Φωτογραφία - Χρύσα-Αλκυόνη Τζοκ |
Αγαπώ τις μνήμες του ηλιοβασιλέματος
Βάφει ανεξίτηλα με ανταύγειες άλικες και σταγόνες από μέλι
την γραμμή των οριζόντων
Θυμίζει τόσο το βαθύ φιλί σου
Μια ηλιαχτίδα ντύθηκε τα χρώματα ενός λευκού χειμώνα
Αρνείται να ταξιδέψει με τις χάρτινες βαρκούλες των ονείρων
στο σώμα του καλοκαιριού
Θυμίζει τα δέντρα με τα απλωμένα κλαριά σαν άνυδρα χέρια
Φοβούνται να αφεθούν στο θαύμα της ένωσης με την θάλασσα
στις δίνες των συναισθημάτων
Τα φύλλα τους ψιθυρίζουν τα μυστικά των άδοτων λέξεων μιας λησμονημένης αγάπης
Ακροβατώ στην άκρη των απόκρημνων βράχων της απουσίας
Εκεί όπου έμαθα να σε προσμένω
Θυμάμαι άπλωσες τα χέρια στον ουρανό
Μου χάρισες μια πέτρα κεντημένη με σπορά αστεριών
Χάραξες πάνω της με την αλφάβητο των αστεριών το όνομα σου
Πέρασες στο λαιμό μου το δώρο της αγάπης
Σφράγισες με ένα κόκκινο φιλί τις άκρες των γραμμάτων της λέξης που με μάτωσε
Σ' Αγαπώ
Σώμα εντός του σώματος μου
Ανασαίνει βαθιά φορώντας την επιδερμίδα σου.
Σ.Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου