχτες τρέχουν οι κομήτες που δεν είδαμε

διάττοντες πότε – πότε χαλαλίζουν το φως από πλήξη

κανένα σχίσμα δεν υπήρξε τρομερότερο -:

ειν’ ο άνθρωπος και η φύση.

Ας αυτοσχεδιάζουμε ας πίνουμε καφέδες κάνοντας: Α!…

(Ν. Καρούζος, Τα ποιήματα, τ. Β’, Ίκαρος)

Ηλίας Κατσούλης - Αύγουστος είναι

Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα

και κάποια νύχτα στη ζωή που τα’χεις όλα

μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι

να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη

Αύγουστος είναι και του Ρίτσου η σονάτα

αλλά μπορεί κι ένα χωνάκι σοκολάτα

του σεληνόφωτος αυτή η πανδαισία

να ξεγελιέσαι πως υπάρχει αθανασία…

Αύγουστος είναι ο ρεμβασμός του Σκιαθίτη

κι οι αναμνήσεις απ’ το φως του Πανορμίτη

φλόγα κεριού σε ταπεινό προσκυνητάρι

με το σπαθί του Αρχαγγέλου στο θηκάρι.

Αύγουστος είναι και το δεύτερο φεγγάρι

προτού προλάβει ο Σεπτέμβρης να το πάρει

πέντε-έξι στίχοι που αγαπάς και τους θυμάσαι

είσαι κι εσύ που ξαγρυπνάς κι όταν κοιμάσαι

Κώστας Κρυστάλλης 

Κι' απ' όλα αυτά τα ονείρατα κι' από τους πόθους όλους
Εφύτρωσε έναν Αύγουστο, σαν,παραδείσου κρίνος,
Που εγιόμωσε όλαις ταις καρδιαίς απ' τη μοσχοβολιά του.
Την είδε ο ήλιος την αυγή που πρόβαλλε, 'ςτήν πλάση
Κ' έσκυψε και την φίλησε, κι' απ' το φιλί του εκείνο
Έβαψαν τα μαλλάκια της χρυσά, γιομάτα λάμψη

William James Glackens, Bathers at Bellport, 

Ιωσήφ Μπρόντσκι - Οι εραστές τ’ Αυγούστου

«Οι εραστές τ’ Αυγούστου,

οι εραστές τ’ Αυγούστου με λουλούδια στα χέρια έρχονται,

τ’ αόρατα καλέσματά τους τραβούν στις αυλές,

οι εραστές τ’ Αυγούστου με κόκκινα πουκάμισα και μισάνοιχτα στόματα

τρεμοσβήνουν στα σταυροδρόμια,

εξαφανίζονται στα σοκάκια,

τρέχουν στις πλατείες.

Στους εραστές τ’ Αυγούστου

αχνοφέγγουν στη βραδινή ατμόσφαιρα

οι ερυθρόλευκες γραμμές των κεντημένων λουλουδιών πάνω

στα πουκάμισά τους,

φωτίζονται τ’ ανοιχτά παραθύρια στις σκοτεινές αυλές

κι αυτοί όλο πηγαίνουν κι όλο τρέχουν σε κάποιο κάλεσμα.

Να και το δείλι της ζωής, να και το δείλι που δίπλα περνά απ’ την πόλη,

να το που χρωματίζει τα δέντρα,

που σβήνει τη λάμπα,

που γυαλίζει τ’ αυτοκίνητα . . .

Στα στενά σοκάκια βιαστικά ηχούν οι παρέες,

γύρισε πίσω, έβγα στο μπαλκόνι και πέταξε το παλτό.

Βλέπεις, οι εραστές τ’ Αυγούστου τρέχουν κρατώντας λουλούδια στα χέρια.

Οι γαλάζιες ανταύγειες των διαφημίσεων κυλούν από τις στέγες

κι εσύ κοιτάζεις κάτω, δίχως ποτέ και με κανένα θέση δεν αλλάζεις,

συνομιλώντας με τον εαυτό σου.

Να τα λουλούδια και τια διαμέρισμα με το νέο έρωτα,

με το καινούριο μαστίγιο, που μπαίνει σε κύκλο νέο,

παραδίδοντας τον εαυτό του με νέα κραυγή και νέο αίμα,

παραδίδοντας τον εαυτό του, αφήνοντας τα λουλούδια να πέσουν απ’ τα χέρια του.

Το νέο δείλι θορυβεί,

κανείς δεν θα επιστρέψει στη νέα ζωή,

κανείς δε θα περάσει κάτω απ’ το μπαλκόνι για να ‘ρθει να σε δει,

κανείς δε θα σου παρασταθεί,

κανείς δε θα σου σταθεί,

πιο κοντά, απ’ ό,τι εσύ στον εαυτό σου,

απ’ τα λουλούδια,

απ’ ότι είσαι εσύ στον εαυτό σου.»

(Ιωσήφ Μπρόντσκι, 1961, «Οι εραστές τ’ Αυγούστου.»

Μετάφραση από τα ρωσικά Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης

Charles Courntey Curran, Καλοκαίρι. 1906.

CESARE PAVESE - Αυγουστιάτικο φεγγάρι

Πέρα από τους κίτρινους λόφους, πέρα από τα σύννεφα

είναι η θάλασσα. Ομως ανάμεσα στη θάλασσα και σε σένα

υπάρχουν μέρες φοβερές, λόφοι που κυματίζουν και υψώνονται στον ουρανό,

παρεμβάλλονται πριν από τη θάλασσα. Εδώ πάνω στο λόφο υπάρχει η ελιά

και το πηγάδι, τόσο μικρό που δεν μπορείς να καθρεφτιστείς,

και οι καλαμιές, οι καλαμιές, που ποτέ δεν ησυχάζουν.

Και το φεγγάρι, ανεβαίνει. Ο σύζυγός της είναι ξαπλωμένος

σ' ένα χωράφι, με το κρανίο κομματιασμένο από τον ήλιο

- μια γυναίκα δεν μπορεί να τραβήξει ένα σώμα

σαν να ήταν σακί. Υψώνεται το φεγγάρι που ρίχνει μια μικρή σκιά

κάτω από τα στριφτά κλαριά. Η γυναίκα στη σκιά

κοιτάζει προς τα πάνω, μ' ένα μειδίαμα τρόμου

σ' αυτό το τεράστιο πρόσωπο, το με αίμα

που πήζει και πλημμυρίζει κάθε γωνιά των λόφων.

Το ξαπλωμένο σώμα στα χωράφια δεν κουνιέται

ούτε η γυναίκα στη σκιά. Μόνο το ματωμένο

μάτι μοιάζει να γνέφει σε κάποιον και να του δείχνει το δρόμο.

Ερχονται μεγάλες ανατριχίλες στους γυμνούς λόφους

από μακριά, και η γυναίκα τις νιώθει στην πλάτη της,

όπως τότε που τρέχανε σ' αυτή τη σταρένια θάλασσα.

Και τα φύλλα της ελιάς, χαμένα σ' αυτή τη θάλασσα

από φεγγαρόφωτο, θροΐζουν - ακόμα και η σκιά του δέντρου

αρχίζει να σκοτεινιάζει, να μεγαλώνει και να την καταπίνει.

Τρέχει έξω, στον φεγγαρένιο τρόμο,

και την ακολουθεί το θρόισμα της αύρας πάνω στους βράχους

και μια λεπτή σιλουέτα που της δαγκώνει τα γυμνά της πόδια,

τα φυτά, και τον πόνο στην κοιλιά. Επειτα κρύβεται στη σκιά

γέρνοντας στους βράχους δαγκώνοντας τα χείλη της.

Κάτω, η γη στο σκοτάδι, κολυμπάει στο αίμα.

Μετάφραση: Γιάννης Η. Παππάς

Γιάννης Ρίτσος - Μεσημέρι Αυγούστου

Πίσω απ’ τις γρίλιες είναι το μεγάλο μεσημέρι.

Τα σκόρπια σπίτια κάτασπρα, κ’ ένα κόκκινο

κάτω απ’ το λόφο. Λίγο πιο πάνω, ξέρουμε,

είναι η μεγάλη ασβεστωμένη μάντρα. Από κει

κατεβαίνει η δροσιά προς τους ευκάλυπτους, κ’ ένα άρωμα

από σάπια ροδάκινα σωριασμένα στο δρόμο.

Άξαφνα τα τζιτζίκια σώπασαν. Δυο ηλιοκαμένα σώματα

στ’ άσπρα σεντόνια. Βγάλε και το δαχτυλίδι σου –

μου πιάνει ένα δικό μου χώρο στο μικρό σου δάχτυλο.

(Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, τ. 4ος, Κέδρος)

Heinrich Lefler -  Calendario πηγή 

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ - Η εισβολή της μαύρης πεταλούδας του Πόρου

Κάθε χρόνο

κατά το μήνα Αύγουστο

εισβάλλει στο προαύλιο

του Μοναστηριού του Πόρου

η μαύρη πεταλούδα του Μοναστηριού

πετάει από πέτρα σε πέτρα

τα παιδιά προσπαθούν

να την πιάσουν

αλλά δεν το κατορθώνουν

είναι η Αγια-Πεταλούδα

του Μοναστηριού του Πόρου

πετάει από πέτρα σε πέτρα

μόνο για λίγες μέρες

και ύστερα χάνεται

για να ξαναεμφανιστεί

πάλι τον άλλο Αύγουστο

η Αγία μαύρη-Πεταλούδα

του Μοναστηριού του Πόρου...

Luke Dingman - Grape Harvest on Mt. Athos

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ - Πάντα είναι Αύγουστος

Πάντα είναι Αύγουστος

Το χώρισμα ανάμεσα στα δωμάτια

Ξύλο μαυρισμένο.

Πάντα η φωτογραφία στον κίτρινο τοίχο

Δείχνει τη συνάντηση στο ποτάμι

Την ώρα που ο ήλιος μετέωρος ανάμεσα

Από δέντρα και άμμο ναρκισσεύεται

Στο νερό.

Πάντα φτάνει το τραίνο στο σταθμό

Οι πρώτες φωνές στους διαδρόμους, το πρώτο τσιγάρο, τα μεγάφωνα

Οι απίστευτες ματιές της Κυριακής για ένα ταξίδι στη μυθολογία

Το πλήθος, τα χέρια, τα μέλη, τα μάτια των υπνωτιστών.

Πάντα είναι Αύγουστος

Η μητέρα σου στο διπλανό δωμάτιο ξερνάει και συ αγωνίζεσαι

Για τη μετατόπιση ανάμεσα από λίμνες, έλη, νεκρούς

Σε βιβλία χημείας και φυσικής που τα οφείλεις τον Σεπτέμβρη

Σε σώματα απέραντα ανέπαφων

Που διατηρούνται στη ζωή

Με τη μυθολογία του Αυγούστου

-Ο πατέρας σου υπέγραψε πριν από λίγο

Δεν μπορείς να φύγεις

Είναι Αύγουστος. 

Στίχοι: Μιχάλης Γκανάς 

Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Σ’είδαν τα μου και σ’ είπανε

Αύγουστος λέγανε πως ήτανε

κι έβρεχε όλη την δευτέρα

ποιος ήταν που ’πλένε την μέρα.

Κορίτσι πράμα κι είχες μάτια μου

στομώσει όλα τα γινάτια μου

κοίταζες κι έλαμπαν οι δρόμοι

λάμπαν εργάτες κι αστυνόμοι.

Άχαρα φαίνονταν τα χρόνια μου

και τα τριμμένα παντελόνια μου

έπεφταν γύρω μου σαν λέπια

και μ’έντυνες αστροπελέκια.

Τώρα τα ρίχνω καταπάνω μου

μ’ όλο το άχτι του παράνομου

δίχως να σου τάξω γάμο

βιάστηκα λίγο να τον κάμω.

Άχαρα φαίνονταν τα χρόνια μου

και τα τριμμένα παντελόνια μου

έπεφταν γύρω μου σαν λέπια

και μ’ έντυνες αστροπελέκια.

Τώρα τα ρίχνω καταπάνω μου

μ’ όλο το άχτι του παράνομου

δίχως να σου τάξω γάμο

βιάστηκα λίγο να τον κάμω.

Σ’ είδαν τα μάτια μου και σ’ είπανε

Αύγουστος λέγανε πως ήτανε

κ’έβρεχε όλη την δευτέρα

ποιος ήταν που ’πλένε την μέρα.

Στίχοι: Ελένη Ζιώγα

Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα

Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Πασπαλά

Ήτανε που λες κατακαλόκαιρο

Κι ο δρόμος σ ένα διάφανο ουρανό

Μες στην αγκαλιά μου ό,τι ακριβότερο

Κι ο κόσμος ένα βότσαλο μικρό

Κι εσύ μου λες να ξεχαστώ

Τον Αύγουστο να σβήσω από τους μήνες

Μα κι αν τις μνήμες πολεμώ

Στον Αύγουστο με πάνε πάλι εκείνες

Έκαιγε η ανάσα του στο σώμα μου

Κι έφεγγα σαν ήλιος στο κενό

έφυγε και μπήκα στο χειμώνα μου

Και πάγωσα σαν άστρο μακρινό

Κι εσύ μου λες να ξεχαστώ

Τον Αύγουστο να σβήσω από τους μήνες

Μα κι αν τις μνήμες πολεμώ

Στον Αύγουστο με πάνε πάλι εκείνες.

Στίχοι: Νίκος Παπάζογλου
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου

Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις

Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει

Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή

Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό

Στίχοι: Ορφέας Περίδης
Μουσική: Ορφέας Περίδης

Τριανταφυλλιά στην έρημο πάν’ σε κλαδιά πλεγμένα
η μικρομάνα του Χριστού άπλωσε τα πλυμένα

Τα ρόδα πήραν άρωμα, ανάκανθα άσπρα ρόδα
αγριοτριανταφυλλιά που σειότανε και ευωδά

Μέσα στ’ Αυγούστου τη νυχτιά ο ουρανός, τ’ αστέρια
δίχτυ πλεγμένο με το φως του ανέμου περιστέρια

  Οι ταπετσαρίες Trivulzio είναι ένα σύνολο από δώδεκα ταπισερί που απεικονίζουν τον κύκλο των μηνών . Σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο Αρχαίας τέχνης του Castello Sforzesco στο Μιλάνο .

Ολες οι ταπετσαρίες έχουν ένα σταθερό μοτίβο: μέσα σε ένα πλαίσιο της υπάρχουν οικόσημα (το Trivulzio και άλλες συναφείς οικογένειες, όπως Colleoni , το d'Avalos καιGonzaga ) Στο κέντρο της είναι η αλληγορική προσωποποίηση του μήνα, που περιβάλλεται από μικρότερα στοιχεία όπως διάφορες γεωργικές ασχολίες που αφορούν τον μήνα αυτό . Πάνω δεξιά είναι το ζώδιο που αντιστοιχείσ τον μήνα , ενώ προς τα αριστερά είναι ο ήλιος στις διάφορες αστρικές θέσεις, ανάλογα με την εποχή.

Τον Αύγουστο, οι οικοδεσπότες κοιμούνται μετά από γεύμα με πεπόνια και κρασί, ενώ στα δεξιά τα βαρέλια προετοιμάζονται για το νέο κρασί, όλα σε μια βεράντα ενός κτιρίου ανοιχτή σε μια πλατεία Αναγέννησης.

https://it.wikipedia.org/wiki/Arazzi_Trivulzio 

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 

 ΔΥΟ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Σύνοψη της υπόθεσης:

Πρόκειται για μια απ’ τις πολλές διασκευές της νουβέλας του Ντοστογιέφσκι Λευκές νύχτες. Βρισκόμαστε στην Αθήνα, το μήνα Αύγουστο, όταν οι κάτοικοι απουσιάζουν σε διακοπές. Στους δρόμους της μισοέρημης πόλης περιπλανιέται και ονειροπολεί ένας ιδιόρρυθμος δάσκαλος της μουσικής. Στους Αέρηδες της Πλάκας συναντά την Άννα, μια παράξενη κοπέλα προσηλωμένη στις φαντασιώσεις της, η οποία περιμένει πάντα την επιστροφή του αγαπημένου της, για να την πάρει μακριά όπως της είχε υποσχεθεί πριν από ένα χρόνο ακριβώς, όταν γνωρίστηκαν. Οι δύο ήρωες προσπαθούν να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλον, με διαδοχικούς διαλόγους και μονολόγους που αγγίζουν το παράλογο.

Χρονιά Παραγωγής:

1978

Σκηνοθέτης:

ΦΕΡΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ

Είδος:

ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΗΚΟΥΣ, ΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ

Σενάριο:

ΣΚΟΥΡΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Δ/ντής Φωτογραφίας:

ΧΑΣΑΠΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ

Μοντάζ:

ΜΑΡΟΥΛΑΚΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΔΑΝΑΗ

Ηχολήπτης:

ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ ΜΙΜΗΣ

Σκηνογράφος:

ΠΑΡΑΣΧΗ ΜΥΡΤΩ

Ενδυματολόγος:

ΠΑΡΑΣΧΗ ΜΥΡΤΩ

Μουσική Σύνθεση:

ΚΥΠΟΥΡΓΟΣ ΝΙΚΟΣ

Ηθοποιοί:

ΣΑΚΚΑΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΠΑΡΑΣΧΗ ΜΥΡΤΩ

ΚΥΡΙΑΚΑΚΗ ΗΡΩ

ΒΡΕΤΤΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΜΑΝΙΑΤΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

ΦΡΟΝΙΜΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ ΕΛΕΝΗ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ ΑΛΚΗΣ

ΡΑΨΩΔΙΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ

Ο Μεγάλος KUROSAWA Σκηνοθετεί και γράφει το Σενάριο πάνω στην εξαίρετη αυτή Νουβέλα του KIYOKO MURATA

TAKAO SAITO & SHOJI UEDA έχουν μια εκπληκτική Κινηματογράφιση 

SHΙNICHIRO IKEBE μια έξοχη Μουσική

Μια Γηραιά Κυρία , που έχει επιζήσει από τον Πυρηνικό όλεθρο στο ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ, φροντίζει τα εγγόνια της, έναν ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ στην ΙΑΠΩΝΙΑ.

Η Συνάντησή της με τον ανηψιό της είναι καταλυτική όπως το ίδιο παράξενη και τρυφερή η συνάντηση με τον RICHARD GERE, στο ρόλο ενός Αμερικανο-Ιάπωνα.

Ο AKIRA KUROSAWA είναι συγκλονιστικός στην προτελευταία του ταινία.

ΕΞΟΧΕΣ οι ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ των:

SACHIKO MURASE, HISASHI IGAWA, NARUMI KAYASHIMA, TOMOKO OTAKARA, RICHARD GERE

Η Ταινία είχε 5 ΒΡΑΒΕΙΑ της ΙΑΠΩΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

ΗΣΥΧΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Το Ήσυχες μέρες του Αυγούστου είναι ελληνική δραματική σπονδυλωτή ταινία του 1991, σε σκηνοθεσία και σενάριο Παντελή Βούλγαρη. Πρωταγωνιστούν οι Αλέκα Παΐζη, Θανάσης Βέγγος, Αλέκος Ουδινότης, Θέμις Μπαζάκα και Χρυσούλα Διαβάτη. Τη μουσική σύνθεση της ταινίας την έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις.

Η ταινία διαδραματίζεται στην άδεια και ζεστή Αθήνα τον μήνα Αύγουστο, εξιστορώντας 3 διαφορετικές ιστορίες, οι οποίες δε συνδέονται. Η μία ιστορία αφορά ένας τραπεζικό υπάλληλο, που αναπτύσσει τηλεφωνικές σχέσεις με μία άγνωστη, η δεύτερη αφορά μία ηλικιωμένη γυναίκα, που αναπτύσσει φιλικές σχέσεις με μία νεαρή κοπέλα, που μόλις μετακόμισε στη γειτονία της και η τρίτη αφορά έναν άντρα που που περιθάλπει μία γυναίκα που μόλις έχασε τον άντρα της, όταν λιποθυμά στον Ηλεκτρικό.

Η ταινία, γενικότερα, απέσπασε θετικές κριτικές. Επίσης, συμμετείχε στο διαγωνιστικό μέρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγο (σκηνοθεσίας), χωρίς όμως να αποσπάσει κάποιο βραβείο. Ο Θανάσης Βέγγος απέσπασε και το Κρατικό βραβείο Ερμηνείας Β' Ανδρικού Ρόλου, για τον ρόλο του ως Νίκος Γκούφας

Η ταινία διαδραματίζεται ανάμεσα σε 3 διαφορετικές ιστορίες, στον άδειο και ζεστό μήνα Αύγουστο στην Αθήνα. Η μία ιστορία δε διαδέχεται της άλλης, αλλά παρουσιάζονται προοδευτικά και οι τρεις μέχρι το τέλος της ταινίας.

Η πρώτη ιστορία που δείχνει η ταινία είναι στο σπίτι της Αλέκας, μίας καλοστεκούμενης ηλικιωμένης κυρίας, η οποία έχει απομείνει μόνη στη γειτονία, εξαίρεση 2 φίλες της, οι οποίες κι αυτές ετοιμάζονται να φύγουν για το καλοκαίρι, αλλά και μιας νεαρής κοπέλες, η οποία πρόσφατα μετακόμισε στη γειτονία. Αν και η έλλειψη κοινωνικότητας στην αρχή τις κρατά μακριά, στο τέλος θα αναπτύξουν δεσμούς φιλίας. Ένα βράδυ, η Έλλη, η νεαρή κοπέλα θα αφήσει ένα γράμμα στην Αλέκα και θα την αποχαιρετήσει λέγοντάς της ότι θα γυρίσει σύντομα. Διαβάζοντας το γράμμα η Αλέκα, αντίκρισε και μία φωτογραφία που τους είχε "κλέψει" η Έλλη, η οποία απεικόνιζε έναν ανεκπλήρωτο έρωτά της. Το γράμμα ανέφερε ότι έχει κανονιστεί συνάντηση σε μία καφετέρια με αυτόν, ο οποίος δεν εμφανίστηκε ποτέ. Το τέλος αυτής της ιστορίας σηματοδοτεί και το φινάλε της ταινίας. Η Αλέκα βγαίνει από το σπίτι της κρατώντας μία ομπρέλα, καθώς ψιλόβρεχε. Κατόπιν πάει στο αστυνομικό τμήμα, για να αναζητήσει την Έλλη. Εκεί γίνεται γνωστό ότι η Αλέκα είχε δανείσει 750.000 δραχμές στην Έλλη, ενώ κι αν αυτή έχει εξαφανιστεί, εκείνη δεν τη μηνύει, απλώς θέλει να τη βρει να δει αν είναι καλά. Η ιστορία, αλλά και η ταινία, τελειώνει στο σπίτι της Αλέκας, η οποία βλέπει όραμα (ίσως και όνειρο) τον ανεκπλήρωτο έρωτά της, νεαρό, όπως ήταν τότε, μες στο σπίτι.

Η δεύτερη ιστορία που δείχνει στο ενδιάμεσο είναι αυτή του τραπεζικού υπάλληλου και μιας άγνωστης γυναίκας, οι οποίοι ερωτοτροπούν τηλεφωνικώς. Ο άντρας, ένας μοναχικός άνθρωπος, θα προσπαθήσει να βρει την άγνωστη, ψάχνοντας τις κλήσεις που δέχτηκε προσφάτως. Μετά από αρκετό ψάξιμο ανακαλύπτει ποια είναι, αρχικά, χωρίς να είναι σίγουρος. Ήταν μία δασκάλα της γαλλικής, ιδιοκτήτρια ξενόγλωσσου φροντιστηρίου. Περιμένοντας απέξω να τελειώσει ανακαλύπτει ότι είναι παντρεμένη. Κατόπιν πάει ξανά στο φροντιστήριο δήθεν για να γράψει την κόρη του αγγλικά (δε διευκρινίζεται αν είχε ή όχι στην πραγματικότητα). Τότε εκείνη του ζητά ένα τηλέφωνο επικοινωνίας, και αυτός του δίνει της δουλειάς του και του σπιτιού του, όταν εκείνη βλέπει της δουλειάς σοκάρεται διακριτικώς. Όταν του τηλεφώνησε ξανά, εκείνος δεν μπόρεσε να της μιλήσει, κι ακουμπώντας το ακουστικό στο γραφείο, έβαλε τα κλάματα.

Η τρίτη ιστορία που εμφανίζεται στην ταινία, αφορά μία θλιμμένη γυναίκα στον Ηλεκτρικό κι ένα άγνωστο συνεπιβάτη, ο οποίος παρακολουθώντας τη θλίψη της δείχνει ενδιαφέρον. Αντί να κατέβει στη στάση του, περιμένει τη γυναίκα. Τότε, εκείνη βγαίνοντας από τον συρμό, λιποθυμά και στη συνέχεια την πάει στο νοσοκομείο. Ευρισκόμενος αυτός στον διάδρομο, του πέφτει η τσάντα της, που τη φύλαγε, και εμφανίζεται μία ληξιαρχική πράξη θανάτου, του ανδρός της. Συνοδεύοντάς την με το ταξί, εκείνη του λέει ότι δεν μπορεί να κοιμηθεί σπίτι της και ζητά τη φιλοξενία του. Εκείνος δέχεται. Το βράδυ, δεν μπορεί κανείς από τους δύο να κοιμηθεί και συναντιούνται στη βεράντα, εκεί του λέει ότι ο άντρας της αυτοκτόνησε. Φεύγοντας αυτή τα ξημερώματα του αφήνει ένα σημείωμα, γράφοντας «Ευχαριστώ», μαζί με ένα πεντοχίλιαρο. Εκείνος, προσβεβλημένος με το χαρτονόμισμα, αναζητά την κατοικία της ώστε να της επιστρέψει τα λεφτά. Κατόπιν, την προσκαλεί με μοιρασμένα έξοδα να έρθει να τους βρει στη Σαλαμίνα. Φεύγοντας ο κυρ-Νίκος, η Μαρία τον φιλά στο στόμα και του ζητά συγγνώμη.

Διανομή

Αλέκα Παΐζη... ως η Αλέκα, η όμορφη ηλικιωμένη κυρία, που πέφτει θύμα της Έλλης.

Θέμις Μπαζάκα... ως η Έλλη, μία νεαρή κοπέλα, καινούρια στη γειτονιά που εξαπατά την Αλέκα, η οποία της δάνεισε 750.000 δραχμές και μετά εξαφανίστηκε

Θανάσης Βέγγος... ως ο Νίκος Γκούφας, ένας συνταξιούχος πρώτο μηχανικός, ο οποίος περιθάλπει μία γυναίκα που λιποθυμά στον Ηλεκτρικό.

Χρυσούλα Διαβάτη... ως η Μαρία Σκαλτσά, προσφάτως χηρεύσασα, που λιποθυμά στον Ηλεκτρικό και την περιθάλπει ο κυρ Νίκος.

Αλέκος Ουδινότης... ως Λευτέρης, υπάλληλος τράπεζας, που συνάπτει ερωτικές σχέσεις με μία άγνωστη στο τηλέφωνο.

Μίρκα Καλατζοπούλου... Βάσω Γκούφα, σύζυγος του Νίκου.

Ειρήνη Ιγγλέση... ως Ειρήνη, η γυναίκα με την οποία συνομιλούσε ο Λευτέρης ερωτικά στο τηλέφωνο.

Ειρήνη Κουμαριανού... ως φιλενάδα της Αλέκας.

Νίνα Παπαζαφειροπούλου... ως φιλενάδα της Αλέκας.

Πίνακας - Ν. Λύτρας 

πηγές 

http://pyroessa-logotimis.blogspot.gr/

http://antikleidi.com/

http://dreamskindergarten.blogspot.gr/

http://ola-ta-kala.blogspot.gr/

https://itzikas.wordpress.com/

https://antonispetrides.wordpress.com/ 

http://el.wikipedia.org/

http://www.paidika.gr

www.lifo.gr

http://piotermilonas.blogspot.gr/

http://www.tainiothiki.gr/

http://cinefil.pblogs.gr/