ΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΑΛΗ " Ατιτλο "

Αγαπώ τη σιωπή που ελλοχεύει
στα φύλλα του δάσους
όταν λικνίζονται απαλά στο ύπουλο αεράκι.
Αγαπώ την εκκωφαντική σιωπή
λίγο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα στον ουρανό.
Κι εκείνη την ήρεμη σιωπή των κυμάτων
όταν ερωτοτροπούν με τη νυχτερινή αύρα.
Μα πάνω απ'όλα αγαπώ τη βαθιά σιωπή
που σκεπάζει τον αναστεναγμό μας
σε στιγμές δίχως λόγια
όταν ηρεμεί το αίμα στις φλέβες
και γαληνεύει το λακκάκι που τρεμοπαίζει στο λαιμό,
όταν το χάδι των ματιών μεταμορφώνει τον έρωτα
τόσο τρωτό κι ανυπεράσπιστο.
Τίποτα ανείπωτο και τίποτα κρυφό
διάφανοι είμαστε εν μέσω της σιωπής.
Κλειστά τα μάτια
κλειδώνουν απ'έξω εικόνες και σκέψεις
βάζοντας αποσιωπητικά στο θόρυβο.
Έξω από τους τοίχους μια αχανής απόσταση
ξένοι ανάμεσα σε ξένους.
Πίσω απ'τους τοίχους
άσε με να σε ξέρω καλύτερα
και κράτα με πάνω σου
έτσι που να χωράει η αγάπη
σ'εκείνον τον μυστικό τρόπο
που μπορεί ν'αντέξει τον κόσμο μας
χωρίς να πρέπει να κρύβει την καρδιά της..

~άννα γεωργαλή~