Απ' το φρεσκοβαμμένο το μπαλκόνι
ατένιζα τη θάλασσα.
Στα σκαλιά του καθισμένος,έστελνα τα
όνειρα να περάσουν το πορτόνι για τις αλυκές.
Να ανταμώσουν τις Καρυάτιδες,
που κουβαλούν το αλάτι.
Να νοστιμίσουν,να διατηρηθούν ανέπαφα,
να μην κακοφορμίσουν.
Και με τους γλάρους που ξαπόστεναν
στα κεραμίδια του,μηνύματα έστελνα
στους φίλους,στην αγάπη.
Και το 'δα σήμερα κλειστό,βουβό
κι αποκλεισμένο.
Αράχνες και χορτάρια στα ολοσφράγιστα παράθυρα,
κλειστά κρατούν τα όνειρα της νιότης.
Ρούχα σκουριάς φορούν τα κάγκελα
και τα σκαλιά κι αυτά χορταριασμένα.
Ποιος ξέρει,ζει η κληματαριά στην πίσω αυλή,
κι ο φούρνος να μυρίζει ζεστοφούρνι;
Το κάμα εξάτμισε τα δάκρυα,
προτού κυλήσουν στο ξερό χορτάρι.
Και της καρδιάς το χτύπο σκέπασε,
του φορτηγού ο θόρυβος κι η σκόνη.
Μίμης Κούρτης-Λευκάδα 13 Ιούλη 2017.
Φωτογραφίες : Μίμης Κούρτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου